حاج احمددستوراتی بعد‌از نماز، یکی‌دو ساعت وقت می‌گذاشت و برنامه‌های ورزشی و فرهنگی اجرا می‌کرد. هوای مردم را داشت و برای پیگیری مشکلاتشان پشتکار عجیبی به خرج می‌داد.
مسجد حضرت‌زینب (س) در محله تربیت، مسجدی است که حوالی سه دهه قبل به همت نخستین ساکنان محله بنا شد تا امروز به‌عنوان مهم‌ترین پایگاه اجتماع اهالی و برپایی نماز جماعت شناخته شود.
سید‌امیر نبی‌زاده می‌گوید: جامعه ما نیاز به افزایش و جوانی جمعیت دارد. به همین‌دلیل ما همیشه از خانواده‌های چند‌فرزندی محله که شرایط اقتصادی مناسبی ندارند، حمایت کرده‌ایم و این کمک‌ها را ادامه می‌دهیم.
حاج‌حسین فرازآمد می‌گوید: پدرم برای اینکه آبادانی را به محله بیاورد، هزار متر زمین در خیابان امام‌رضا۵۹ خرید و در نصف زمین، گرمابه فروردین را ساخت و بخش‌های دیگر را اقساطی به مردم داد تا مغازه بسازند و محله رونق بگیرد.
«سفیران هدایت» یکی از فرصت‌های زندگی کیخائی بود، درست همان سالی که در مقطع ارشد رشته نرم‌افزار قبول شد. دو‌راهی سختی بود و علیرضا طلبگی را انتخاب کرد و حالا پس‌از یازده‌سال در نقطه‌ای که دلش می‌خواسته ایستاده است.
در مسجد امام زین‌العابدین(ع) هم رد پای خیران مشهود است که با خدای خود معامله کردند. دعای کمیل با پذیرایی ساده برگزار می‌شود و بعد از دعای ندبه هم با کمک خیَرها سفره‌ای پهن می‌شود.
حرف حاج‌ابراهیم محدث این بود: «در این لباس پایدار می‌مانم تا به لباسی سفید مبدل شود.» همین‌طور هم شد؛ نماز‌های جماعت او حدود پنجاه‌سال در مسجد فقیه‌سبزواری، طیف زیادی از نمازگزاران را جذب کرد.