موسسه فرهنگی «جامعه قاریان قرآن مشهد»، که در محله ولیعصر (عج) قرارگرفته، در زمستان۶۸ با تلاش جمعی از قاریان جوان تاسیس شده و در همان آغاز راه، مورد توجه و تایید مقام رهبری قرار گرفته است.
منطقه ۱۰
منطقه مهندسی‌ساز
قرارگرفتن در یکی از مبادی ورودی پرتردد شهر (بزرگراه آزادی)، آب‌وهوای مناسب، ساخته‌شدن معابر و ساختمان‌های منطقه براساس اصول و ضوابط شهرسازی، وجود قطعات به‌نسبت زیاد زمین‌های با کاربری فضای سبز و در نتیجه برنامه‌ریزی برای افزایش سرانه فضای سبز، منطقه ۱۰ را به منطقه‌ای خوش‌نشین و مملو از مجتمع‌های مسکونی تبدیل کرده است. این منطقه به‌دلیل در بر گرفتن تعداد زیادی از مجتمع‌های تفریحی آبی و استخر‌های سرپوشیده، به منطقه تفریح‌های آبی مشهد معروف شده است. ویژگی دیگر منطقه ۱۰ وجود مراکز درمانی مجهز مانند بیمارستان رضوی، بیمارستان عباس ناظران و... در آن است که به گردشگری سلامت در این منطقه رونق می‌بخشد. قرارگرفتن شهر سنگ و همچنین تعداد زیادی واحد صنعتی در این منطقه ظرفیت اقتصادی مناسبی را برای تولید و رونق اقتصادی در این منطقه ایجاد کرده است.
این منطقه با داشتن شماری از دانشگاه‌های مهم، یکی از قطب‌های علمی و دانشگاهی در مشهد است. در مساحت ۲۳۳۳ هکتاری منطقه ۱۰ شهرداری مشهد ۲۹۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
جعفر پهلوانی، یکی از چوخه‌کاران و جودوکاران مشهدی که از ۱۷ سالگی عضو تیم ملی است؛ او در سه‌سال متوالی، در رقابت‌های کشوری جودو، بدون داشتن باخت ظاهر شد.
ثبت‌نام در باشگاه ورزشی، هدیه شاگرد اولی محیا شکوهی بود. همه هم‌و‌غم آقاکاظم پدرش این است که محیا درست و خوب تربیت شود و در ورزش و در درس نمونه باشد.
علی باقری از اولین افرادی است که در مشهد هنر فرم‌دهی فضای سبز را آغاز کرد. او یک قیچی ویژه باغبانی در جیب کاپشنش دارد و هر جای شهر که درختان یا بوته‌ها به هرس‌کردن احتیاج داشته باشند، درنگ نمی‌کند.
آخرین مشتری‌ای که محسن خلیل‌پور داشته همین هفته پیش بوده که دو کلید برایش ساخته و ۵۰ هزار تومان، همه درآمد این هفته‌اش بوده است، اما بازهم خدا را شاکر است که هنری دارد و رزقی حلال!
آرایشگران جوان محله خاتم‌الانبیا (ص) یک روز در ماه را صرف اصلاح رایگان کودکان کم‌توان ذهنی و جسمی می‌کنند. داوود گرمرودی که چهار انگشتش قطع شده، بانی این کار خیر است.
زهره برامکی‌یزدی تعریف می‌کند: ۲۳ اسفند، عملیات بدر بود که ترکش خورد و اسیر شد. همه پانزده‌نفری که با هم بودند، اسیر شده بودند. در این فاصله هر شش‌ماه یک بار نامه‌ای می‌آمد که بدانم زنده است.