وقف

میهمانان این مجموعه از سراسر کشور و معمولا از طرف کمیتۀ امداد و بهزیستی معرفی می‌شوند و کسانی هستند که توانایی مالی ندارند و بعضی‌هایشان مشهد را ندیده‌اند و زائراولی به حساب می‌آیند.

حسین‌آقای ملک، ده وکیل آباد را از کفایی‌ها خریده و بعد شروع به ساخت باغی در آن کرده است و، چون نام ده، وکیل‌آباد بوده، ایشان نام باغ را نیز همان گذاشته است.

حاج علی‌اکبر غلامی، معتمد و واقف هشتادویک‌‌ساله مسجد الرسول(ص)، درست در روز‌هایی که به آن دوران بازنشستگی و ایام استراحت اطلاق می‌شود، آرامش و آسایش خود را فراموش می‌کند و تصمیم به وقف می‌گیرد.

کوچکی مسجد موجب شده بود میان مردم به مسجد خردو معروف شود؛ البته مردم نام دیگری هم بر مسجد گذاشته بودند؛ «حسن یک‌دست.» در همین محل، «حسن» نامی زندگی می‌کرد که یک دستش معیوب بود.

حاج رضا شادمان، متولد ۱۳۰۵ است، زندگی‌اش گره‌خورده با کشاورزی است، او زمینی را وقف مسجد کرده است و حالا مسجدی خوش قامت با امکانات مختلف میزبان همشهریان در این نقطه است.

دهه ۶۰ تنها درمانگاهی که خدمات بیست‌و‌چهارساعته دندان‌پزشکی ارائه می‌کرد، خیریه و درمانگاه حضرت ابوالفضل (ع) بود؛ درمانگاهی که زمینش توسط مرحوم محمد‌حسین زرگرباشی و پول ساخت اولیه آن را مرحوم محمد طاهری‌هروی در سال‌۱۳۶۰ اهدا کرد.

حاج میرزا محمدرضا مستوفی‌سبزواری که همگان او را به مستشارالملک می‌شناسند از بزرگ‌ترین واقفان حرم امام رضا(ع) است.