منطقه ۲

منطقه ۲

بزرگ‌ترین منطقه مشهد

منطقه ۲ بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین منطقه شهری مشهد است که محله‌های برخوردار و کم‌برخوردار بسیاری را در بر می‌گیرد. کوچه حسین‌باشی که طولانی‌ترین کوچه شهر است و بوستان حجاب که اولین بوستان ویژه بانوان در مشهد است، در این منطقه قرار دارد. مجموعه تفریحی‌گردشگری سپاد با برخورداری از مراکز تجاری و تفریحی و میدان جانباز با برج‌های تجاری و رستوران‌هایش، هر روز شهروندان و مسافران زیادی را برای خرید و تهیه سوغات به این محدوده شهر می‌کشاند. راسته‌بازار‌های مختلف ازجمله، بازارخطی پارچه و پرده در خیابان تعبدی، راسته کفش در خیابان عامل، راسته سرامیک در ابوطالب و... از دیگر ظرفیت‌های این منطقه است. فراوانی زمین‌های رهاشده، زباله‌گردها، فروشندگان مواد و آشپزخانه‌های تولید مواد صنعتی در محدوده توس از مشکلات چشمگیر این منطقه است. در مساحت ۳۸۴۴ هکتاری منطقه ۲ حدود ۵۱۳ هزار نفر زندگی می‌کنند.

بوی خوش ریحان در محله ابوطالب
خانم ابریشمی می‌گوید: مدتی بود باغچه روبه‌روی خانه‌ام همین‌طور رها شده بود و کسی به آن توجهی نداشت، تا اینکه یک روز صبح تصمیم گرفتم در آن سبزی بکارم.
تلاش می‌کنم عامل به قرآن باشم
مهدی خدادادگان قاری قرآن که تا کنون مقام‌های بسیاری کسب کرده می‌گوید: انشاءا... از عمل‌کنندگان به قرآن باشم. وقتی تلاوت می‌کنم، معنی آن را هم می‌خوانم تا درس بگیرم.
قابلمه‌های مسی نمی‌میرند!
محمد‌علی پور‌وکیل که کارش قلع اندود کردن قابلمه‌های مسی ‌است می‌گوید: بعضی از مشتری‌ها حالا که خاصیت مس را فهمیده تصمیم گرفته‌اند دوباره قابلمه‌های مسی‌شان را سفید کنند.
نخودک؛ محله‌ای قدیمی که نشانی از آن نیست
قدیمی‌ترین سندی که در آن اسمی از مزرعه نخودک برده شده، سندی مربوط‌به سال ۱۰۹۹ قمری و دوره شاه‌سلیمان صفوی است که در آن به موضوع پرداخت وجوه از محل درآمد مزرعه نخودک، اشاره شده است.
تفاوت‌ تشک‌ها از نگاه حلاج قدیمی خيابان عبادي
در راسته بولوار عبادی به سراغ یکی از قدیمی‌های محله می‌روم، زیراندازی پهن کرده و نیمی از فضای پیاده‌رو را به خود اختصاص داده، از دور ملافه سفیدی نمایان است که در آن پنبه‌ها هنوز جای خود را پیدا نکرده‌اند.
روز‌های سبز بی‌بی
مغازه بی‌بی‌زهرا پاتوق شاد و سبزی است که زن‌های همسایه خیابان حجت در محله شهید مطهری مدام در آن رفت‌و‌آمد می‌کنند.
تلاش کاراته‌کار نوجوان برای برداشتن موانع
محمد نظیف‌کار می‌گوید: کاراته برای من ورزش نیست؛ عشق است. این علاقه به حدی است که برای تأمین هزینه باشگاه و لباس سر کار می‌روم تا بتوانم هزینه‌های باشگاه را تأمین کنم.