تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
محمد دانشور بعد از ۴۰ سال ایران را صاحب مدال طلای دوچرخه سواری کرد
جواد طاری بخش| بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی که آغاز شد، شاید کمتر کسی این توقع را داشت که کاروان ایران در این مسابقات و در رشته کایرین (سرعت) دوچرخه‌سواری بتواند مدالی آن هم به رنگ طلا به‌دست آورد، اما این اتفاق توسط یک جوان ٢١ساله مشهدی که اتفاقا در محله هفت تیر (آب و برق) منطقه ما ساکن است، رخ داد و ایران بعد از ٤٠سال توانست در این رشته به قهرمانی و البته مدال طلا دست یابد.
محمد دانشور که دانشجوی رشته تربیت‌بدنی است، آن‌قدر تلاش کرد تا توانست اثبات کند که می‌خواهد بهترین باشد. این دوچرخه‌سوار که چند روز پیش از بازی‌های آسیایی به مشهد بازگشت، حالا قصد دارد چند روزی را استراحت کند و بعد از آن دوباره تمریناتش را آغاز کند تا این‌بار سهمیه المپیک آرژانتین را به‌دست‌آورد.
- از چه سالی به دوچرخه‌سواری روی آوردی؟
من از ١٥سالگی وارد این رشته شدم و کار خودم را آغاز کردم.
- از چه زمانی در مسابقات بین‌المللی حضور پیدا کردی؟
من در رده سنی جوانان توانستم به تیم‌ملی راه پیدا کنم و خب در مسابقات مختلفی هم شرکت کردم که مهم‌ترین آن، حضور در مسابقات آسیایی تایلند و جوانان جهانی روسیه بود که در تایلند، مدال نقره را به‌دست آوردم و در روسیه نیز رکورد ملی را جابه‌جا کردم.
- پس به‌نوعی بازی‌های آسیایی اولین مسابقات رسمی‌ای بود که در رده بزرگ‌سالان شرکت کرده بودی؟
بله، همین‌طور است. البته ما پیش از آغاز بازی‌های اینچئون چند ماه را در اردوی آماده‌سازی در کشور چک بودیم که در این مدت در کشور‌های دیگر اروپایی نیز تورنمنت‌هایی برگزار می‌شد که در آنجا هم شرکت کردم.
- خودت تصور می‌کردی که بتوانی مدال طلا را آن هم در سن ٢١سالگی به دست بیاوری؟
من خیلی تلاش کردم و تمرینات زیادی هم انجام داده بودم، اما تصور خودم برای رسیدن به این جایگاه، مقداری دورتر بود. به‌هرحال رقبایی که در این مسابقات داشتم، افرادی بودند که همیشه آرزوی دیدنشان را داشتم و البته جزو الگو‌های دوچرخه‌سواری من بودند که از تجربه خوبی هم برخوردار بودند، اما با تلاش و کوشش و کمک امام رضا (ع) توانستم این مقام را به دست بیاورم.
- در لحظات پایانی مسابقه و در‌حالی‌که ده‌ها متر از رقبا عقب بودی، خوب توانستی به آنها برسی!
بله، در آن شرایط هر چه در توان داشتم به‌کار بردم. وقتی رکاب می‌زدم فقط از خدا می‌خواستم که به من انرژی بدهد تا فاصله کمتر شود و درنهایت هم میلی‌متری توانستم به طلا برسم.
- این قهرمانی‌ات گویا برای حریفانت هم شوک‌آور بود؟
نه‌تن‌ها برای آنها شوک‌آور بود؛ بلکه وقتی نتایج را اعلام کردند خودم هم در شوک بودم و چیزی را متوجه نمی‌شدم. هم خوشحال بودم و هم حیرت‌زده، باورکردنی نبود.
- در زمان اهدای مدال‌ها هم آن حرکت جالب رقبایت تحسین برانگیز بود!
بله، آنها خیلی به من لطف داشتند و این‌کار را برای قدردانی از من انجام دادند که نشان دهند خیلی خوب ظاهر شدم و با تجربه کم توانستم این قهرمانی را به‌دست بیاورم. هرچند آنها مقام اولی را به دست نیاوردند، اما درس‌ها و تجربه‌های زیادی را از آنها به‌دست آوردم.
- در طول این مدت چقدر هزینه کرده‌ای؟
خب شاید خیلی‌ها ندانند، اما دوچرخه‌سواری ازجمله رشته‌های ورزشی پرهزینه است و این‌کار را کمی با سختی روبه‌رو می‌کند، مخصوصا زمانی که حمایت چندانی هم نشوی. البته ما از سوی فدراسیون دوچرخه‌سواری به‌خوبی حمایت شدیم و اردو‌های خوبی را هم برایمان تدارک دیدند، اما به‌هرحال این مشکلات مادی همیشه وجود داشته است و خیلی دوست ندارم تا به رقم هزینه‌ها اشاره کنم.
- با همه شرایطی که داشتی از دوچرخه‌سواری در مشهد برایمان بگو؟
به هر حال اینجا شرایط خاصی دارد. من تا چند ماه قبل از بازی‌های آسیایی با مشکلات زیادی روبه‌رو بودم و چندان حمایتی هم نمی‌شدم، اما پیش از بازی‌ها هیئت دوچرخه‌سواری حمایت خوبی از من داشت. در چند سال قبل شرایط اردویی خوبی نداشتم و تعداد اردو‌ها نیز کم بود. شاید اگر توجه مطلوب مسئولان در سه ماه پایانی، زودتر انجام می‌شد می‌توانستم خیلی قبل‌تر چنین مدال‌های خوش‌رنگی برای کشورم به‌دست آوردم.
- زمان‌هایی که در مشهد هستی تمریناتت را در کجا انجام می‌دهی؟
در پیست دوچرخه‌سواری ثامن الائمه (ع) که در جاده شاندیز است.
- آیا این پیست از نظر نوع امکانات و کفپوش، مناسب است؟
بله، به‌هرحال این پیست اختصاصی دوچرخه‌سواری است، اما مشکلاتی هم دارد. متاسفانه کسی به این پیست توجه چندانی ندارد و اگر چند وقت دیگر با همین شرایطی که دارد، بگذرد و کسی به آن رسیدگی نکند، واقعا به یک مخروبه تبدیل خواهد شد.
- پیستی که از آن صحبت می‌کنی، یک مجموعه روباز است و قطعا در زمان بارندگی‌ها و هوای سرد، شما را با مشکلاتی روبه‌رو می‌کند.
به نکته بسیار خوبی اشاره کردید؛ چرا‌که واقعا نیازمند پیست سرپوشیده برای تمرین هستیم، زیرا در مقاطعی همانند فصل زمستان به‌طور جدی برای تمرین مشکل داریم و تمرین در دمای منفی ١٠درجه سانتی‌گراد بیش از آنکه مفید باشد، مضر است.
- محمد دانشور سقف آرزوهایش کجاست؟
به‌هرحال من از حالا به بعد باتوجه به سن کمی که دارم و البته قهرمانی که به‌دست آوردم، هم توقعات را از خودم زیاد کردم و هم اینکه مسئولیت بیشتری روی دوشم سنگینی می‌کند که باید همه آنها را نیز پاسخ بدهم. به‌هر حال برای هر ورزشکاری مهم است که بتواند در المپیک بدرخشد و من نیز از حالا به فکر المپیک ریو در آرژانتین هستم و تلاش می‌کنم تا با دعای همیشگی مردم به این موفقیت هم دست پیدا کنم.
- در پایان اگر صحبت خاصی دارید، بفرمایید؟
باید از همین‌جا از همه مربیانم و البته خانواده‌ام تشکر ویژه‌ای داشته باشم که همیشه حامی و مشوق من بودند و البته باز هم باید از مردم خوب ایران و به‌ویژه خراسان و همشهریانم در مشهد تشکر کنم که خیلی به من انرژی دادند.
* این گزارش چهارشنبه، ۱۶ مهر ۹۳ در شماره ۱۲۰ شهرآرامحله منطقه ۹ چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
