«سیده‌پروین رضوی‌کاشانی» کاری کرد که حتی وقتی در این دنیا نیست، در و دیوار خانه‌اش عشق به ائمه را به دوش بکشند. خانه چند‌متری بی‌بی این سعادت را داشت که وقف ذکر ائمه(ع) بشود.
در تقسیم‌بندی‌های شهری دو محله به نام‌های «مهرمادر» و «مهرمادر شمالی» به چشم می‌خورد که مردم هر دو محله را به نام «مهرمادر» می‌شناسند. نام «مهرمادر» پیشینه چندانی ندارد. تا اواسط دهه۷۰ این محله به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد. اسناد تاریخی از این محدوده که بیشتر زمین زراعتی بوده، با نام «زیرکن» یاد کرده‌اند.
کوچه مهر مادر ۱۹ با ساکنانی معمولا قدیمی، فضایی مناسب برای زندگی اجتماعی دوستانه و مسالمت‌آمیز فراهم کرده است. حضور پایگاه‌هایی با شالوده دینی مثل مسجد نیز باعت تقویت ارتباطات اهالی شده است.
حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین روح‌الله سعیدی با اطلاع از عمق گرفتاری‌ها و آسیب‌هایی که خانواده‌های تحت‌پوشش به آن دچار هستند، از ارتباط‌هایش برای کمک هر‌چه بیشتر به نیازمندان محله استفاده می‌کند.
خدیجه پریوش، مسیری که برای عمل به انگیزه‌های خیرخواهانه‌اش انتخاب کرده، ایجاد مرکز مثبت زندگی خدیجه بوده است. او درباره خدمت به ۴۹۵خانوار تحت پوشش حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
فاطمه خراسانی با کمک دوست هنرمندش، معصومه حشمتی، هر‌آنچه را در‌زمینه هنر نقاشی می‌دانند، به دیگران یاد می‌دهند و از این کار لذت می‌برند.
اسماعیل کشمیری می‌گوید: بچه‌های محله ما همیشه زمین‌های بایر را تمیز می‌کنند تا در همان‌جا، فوتبال و والیبال بازی کنند. شهرداری خیلی وقت است قول ساختن یک مجموعه ورزشی را داده است.
تا اواسط دهه۷۰ این محله میان مردم به «کوی وحدت» مشهور بود و کمی پیش‌تر از آن به نام «باغوی خواجه‌ربیع» شناخته می‌شد.