کوچه شهید نوروزی از ابتدای خیابان شهید شفیعی (قلعه کهنه گلشهر) آغاز می‌شود و به خیابان شهید آرمون می‌رسد. این راسته کوچه تا سه دهه پیش سر و شکل باغ و زمین کشاورزی را داشته و به تدریج منازلی در دو سوی آن ساخته می‌شود. سطح کوچه خاکی بوده و طبق گفته قدیمی‌ها از همان ابتدا به آن کوی صاحب‌الزمان(عج) می‌گفتند. این روزها اما بعضی خانه‌ها بازسازی یا از نو ساخته شده‌اند و تعدادی از خانه‌های آن به همان شکل و شمایل سابق است.
محله ثامن با مساحت ۲۳۰ هزار مترمربع حدود سال ۱۳۷۹ و پس از ساخت آپارتمان‌های تقریبا یک شکل پا گرفت. خصلت اصلی این محله وجود مراکز خدمات خودرویی سبک و سنگین و کارگاه‌های تولیدی کوچک و بزرگ است. در واقع محله ثامن محل جدیدی برای کارگاه‌های داخل شهر است.
کوچه شهید بابانظر ۵۰/۱ از فرعی‌های شناخته شده محله ثامن و هم‌مرز با محله شهید آوینی در منطقه ۵ است؛ میانبری که بازار بزرگ و مجلل ملل در ابتدای آن قرار دارد و باعث شده نام این معبر به کوچه ملل معروف شود.
پدرش هم ابتدا با رفتنش به جبهه مخالف بود، اما او به پدر می‌گوید اگر به جبهه نروم سادات نیستم و سرانجام هم می‌رود. حدود 50 روز در منطقه عملیاتی بوده و در نهایت در 14خرداد 1361 در خرمشهر به شهادت می‌رسد. نه منزلشان و نه اطراف آن‌ها کسی تلفن نداشته و تنها یک‌بار نامه می‌نویسد که آن نامه هم گم شده است. هم‌رزمانش «قوامی، رستگار و کیخواه» چندباری دیدن بی‌بی کبری می‌آیند و می‌گویند که سید خادم در آن دوره از دیگر بسیجی‌ها جدا می‌شده و در گوشه‌ای با خدا راز و نیاز می‌کرده است. از زبان او می‌گویند که آرزویش غلبه اسلام و ایران بر کفار و دشمنان بوده است.
خداداد عزیزی، رضا عنایتی، علی گلی و... از فوتبالیست‌هایی هستند که از دوران نوجوانی و جوانی در این زمین خاکی پا به توپ شده‌اند و از آن خاطره دارند. وقتی خبر می‌رسید قرار است بازی و مسابقه‌ای در آن برگزار شود، گوش تا گوش زمین پر از تماشاگر می‌شد؛ از کودک تا بزرگ و موسپید. آن وقت بساط کری‌خوانی بین عشق فوتبال‌ها جور می‌شد. این زمین خاکی آلبوم خاطرات رنگارنگ و پر و پیمانی دارد. عمر این مجموعه بیش از 40سال است، یعنی چندین نسل در این زمین، خاک فوتبال را خورده‌اند و رشد کرده‌اند. مجموعه‌ای که سال‌هاست درب سرویس بهداشتی و رختکنش قفل و مخروبه شده است. زمین فوتبالی بدون امکانات که باز هم ورزش‌دوستان عاشقش هستند و دلشان می‌خواهد اینجا سروسامان بگیرد.
کریم نجفی تنورمالی را کنار پدر و پدربزرگش در عراق یاد گرفته، بعد به مشهد مهاجرت کرده و کسب و کار خودش را راه انداخته است. حالا سال‌هاست که تنور مال قدیمی این محله است و داستان‌های زیادی درباره این شغل کمتر شناخته‌شده دارد. 10سالی می‌شود که این دستگاه را خریده‌اند و کار خودشان را راحت‌تر کرده‌اند. گل را از یک سمت داخل دستگاه فشار می‌دهند و از سمت دیگر، گل نرم و یکدست بیرون می‌آید. پیش از فرستادن گل به دستگاه پرز قالی را هم به گل خیس می‌چسبانند.
خیابان سخاوت، عمری به قدمت محدوده گلشهر دارد. این خیابان مسیری پر رفت و آمد است که میانبری برای رسیدن به انتهای گلشهر محسوب می‌شود. این معبر از خیابان شهید محور در محله ثامن آغاز و به خیابان شفیعی 49 منتهی می‌شود. مسیری پرتردد بین دو محله که پر از فروشگاه ها و منازل مسکونی است. ابتدای آن از سخاوت یک تا تقاطع بولوارکرامت، مسیر دوطرفه، دارای پیاده رو و با شمایل یک خیابان است. از تقاطع کرامت تا سخاوت 37 عرض معبر کم می‌شود و از آنجا تا انتهای مسیر کوچه های پیچ دار است و بافتی فرسوده دارد.
اینجا کارگاه «تریکوبافی» جمع و جور و مرتبی است. همان شغلی که لباس‌های بافت زمستانی یا کش‌های سر آستین کاپشن را برایمان آماده می‌کند. صاحبش محمد قاسمی فرزند شهید است که همراه برادرش داوود کار می‌کند و همه همّ و غمش این است که کار باکیفیت ایرانی تولید کند. کار تولیدی این کارگاه آن‌قدر باکیفیت است که حتی در شرایط اوضاع نابسامان اقتصادی هیچ گاه بدون کار نمانده‌اند.بعضی همکارانش در همین فصل پرکاری تریکوبافی اگر سفارش بگیرند دو هفته دیگر تحویل می‌دهند. یعنی تا این حد سرشان خلوت است. اما محمد تا دو ماه دیگر نمی‌تواند سفارش جدیدی تحویل دهد.