برات شیری سرمایه زندگی‌اش را وقف ساخت مسجد کرد 
نردبان شیء شاعرانه‌ای است! 
جسارت داری، بیا هندبال!
سمیه نجفی تمام هم‌وغمش را در‌زمینه استعدادیابی گذاشته است تا دختران بیشتری با رشته جذاب و پرهیجان هندبال آشنا شوند. سال گذشته شش‌نفر از بازیکنان او برای تیم ملی انتخاب شدند.
ورود سمیه نجفی به دنیای هندبال، نتیجه نگاه تخصصی مربی ورزش مدرسه‌اش بوده است؛ به همین‌دلیل او هم عزمش را جزم کرده کودکانی را که در رشته هندبال استعداد دارند، با تمرینات مداوم و درست پرورش دهد و تا رسیدن به سطح حرفه‌ای و کسب قهرمانی و در‌نهایت ورود به تیم ملی، همراهشان باشد.
نجفی ساکن بولوار اندیشه است و در ناحیه ۷ آموزش‌و‌پرورش که محدوده قاسم‌آباد و الهیه را دربرمی‌گیرد، به مدارس دخترانه می‌رود و از میان دانش‌آموزان علاقه‌مند به ورزش، آنهایی را که مستعد ورود به رشته هندبال هستند پیدا می‌کند.
آغاز مربیگری از ۱۷سالگی
با یادآوری خاطرات اولین پیروزی‌هایش می‌خندد و می‌گوید: سال۸۴ کلاس چهارم ابتدایی بودم که ورزش را شروع کردم و سال۹۰ به‌صورت حرفه‌ای برای مسابقات اعزام شدم. آن زمان هنوز لیگ هندبال دختران وجود نداشت و ما از طرف مدرسه می‌رفتیم در سطح ناحیه و استان و کشور مسابقه می‌دادیم. اما از سال۹۰ برای اولین‌بار به لیگ دسته ۲ و سپس دسته یک و بعد هم به لیگ برتر وارد شدم.
سال۹۱ دوره پیش‌دانشگاهی بودم که اولین تجربه مربیگری‌ام را در مدرسه خودم داشتم و تیمم را به مقام سوم استان رساندم. در این دوازده‌سال مربیگری‌ام بیش از ۱۰ کاپ کشوری به دست آورده‌ام.
او که عنوان تکنیکی‌ترین بازیکن کشور را هم در کارنامه خود دارد، ادامه می‌دهد: سال گذشته مقام اول نونهالان کشور را کسب کردیم و تاکنون در سطح خردسالان و نونهالان بیشترین مقام استانی و کشوری را درمیان تیم‌های مشهد داشته‌ایم. از فروردین تا مرداد همین امسال، پنج‌قهرمانی داشتیم؛ اولینش مقام استانی جام رمضان و دومی مسابقات خردسالان استان و سومی نونهالان استان. دو مقام کشوری هم در مسابقات خردسالان و نونهالان منطقه یک کشوری بود.
عسل به تیم ملی افغانستان دعوت شد
نجفی تمام هم‌وغمش را در‌زمینه استعدادیابی گذاشته است تا دختران بیشتری با این رشته جذاب و پرهیجان آشنا شوند. او معتقد است شناخت استعداد‌ها در سن کم می‌تواند به پیشرفت این رشته ورزشی در شهرمان کمک کند و می‌گوید: سال گذشته که تیم استعدادیابی دستم بود، شش‌نفر از بچه‌ها برای تیم ملی انتخاب شدند.
الان هم تیم نونهالان ما حرف اول را در استان می‌زند؛ چون استعدادیابی درستی انجام شده است. ما حتی از کشور‌های دیگر استعداد‌های درخشانی را کشف کرده‌ایم، مانند عسل نورزایی که از بچه‌های مهاجر افغان بود و به تیم ملی افغانستان دعوت شد. من همیشه به بچه‌ها می‌گویم اگر جسارت دارید، هندبال بازی کنید.
سمیه که مربیگری درجه ۲ هندبال را دارد، می‌گوید: نیاز است دانش‌افزایی‌ها در داوران و مربیان صورت گیرد؛ چون قوانین تغییر می‌کند و هم داور و هم مربی باید قوانین روز را بدانند تا موقع مسابقات به چالش برنخورند.
اصلا هندبال را نمی‌شناختم
پرنیا ذاکر یکی از کودکان خوش‌انرژی تیم خردسالان است که در موفقیت‌های یک سال گذشته تیم این مربی در سطح استان و کشور نقش داشته است. پرنیای سیزده‌ساله که قبل از آشنایی با نجفی اصلا با رشته‌ای به نام هندبال آشنا نبوده و حاصل استعدادیابی‌های این مربی در سطح مدارس است، می‌گوید: کلاس پنجم دبستان بودم که خانم نجفی برای استعدادیابی به مدرسه‌مان آمد. من هم با اینکه شناختی از این رشته نداشتم، به‌خاطر علاقه‌ام به ورزش تست دادم و فردای آن روز با ما تماس گرفتند و گفتند قبول شده‌ام. تا آن موقع نمی‌دانستم در چه زمینه‌ای استعداد دارم.
شناخت استعداد‌ها در سن کم می‌تواند به پیشرفت این رشته ورزشی در شهرمان کمک کند
پرنیا که مانند بسیاری از ورزشکاران از آسیب‌های ورزش حرفه‌ای در امان نمانده است، می‌گوید: هندبال هیجان دارد و یک ورزش تهاجمی است. چندبار مچ پا و انگشتم در رفته و یک بار هم توپ به دماغم خورده است، اما به خاطر علاقه‌ای که دارم، از حادثه نمی‌ترسم و هندبال برایم جذاب است.
کسب مقام اول مسابقات هندبال باشگاه‌ها و دسته‌جات آزاد در رده سنی خردسالان و کسب سهمیه کشوری، بخشی از موفقیت‌های اوست.
اتحاد تیمی هندبال را دوست دارم
در میان شاگردان نجفی، دخترانی هم هستند که درمیان رشته‌های مختلف تحقیق و با آگاهی هندبال را انتخاب کرده‌اند. آرنیکا کریم‌زاده از هشت‌سالگی در رشته ژیمناستیک تمرین می‌کرده و چهاردوره متوالی قهرمان استان شده است. در مسابقات دانش‌آموزی ژیمناستیک هم رتبه سوم کشور را به‌دست آورده، اما از یازده‌سالگی که با هندبال آشنا شده، این رشته گروهی پرنشاط را جایگزین ژیمناستیک کرده است.
او اکنون در پانزده‌سالگی به‌صورت حرفه‌ای هندبال بازی می‌کند و می‌گوید: مدتی هر‌دو رشته را ادامه دادم و با اینکه در ورزش انفرادی بهتر می‌توانستم مقام به‌دست بیاورم، متوجه شدم که هیجان کار گروهی و اتحاد تیمی هندبال را بیشتر دوست دارم.
آرنیکا که به گفته سمیه نجفی، یکی از استعداد‌های هندبال مشهد است، می‌گوید: امسال به دوره دوم دبیرستان وارد می‌شوم و نمی‌خواهم بین درس و ورزشم تداخلی پیش بیاید. به‌همین‌دلیل برنامه‌ریزی می‌کنم تا در هر دو موفق باشم.
تلاش می‌کنم تا لژیونر شوم
یاسمین از آن دسته بازیکن‌هایی است که از مرحله استعدادیابی تا اردوی تیم ملی با نجفی همراه بوده است. یاسمین نجارمایانی به قدری به ورزش علاقه‌مند شده که تربیت‌بدنی را به‌عنوان رشته اصلی‌اش انتخاب کرده است و تصمیم دارد در دانشگاه نیز همین رشته را ادامه دهد.
این نوجوان هفده‌ساله می‌گوید: سوم دبستان بودم که ورزش را شروع کردم، اما از‌آنجا‌که استعدادیابی صورت نگرفته بود، نمی‌دانستم کدام رشته ورزشی مناسب من است و علاقه‌ای در من ایجاد نشد. کلاس پنجم بودم که خانم نجفی برای استعدادیابی به مدرسه‌مان در بولوار شهید‌فلاحی آمد و این دفعه به‌صورت جدی ورزش را شروع کردم.
بار‌ها در مسابقات استانی قهرمان شده‌ایم و چندین دوره در مسابقات کشوری حضور داشته‌ام. تا حضور در سومین دوره اردوی تیم ملی هم تجربه دارم و باورم این است که اگر بیشتر و جدی‌تر تمرین کنم، می‌توانم به تیم ملی راه پیدا کنم.
یاسمین در دوراهی درس و ورزش، ورزش را انتخاب کرده است و می‌گوید: بخشی از واقعیت این است که به‌خاطر سخت‌بودن تمرینات باید یا روی درس تمرکز کنیم یا روی ورزش که من ورزش را انتخاب کرده‌ام. دلم می‌خواهد ادامه بدهم تا لژیونر شوم. البته برای اینکه از درس هم عقب نمانم، با راهنمایی خانم نجفی، رشته تربیت‌بدنی را انتخاب کرده‌ام.
* این گزارش چهارشنبه ۱۷ مردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۱ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
