مسروپ مقدس، تنها کلیسای مشهد، نیمه فعال است 
زمستان‌نشین و تابستان‌نشین خاص خانه اردکانیان 
پشت صحنه رژه ارتش چه می‌گذرد؟
تک‌تک دسته‌ها با قدم‌های کوتاه جلوی جایگاه می‌آیند و هر‌چه به فرماندهان نزدیک می‌شوند، قدم‌ها را بلندتر و محکم‌تر برمی‌دارند؛ به‌طوری‌که می‌توان گرد‌و‌غبار را زیر پایشان به‌وضوح مشاهده کرد.
اولین گروهی که در رژه به چشم می‌آید، دسته موزیک است که در ساز‌های نظامی می‌نوازند و ناهماهنگی بین آن‌ها همه‌چیز را به هم می‌زند. آن‌ها افرادی هستند که به‌خاطر علاقه‌شان در‌زمینه موزیک، کار می‌کنند و ساز‌های نظامی می‌نوازند.
درست مانند روز رژه، فرماندهان روی سن به خط ایستاده‌اند و گروه موزیک، مارش نظامی را به صدا درمی‌آورد؛ «انقلاب ما، افتخار ما». از مقابل مسئولان می‌گذرند و با نظم و ترتیب به‌سمت جایگاهی که برایشان تعیین‌شده می‌روند.
آن‌ها در زمان تمرین، کارهایشان را با یکدیگر هماهنگ می‌کنند؛ هرچند بینشان صحبتی ردوبدل نمی‌شود، اما این را می‌توان از نگاه‌هایشان به یکدیگرمتوجه شد.
با‌این‌همه تمرین، باز حواسشان به هماهنگی با یکدیگر است و برای برگزاری رژه همه کارهایشان را با هم مرور می‌کنند.
هرچند نزدیک به چهاردهه از پیروزی انقلاب اسلامی و برگزاری رژه‌های ارتش می‌گذرد، با گذشت این سال‌ها، فرماندهان و مسئولان، فرض را بر این نمی‌گذارند که هر سال این روند اجرا می‌شود و کارشان را یاددارند پس نیاز به تمرین نیست.
در این مدت، آن‌ها تمام روند رژه را با هم مرور کرده و از مشورت و تبادل‌نظر با یکدیگر دریغ نمی‌کنند.
تک‌تک دسته‌ها با قدم‌های کوتاه جلوی جایگاه می‌آیند و هر‌چه به فرماندهان نزدیک می‌شوند، قدم‌ها را بلندتر و محکم‌تر برمی‌دارند؛ به‌طوری‌که می‌توان گرد‌و‌غبار را زیر پایشان به‌وضوح مشاهده کرد.
آن‌ها از مقابل جایگاه می‌گذرند و فرماندهان با دقت، نظاره‌گر آن‌ها هستند.
فرماندهان با چشم‌های تیزبینی که دارند، کوچک‌ترین خطا را می‌بینند و گوشزد کرده و تذکر می‌دهند؛ «نفر دوم ردیف سوم، گام‌هایت را بلندتر بردار»، «نفر چهارم ردیف دوم، سر به سمت راست» و... همه به‌دنبال این هستند که رژه‌ای خوب برگزار شود تا مردم از دیدن آن و اقتدار ارتش لذت ببرند.
روز تثبیت ارتش
به‌سراغ امیرعلی جهانشاهی ارشد نظامی آجا در شمال شرق و فرمانده قرارگاه عملیاتی شمال شرق نزاجا می‌رویم که سال‌هاست این روز را تجربه کرده و در رژه‌های فراوان شرکت داشته است.
با او هم‌کلام می‌شویم تا بیشتر درباره روز ارتش و معنای رژه بدانیم. او برایمان می‌گوید: ۲۹ فروردین، روز تاریخ‌سازی است. حضرت امام (ره) با دیدگاه هوشمندانه‌شان در شرایطی که دشمنان انقلاب اسلامی و برخی دوستان ساده‌لوح، شعار انحلال ارتش را می‌دادند، با اقدام بموقع خود و نام‌گذاری روز به ارتش، حیات مجددی به ارتش دادند.
در این روز، نیرو‌های ارتش با ساز‌و‌برگ در میدان‌های شهرستان‌های بزرگ رژه می‌روند و پشتیبانی خود را از مردم اعلام می‌کنند. مردم نیز از نیرو‌های ارتش استقبال می‌کنند؛ چرا‌که آن‌ها از مردم و پشتیبان نظام هستند.
نام‌گذاری روز ارتش بعد‌از نام‌گذاری روز جمهوری اسلامی ایران انجام شد؛ یعنی دومین روز مهم در تقویم رسمی کشور است. ارتش از واپسین روز‌های انقلاب به عنوان نخستین بازوی توانمند در همه عرصه‌های انقلاب، نقش‌آفرینی و ایثارگری فراوانی کرده است.
سند افتخار ارتش بیش‌از ۴۸ هزارشهید، ۲۶ هزار آزاده و ۲۰۰ هزار جانباز است.
سند افتخار ارتش بیش‌از ۴۸ هزارشهید، ۲۶ هزار آزاده و ۲۰۰ هزار جانباز است
امروز هم ارتش مکتبی‌مردمی با انگیزه ایمان و آمادگی رزمی خوب به‌عنوان سرباز پادر‌رکاب ولایت آماده است از مرز‌های انقلاب اسلامی و دین مبین اسلام دفاع کند.
معنای نهفته رژه را بدانید
امیر جهانشاهی، معنای رژه را این‌گونه برایمان تفسیر می‌کند: «ر» یعنی ریتم، «ژ» یعنی ژست و «ه» یعنی هماهنگی با هم؛ حال اگر یک نفر با ریتم مخصوص حرکت نکند، درست ژست نگیرد و سرش را به چپ و راست ببرد یا با دیگران هماهنگ نباشد و جلوتر یا عقب‌تر باشد، زحمت دیگران را هم به هدر می‌دهد. رژه یعنی اقتدار ارتش را به مردم جهان نشان‌دادن.
او می‌افزاید: از سوی دیگر، مردم در پادگان‌ها، اردوگاه‌ها، میادین تیر و در رزمایشات حضور ندارند که زحمت‌های نیرو‌های خدمتگزار ارتش را ببینند، ولی در سال دو‌بار این فرصت را دارند تا اقتدارشان را مشاهده کنند؛ هر چقدر نمایش مقتدرانه‌تر باشد، دشمنان مأیوس و ناامید می‌شوند.
یک قانون کلی در رژه
شاید برای شما هم فلسفه حرکات سر وپا کوبیدن‌ها جای سوال باشد. در‌این‌زمینه امیر جهانشاهی از یک قانون کلی در رژه می‌گوید: در زمان فرمان خبردار پا ۱۰ درجه بالا، کم‌کم ۱۵درجه تا در‌نهایت ۹۰ درجه می‌شود.
هر نفر باید سینه نفر چهارم را نگاه کند. سر رادیکالی بالا، گوش سمت چپ از گوش سمت راست پایین‌تر باشد. فاصله‌ها نیز قانون و قاعده خود را دارند.
اگر یکی از رژه‌روندگان از این امر تخطی کند، ناهمگونی زود به چشم می‌آید و این به‌معنای هدر‌رفتن تمام زحمت‌هایی است که در این مدت برای تمرین و آماده‌شدن کشیده شده است.
نظامی‌های منتخب در رژه
سرهنگ سعید نادری، جانشین لشکر قرارگاه عملیات لشکر ۷۷ از دیگر شرکت‌کنندگان رژه می‌گوید: یگان‌هایی که در استان خراسان رضوی هستند، روز ۲۹ فروردین به‌عنوان نمونه‌هایی از کل ارتش رژه می‌روند.
تیپ ۳۷۷، پشتیبان منطقه، یگان هوانیروز، پدافند هوایی، قرارگاه منطقه، قرارگاه تاکتیکی و... هر‌کدام تجهیزاتی دارند و قدرت نیروی نظامی ارتش را در این روز به نمایش می‌گذارند.
در هر یگان تکاور، نیرو‌های عملیات ویژه، پیاده، توپخانه، پشتیبانی، بهدار، دژبان و... حضور دارند که نمایشی رژه می‌روند. بیشتر کار‌هایی که ارتشی‌ها در روز رژه انجام می‌دهند، همان فعالیت‌هایی است که هر یک از سربازان آن‌ها را در دوره‌های آموزشی فرا‌می‌گیرند و از ابتدای خدمت آموزش دیده‌اند.
در برگزاری رژه هماهنگی افراد و نظم بیشتر می‌شود، احساس وحدت و انسجام هماهنگی بیشتری دارند و مانند اعضای خانواده در‌کنار هم هستند. توانمندی نظامی ارتشیان در عملیات‌های نظامی و چنین مانور‌هایی دیده می‌شود.
استقبال مردم برایمان شیرین است
سرهنگ دوم، مجید مرادی، فرمانده گردان واکنش سریع تیپ ۳۷۷ پیاده شهید حبرانی شهرستان مشهد، در مشهد فرماندهی می‌کند. او درباره رژه برایمان می‌گوید: رژه برای ایران افتخاری است که در آن انسجام، ابهت و قدرت ارتش به نمایش گذاشته می‌شود.
رژه‌رفتن، هنری است که در آن، توان رزمی ایران نشان داده می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: ترکیب رژه برابر دستورالعملی مشخص است و قواعد خاصی دارد که همه با این قواعد و فرامین خاص که فرمانده یگان‌ها می‌دهند، آشنا هستند و خودشان را با علائم هماهنگ می‌کنند.
کسی هنگام رژه صحبت نمی‌کند. با علائم شمشیر، دست و یکسری پرچم‌هایی که در محل گذاشته‌اند، هر کس وظیفه‌اش را می‌داند. به‌طور‌کلی رژه‌رفتن هنر است؛ اینکه در‌مقابل مردم، خانواده شهدا و جانبازان گام برداریم، برایمان افتخار و توفیق است.
سرهنگ دوم مرادی می‌افزاید: بچه‌های ارتش، سربازان گمنام امام زمان (عج) هستند که می‌توانند با این رژه پولادین و عالی، قلب مردم و مقام معظم رهبری را شاد کنند.
در رژه، کسی نگرانی ندارد. مجموعه آن‌قدر هماهنگ است که مشخص است چه فردی در کجا چه حرکتی انجام دهد. بهترین شیرینی در رژه برای ما حضور مردم، خانواده شهدا و جانبازان است که با گل به استقبال ما می‌آیند و اتحاد خود را با ما نشان می‌دهند.
فرماندهان خوش‌رو به ما انرژی می‌دهند
سرجوخه فرهاد صداقت با سابقه ۱۶ ماه خدمت، بار سومی است که در رژه شرکت می‌کند. او دراین‌باره می‌گوید: برای رژه ۱۵ روز است که از ۷ صبح تا ۱۲ ظهر تمرین می‌کنیم، تا همه با هم هماهنگ باشیم و رژه‌ای باشکوه برگزار کنیم.
فرماندهان خوش‌رو به ما انرژی می‌دهند و سبب می‌شوند سختی گام‌های ۱۲۰ درجه را احساس نکنیم.
گروهان یک وظیفه بابک الستی ۱۸ ماه خدمت، بار سومی است که در رژه شرکت می‌کند. او درباره تمریناتش چنین توضیح می‌دهد: قدم‌های آهسته، فاصله نفرات و بالا آوردن پا‌ها هر یک باید با نظم انجام شود و در صف هماهنگ باشد. هر بار که برای رژه می‌آیم، والدینم موقع رژه برای دیدنم می‌آیند و از من فیلم می‌گیرند و دیدن آن برایم لذت‌بخش است.
گروهبان یک وظیفه، یاسر ذوالفقاری می‌گوید: اولین‌بار است که در رژه شرکت می‌کنم. ریتم‌گرفتن، ژست‌گرفتن و هماهنگ‌بودن سخت است، اما سختی آن به‌اندازه شیرینی‌ای که برای مردم می‌ماند، نیست.
در این روز همه خبرنگاران از کشور‌های مختلف می‌آیند و ما باید هر‌چه باشکوه‌تر قدرتمان را به آن‌ها نشان دهیم.
علی داودیان سرباز وظیفه، ۲۰ ماه خدمت نیز چنین از خاطره‌های رژه‌اش برایمان تعریف می‌کند: از زمانی‌که وارد سازمان ارتش شده‌ام، چهاررژه را تجربه کرده‌ام. در نگاه من، ارتش ستون فقرات ملت است و ستون فقرات ارتش هم صلابت رژه است.
* این گزارش در شماره ۱۸۹ سه شنبه ۳۱ فروردین ۹۵ در شهرآرا محله منطقه ۸ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
