حدود ۸۳سال پیش هوای سرد مشهد تن بیخانمانهای بسیاری را میلرزاند و حضور قوای سرخ هم هرروز بر تعداد گرسنگان شهر میافزود، آنچنانکه نیکوکاران شهر در پی ایجاد سقفی برای مردم بیپناه شهر شدند.
پسوند نام مساجد، تکایا و حسینیههای تاریخی مشهد محکمترین سند تاریخی است که گواه آنست مشهد در همه تاریخ بلندش، شهر مهربانی و مدارا و شهر همزیستی و صلحطلبی بوده است.
میرزاصالحرضوی، بانی بسیاری از موقوفات مشهور شهر مشهد بود. بههمیندلیل، باید دوران تولیت پدرش میرزامحسنرضوی را عصر شکوفا شدن سنت وقف در مشهد بدانیم.
تقریبا همه کوچههای قدیمی مشهد دارای فرعیهایی هستند که سرنوشت تعدادی از این فرعیها هم به بنبست رسیده است. شاید بتوان فرعی «خندق۲۳» (توحید۲۳) را تنها کوچه بافت قدیم شهر لقب داد که هیچکدام از فرعیهایش بنبست نیستند.
شهر مشهد در جایگاه مرکز ایالت خراسان همیشه موردتوجه حاکمیت بوده و از عصر تیموری سکههای فراوانی با نام این شهر تابع نظام پولی حکومتی، به ضرب رسیده است.
میرزامحمد آقازاده خراسانی در دوران حضور در مشهد، باشکوهترین درس خارج فقه و اصول روزگار خود را داشت و شاگردان زیادی تربیت کرد. آیتالله قمی در واکنش به شهادت ایشان گفت: «میرزا محمد آقازاده فقط آقای خراسان نبود؛ آقای کل ایران بود.»
سنگ بنای ایوان ساعت در عهد شاهعباسیکم صفوی گذاشته شد؛ ایوانی با ارتفاع۱/ ۲۴ و دهانه ۹/ ۶ متر که آن را در جناح غربی صحن کهنه ساختند. این ایوان از لحاظ آرایهها و تزیینات، یکی از زیباترین ایوانهای حرمرضوی است.