افراد کمی مثل من خوش‌شانس هستند که همسرشان مربی باشد و به آن‌ها آموزش بدهد. تمرین کردن با همسرم سبب شده تا تکنیکی‌تر و باقدرت‌تر تمرین کنم. در منزل حریف تمرینی‌ام می‌شود و جدیدترین آموزش‌هایی را که در اینترنت یا صفحه‌های مجازی دیده با من هم به اشتراک می‌گذارد. این هماهنگی و همکاری سبب پیشرفت هر دو ما شده است. به عبارتی مکمل هم هستیم.
محله‌اقبال سال ۷۵ به محدوده شهری پیوست. پیش از آن، اراضی این محدوده به‌نام پاچنار معروف بود. پس از انقلاب، شرکت ناسیونال و شهربانی سابق بخشی از این اراضی را به پرسنلشان واگذارکردند. تا سال‌ها بعد به این محدوده شهرک شهربانی نیز می‌گفتند. نام فعلی محله برگرفته از نام شاعر پارسی‌زبان، اقبال‌لاهوری است.
«مسجدالاقصی» را همه قدیمی‌های محله اقبال می‌شناسند. از زمانی که اینجا خیابانی خاکی بود و هنوز خانه‌ها کوچه‌های این محل را احاطه نکرده بودند این مسجد به همت یک بانی شخصی ساخته شد تا تبدیل به پایگاه فرهنگی‌مذهبی اهالی محل شود.
ابراهیم سازش را به داخل پادگان می‌آورد و هر زمانی که وقت داشته برای دل خودش ساز می‌زده است. تا اینکه دست بر قضا یکی از افسران او را در حال ساز زدن می‌بیند. او درباره آن لحظه‌ها توضیح می‌دهد: داخل آسایشگاه سازم دستم بود و می‌نواختم. در همان حال افسری وارد شد. خشکم زد. در یک لحظه خود را در دادگاه نظامی دیدم و کارم را تمام شده حساب کردم اما رفتارش برایم شوک‌برانگیز بود. با خوشرویی آمد مقابلم و گفت سازهای سنتی را دوست دارد، ردیف‌ها و آواز ایرانی را می‌شناسد و از طرفداران هنر است.
نگار یاسمنی نوجوان هجده‌ساله، هنرمند باانگیزه‌ای است که سال گذشته توانسته مقام اول تک‌نوازی کمانچه را در کشور در جشنواره دانش‌آموزی فرهنگی و هنری «فردا» به دست آورد. او که موسیقی را از هفت‌سالگی با ساز ویولون شروع کرده، در سیزده‌سالگی با کمانچه آشنا شده است و 5سالی است این ساز کهن را می‌نوازد.
روایت علی رجب‌پور مداح جوان محله لادن از چگونگی برگزاری مراسم مذهبی در دوران کرونا