مرضیه حسینی می‌گوید: به همراه همسرم بیشتر فضا‌های خالی اطراف مجتمع را شخم زده و گل‌های فصلی و دائمی کاشتیم. با کاشت این گل‌ها محله جلوه زیبایی پیدا کرد. همسایه‌ها نیز مشارکت کرده و در این راه با من همراه شدند، حتی یکی از همسایه‌ها با هزینه شخصی خود تعداد زیادی درخت توت تهیه کرده و رایگان در اختیار همسایه‌ها قرار داد تا جلوی در منزل خود بکارند. ما حتی با کمک همسایه‌ها باغ کوچکی از درختان میوه را در محله ایجاد کردیم که حالا به بار نشسته است و اهالی از میوه‌های آن همچون زردآلو و آلبالو همچنین سایه دلنشین درختان این باغ کوچک استفاده می‌کنند.
هر وقت نازنین‌زهرا غیبش می‌زند، می‌توان او را در لابه‌لای گیاهان باغ چه‌اش پیدا کرد. او برای گیاهان موسیقی پخش می‌کند، گل‌ها را نوازش می‌کند، خودش باید باغ چه‌اش را آبیاری کند و هر موقع امتحان و درس سختی دارد به فضای آرامش‌بخش گلخانه پناه می‌آورد. دراین باره می‌گوید: همیشه خرید گل، نگاه‌کردن و کاشتن گل، سبب خوشحالی، دوری از غم و آرامشم می‌شود، رنگ‌های گوناگون و رایحه‌های متفاوت انواع گل‌ها و گیاهان را خیلی دوست دارم و از بودن در اینجا احساس شادی می‌کنم.
12سال بیشتر نداشت که تصمیم گرفت گاوداری بدون گاو پدرش را احیا کند. به اعتبار پدر مرحومش، با دست خالی از 5رأس دام شروع کرد. به سال نکشیده، 20رأس گاو داشت. زمین‌های آبا و اجدادی، فرصت مغتنمی بود برای نشان‌دادن خودش. این شد که 20هکتار از زمین‌های اطراف گاوداری را به زیر کشت گندم و جو برد. کنارش هم کاشت هندوانه و خربزه را امتحان کرد. علاقه‌اش به گل و گیاه سبب شد 100متر از آن همه زمین را برای دل خودش گل بکارد. 100متری که خیلی زود به 5هزار متر رسید.
با بزرگ‌ترشدن یا به عبارتی شهری‌شدن محله وکیل آباد، درختان توت بسیاری در داخل و حوالی محله خشک یا قطع شدند و کم کم محله حالت سنتی و روستایی خود را از دست داد. از طرفی محله، فضای سبز قابل ذکری هم نداشت که همسایه‌ها در آنجا گرد هم بیایند و ساعاتی را به گفت و شنود بنشینند، مجموعه این عوامل باعث شد تا زمین بایر و افتاده‌ای را که در اطراف منزل ما قرار داشت با هزینه شخصی به فضای سبزی زیبا بدل کنم.
ژینکو درخت بومی کشورهای شرق آسیاست، اما بعد از اینکه به ایران و سپس به باغ وکیل آباد مشهد رسید با اقلیم آب و هوایی ما هم خود را تطابق داده است. این درخت زینتی محسوب می‌شود اما دارای مصارف گوناگونی در طب سنتی است؛ از این رو اهمیت خاصی در علم گیاه‌شناسی دارد.
طبق وصیت و وقف‌نامه حاج حسین آقای ملک در حال حاضر قنات باغ متعلق به شهرداری مشهد است تا در اختیار عموم قرار گیرد.
قنات چهارمظهر دارد که در حال حاضر سه‌مظهر آن فعال است. حدود 6 تا 6.5کیلومتر طول گالری قنات است که در زبان مشهدی به آن سو می‌گویند یعنی مسیری که آب را هدایت می‌کند. خود حاج حسین این مسیر را کار کرده است. آب قنات به روایتی آب شرب نیست زیرا براساس آزمایش‌های انجام شده مورد تأیید نبوده و بیشتر برای آبیاری درختان مناسب است.
سید محمود رضوی یکی از باغ داران و کشاورزان قدیمی محله چهاربرج است، با اینکه او بیش از 70سال از خدا عمر گرفته و چندین پسر دارد، اما هر روز صبح، بعد از نماز، بیل را بر دست گرفته و خودش به امور باغ ها رسیدگی می‌کند. گردو، آلبالو، فندق، سیب، انواع انگور، گیلاس، عناب، انواع آلو و حتی چندین نوع پسته در مجموعه 4هکتاری باغ ات او یافت می‌شود. حاج محمود از معدود کشاورزان توس است که اراضی او همچنان کاربری کشاورزی دارد و تبدیل به باغ ویلا نشده است.