در کنار تمام ناهنجاریهای اجتماعی و اخلاقی که تهدیدی بزرگ برای جوانان شده و موجب نگرانیهایی برای مسئولان، آن روی سکه جوانانی از جنس قهرمانی و اهداف بلندمدت را میبینیم که برای بسیاری از فعالان در حوزه امور جوانان دلگرمی محسوب میشوند.
ورزشکارانی که هر چند حمایتی از آنان نمیشود و موفقیت هایشان به چشم خیلیها نمیآید، اما باز هم دست از فعالیت نکشیده و به موفقیت فکر میکنند. در این شماره از شهرآرامحله به سراغ یکی از نوجوانان بااستعداد و افتخارآفرین محله مان رفتیم که با وجود کملطفیهای بسیاری که از مسئولان دیده، اما برای خود در ورزشهای رزمی اسم و رسمی به دست آورده و در راستای سازندگی خود و دیگران ذهنش پر از فکر و برنامه ریزی است.
امیر ایمانی این ورزشکار موفق منطقه مان متولد ۴مهر ۱۳۷۲ و از ۱۰سال پیش در محله ادیب سکونت دارد. او در حال حاضر دانشآموز مقطع پیشدانشگاهی است.
وی درخصوص آغاز فعالیتهای ورزشیاش بیان میکند: از پنج سالگی فیلمهای رزمی را نگاه میکردم و علاقه بسیار زیادی به این فیلمها داشتم تا حدی که آرزو میکردم روزی مانند این اسطورههای هنرهای رزمی مبارزه کنم و مشهور شوم به همین دلیل هفت ساله بودم که ورزش کیوکوشین را زیرنظر استاد منظری فر آغاز کردم.
پدرم قهرمان سابق کشتی چوخه است او در شکستن اجسام سخت و هنرهای فردی تبحر خاصی دارد
او ادامه میدهد: پدرم ورزشکار و قهرمان سابق کشتی چوخه قوچان است و در حال حاضر در کیوکوشین کار میکند، او در شکستن اجسام سخت و هنرهای فردی از قبیل کار با شمشیر و حرکات قدرتی تبحر خاصی دارد.
ایمانی میافزاید: از بسیاری از تفریحاتم گذشتم تا توانستم به این جایگاه برسم، اما پدر و مادرم همیشه پشتیبان و مشوق من بودند و از آنها تشکر میکنم، زحمات و حمایتهای برادر بزرگم نیز در این زمینه تاثیرگذار بود.
ایمانی آرزوها و هدفهای زیادی دارد که یکی از این اهداف، مربیگری و تربیت شاگردانی است که بتوانند پرچم کشورمان را در رقابتهای جهانی بالا ببرند.
وی در همین خصوص میگوید: در طول این سالها در سبکها و رشتههای مختلفی نظیر کیک بوکسینگ، دفاع شخصی، بدن سازی، ژیمناستیک، بوکس و سلاحهای سرد فعالیت داشتم، اکنون نیز در سبک کیو کوشین تزوکا و همچنین گرات سان کونگفو عضویت دارم.
وی در ادامه بیان میکند: دارای دان۲ سازمان جهانی تزوکا و دان ۳ کنگ فو هستم که در حال حاضر در سپاه امامرضا (ع) استان خراسان رضوی در رشته کاراته مربیگری میکنم و مسئول کمیته فنی و آزمون سبک گرات سان کونگفو و نماینده سبک کیوکوشین تزوکا در سپاه امامرضا (ع) هستم.
او اظهار میدارد: هنرهای رزمی به زد و خورد منتهی نمیشود بلکه افراد رزمی کار انسانهای بسیار آرامی هستند، زیرا از طریق آموزشهایی که میبینند کاملا بر عکس العملهای خود تسلط دارند.
وی میافزاید: ورزش آرامش بسیار زیادی به من میدهد و لذت خاصی میبرم، زیرا هنرهای رزمی برای بهتر زندگی کردن است، معتقدم اگر بهترین رزمی کار دنیا نیستم، اما نباید چیزی از بهترینهای این رشته در دنیا کم داشته باشم.
این ورزشکار موفق محله حجاب درخصوص مقامهایی که کسب کرده، بیان میکند: در مسابقات داخلی و خارجی زیادی شرکت کرده ام و عناوین متعدد قهرمانی را به دست آورده ام که از آن جمله میتوان به کسب عنوان قهرمان قهرمانان کیوکوشین تزوکا در سال۱۳۸۸، نشان طلای اولین دوره فستیوال جهانی هنرهای رزمی در رشته کیک بوکسینگ، مدال طلای مسابقات جهانی۲۰۱۱ (جام مبارزه با موادمخدر)، عنوان قهرمانی پنجمین دوره مسابقات سراسری سبکهای آزاد کاراته، جام پلیس در سال۱۳۸۹، مدال طلای مسابقات قهرمانی کشور شین کیوکوشین (بینالملل) در سال۱۳۸۵، مدال برنز مسابقات قهرمانی کشور کنشینکان کاراته در سال۱۳۸۹، نایب قهرمانی پیکارهای کشوری شین کوشین در سال۱۳۸۶، چهار دوره قهرمانی جهان در سالهای ۲۰۰۸، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، ۱۵ دوره قهرمانی کشور از سال۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ و... اشاره کرد.
او در ادامه میگوید: اوایل که شروع به ورزش کرده بودم در زمان مسابقات هنگام ورود به زمین اضطراب داشتم، اما وقتی بزرگتر شدم و به این دیدگاه رسیدم که برای یک رزمی کار اهداف مهم تری نظیر دفاع از آرمانها و دینش وجود دارد نگرانیام از بین رفت.
وی اظهار میدارد: در سنین و دورهای از جوانی همه افراد دچار غرور میشوند و این در افرادی که موفقیتهایی نیز کسب کرده اند بیشتر وجود دارد، الگوی من امامعلی (ع) است و با انجام دادن کارها و شغلهایی که از نظر اجتماعی جایگاه خیلی بالایی نداشت غرورم را از بین میبردم.
ایمانی اظهار میدارد: در مسابقات واسکوی قبرس عنوان سلطان رینگ را به دست آوردم و در پایان مسابقات جهانی ترکیه به دلیل شیوه مبارزاتم از سوی مسئولان برگزاری رقابتها به من لقب بروسلی ایران را دادند که قصد دارم کمربند طلایی این مسابقات را به همراه مدال هایم به آستان قدس رضوی تقدیم کنم.
چهار دوره قهرمانی جهان و 15 دوره قهرمانی کشور از جمله افتخارات امیر است
این ورزشکار محله ادیب با گلایه از مسئولان ورزشی استان عنوان میکند: مصدومیت، جزئی جداناپذیر از ورزشهای رزمی است، اما اگر یک رزمیکار دچار مصدومیت جدی شود کسی هزینههای درمانی آن را تامین نخواهد کرد، در مسابقات واسکوی قبرس ورزشکاران کشورهای دیگر کارت بیمه ورزشی داشتند، اما اگر من آسیب میدیدم باید خودم هزینه درمانی را پرداخت میکردم.
وی میافزاید: قصد دارم با مسابقات خداحافظی کنم و دیگر به رقابت نپردازم، زیرا مسئولان حتی یک تشکر خشک و خالی هم از افتخارات و فعالیتهای من نکردند ولی دوست دارم شاگردانی تربیت کنم که در آینده حرفهای زیادی در زمینه ورزش برای گفتن داشته باشند.
ایمانی ادامه میدهد: پس از مسابقات، بسیاری از افراد به من گفتند که نباید بازمی گشتی، اما به نظر من اگر تمام شخصیتهای علمی، ورزشی و جوانان موفق از کشور بروند چه کسی باید این کشور را آباد کند.
ایمانی میگوید: بیشتر تمرینهایم را در خیابانهای محله مان میکردم، بسیاری از اوقات تمرینهای هوازی و دویدنهایی که باید انجام میدادم در خیابانها و کوچههای ادیب بود و کمتر وارد بوستانها میشدم، در هنگام تمرینهایم رهگذران و ساکنان محله عکسالعمل نامناسبی نداشتند و این باعث میشد که به راحتی به تمرینهایم ادامه دهم. وی در ادامه عنوان میکند: به مربیگری علاقه زیادی دارم و در دو باشگاه محله ام کیوکوشین، کونگفو و ژیمناستیک را آموزش میدهم.
* این گزارش چهارشنبه، ۲۱ فروردین ۹۲ در شماره ۴۹ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.