سیدکاظم به شهادت هم لبخند زد! 
فروش میوه از پنجشنبه تا ظهر جمعه به قیمت میدان‌بار است 
قلم علی دربان رضوی تنها آیات و اشعار را می‌نویسد
علی دربان‌رضوی از هفت‌سالگی زیرنظر پدر خوش‌نویسش، خطاطی را آموزش می‌بیند. ۱۰ سال بعد وارد کلاس‌های انجمن خوش‌نویسان می‌شود و حالا یکی از مدرّسان این انجمن است.
اصالت مشهدی دارد و از کودکی در خانواده‌ای هنرمند و هنردوست رشد کرده است. از هفت‌سالگی زیرنظر پدر خوش‌نویسش، خطاطی را آموزش می‌بیند. ۱۰ سال بعد وارد کلاس‌های انجمن خوش‌نویسان می‌شود تا راه خود را در این وادی پیداکند. او حالا ۲۸ سال دارد و ۲۰ سال از ورودش به عرصه هنر خوش‌نویسی می‌گذرد. علی دربان‌رضوی حالا یکی از مدرّسان انجمن خوش‌نویسی به شمار می‌رود.
پدرم الگویم بود
او تنها عضوی از خانواده دربان‌رضوی است که به تبعیت از پدر و به طور جدی، خوش‌نویسی را دنبال کرده است. خودش می‌گوید: «از کودکی کنار پدرم که الگویم بود، جسته‌وگریخته خوش‌نویسی می‌کردم.
در هشت‌سالگی آن‌قدر خوش‌خط بودم که مسئول نوشتن بسم‌ا... الرحمن الرحیم در دفتر همکلاسی‌ها و روی تخته سیاه شده بودم. سال ۸۱ در هفده‌سالگی به‌صورت رسمی شاگرد استاد قائم‌مقامی از استادان برجسته خوش‌نویسی در کشور شدم تا این هنر را حرفه‌ای دنبال کنم.»
دربان‌رضوی به‌واسطه آموزش‌های استادش، سال ۸۳ موفق به کسب درجه ممتاز در آزمون این هنر می‌شود و سال ۹۱ نیز امتیاز فوق‌ممتاز را کسب می‌کند. او حالا ضمن اینکه مدرّس افتخاری انجمن خوش‌نویسان است، زیرنظر استادش آموختن را ترک نکرده و علاوه‌بر آن یکی از طراحان فرش شرکتی خصوصی نیز هست.
در هشت‌سالگی آن‌قدر خوش‌خط بودم که مسئول نوشتن بسم‌ا...الرحمن الرحیم در دفتر همکلاسی‌ها شده بودم
شب زنده داری قلم
ده سال پیش را به یادمی‌آورد که روزی ۱۵ ساعت مشق خوش‌نویسی می‌کرده و در حال حاضر نیز بعضی روز‌ها همین اندازه وقت صرف هنرش می‌کند؛ گاهی ۱۰ ساعت و مواقعی هم از سر شب تا اذان صبح کارش طول می‌کشد. عادت جالبی هم دارد؛ «از کودکی به مشق خیالی عادت کرده‌ام؛ حتی زمانی که در خیابان در حال راه رفتن هستم و قلمی دستم نیست، در ذهنم خط، مشق می‌کنم.»
ثبات قدم در هنر شرط است
در مکتب‌های قدیمی کنار درس ادب، اخلاق، فرهنگ و... خوش‌نویسی هم حرفی برای گفتن داشت؛ هنری که امروز دیگر مشتاقان دیروزش را ندارد و از تب‌وتابش کم شده است.
دربان‌رضوی به‌عنوان خوش‌نویسی باسابقه که چهارسال است نگارخانه‌ای را در چهارراه ورزش تاسیس کرده این موضوع را به‌خوبی حس کرده است.
او که تاکنون هنرجویان بسیاری را آموزش داده است، از ثابت‌قدم‌نبودن افراد در این هنر گله دارد؛ «هنرجویان بسیاری دارم که حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد آنان در ادامه دادن راه، ثابت‌قدم نیستند و خیلی زود دست از یادگیری می‌کشند؛ البته این فقط مربوط به خوش‌نویسی نیست، در بسیاری از هنر‌ها شرایط به همین صورت است که شاید منشأ آن، نداشتن علاقه کافی یا مسائل اقتصادی باشد.»
این هنرمند محله رسالت معتقد است نباید هزینه کلاس را استاد تعیین کند چراکه دراین صورت از ارزش و مقام هنر کاسته می‌شود بلکه هنرجو باید به هر میزان که تمایل دارد، حق استاد را بپردازد. او این اعتقاد را در زندگی هنری‌اش پیاده کرده و در نگارخانه‌اش تفاوت‌هایی برای هنرجویانش قائل شده است به‌طوری‌که آنان مختارند هر مبلغی که تمایل دارند، برای جلسات آموزشی خود بپردازند.
دربان‌رضوی در عین حال که پرداخت هزینه آموزش خوش‌نویسی را برعهده هنرجویانش گذاشته است، هیچ‌گاه بر اساس پول پرداختی آنها میزان آموزشش را کم و زیاد نمی‌کند و برای همه علاقه‌مندان به یک اندازه از وقت و انرژی‌اش می‌گذارد؛ چراکه زکات علم را در آموختن می‌داند.
باید حرمت قلم حفظ شود
خوش‌نویسی ازجمله هنر‌هایی است که قداست خاصی دارد و آن‌طورکه خوش‌نویس منطقه ما می‌گوید باید در مسیر و در جای خودش از آن بهره برد. دربان‌رضوی قلم خوش‌نویس را دارای حرمت می‌داند و بر حفظ آن تاکید می‌کند. در حرمت نگه‌داشتن آن، همین بس که او چیزی را به خط خوش نمی‌نویسد مگر اینکه آیات، احادیث و اشعار شاعران بنام باشد.
دربان رضوی که همیشه هنگام نوشتن آیات و احادیث وضو دارد و آن را مایه برکت زندگی اش می‌داند، می‌گوید: نمی‌توان تصور کرد که در خوش‌نویسی جز آیات، احادیث، سخنان و اشعار بزرگان نوشته شود؛ دست نمی‌رود و قلم هم نمی‌نویسد.
دربانی حرم، سمت نیکوی اجدادی
پدرش خادم حرم امام‌رضا (ع) است. این سِمَت نیکویی است که به‌صورت اجدادی در خانواده «دربان‌رضوی» وجود داشته و همچنان ادامه دارد. به همین دلیل است که خانواده آنها در محله شناخته‌شده هستند و همچنین به‌واسطه خوش‌نویس‌بودنشان.
علی دربان‌رضوی در سال‌های اخیر برای اهالی محله‌اش کلاس خوش‌نویسی برگزار کرده که به گفته خودش بعداز چندماه به‌دلیل استقبال کم مخاطبان، تعطیل شده است. او حالا در نگارخانه‌اش پذیرای علاقه‌مندان به این هنر است.
هیچ‌گاه به‌دنبال برپایی نمایشگاه نبوده و تاکنون آثارش را در نمایشگاهی درمعرض دید قرار نداده است، اما بعداز گذشت ۲۱ سال از عمر خطاطی‌اش قصد دارد در آینده نزدیک، بخشی از کارهایش را با برگزاری نخستین نمایشگاهش به نمایش بگذارد.
* این گزارش چهارشنبه، ۴ دی ۹۲ در شماره ۸۳ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
