در میان همه پیشکسوتان محلی و ملی داریم کسانی را که برای حفظ هویت ملی و تاریخی کشورشان مجموعهای از اشیای عتیقه را جمعآوری کردهاند. سیدحسن موسوی مجموعهدار اشیای عتیقه است که با عشق به میراث کشورش تمام عزم خود را برای حفظ میراث ایران زمین جزم کرده است تا که شاید با جمع آوری این مجموعه عظیم از تاریخ ایران بتواند بذر هویت ایرانی و میراث کهن ایران باستان را در دلهای جوانان و نوجوانانی که روز به روز از فرهنگ خود فاصله گرفتهاند بکارد.
او که در سال 1319 در کدکن از توابع تربت حیدریه به دنیا آمده است آغاز فعالیتش در این حوزه تقریبا به سال 1344 باز میگردد. گرچه قبل از انقلاب طراح پوشاک بوده و چندین جایزه دریافت کرده است، اما علاقه وی به ابنیه تاریخی او را چنان به سمت میراث فرهنگی و تاریخی کشور سوق داد که موفق شد در طول 50 سال گذشته، مجموعهای ارزشمند از میراث گذشتگان خود را جمعآوری کند.
مجموعهای که به گفته خودش نمیتوان برای آن قیمتی تعیین کرد به طوری که او امروز بزرگترین مجموعه یادمان تاریخ ایران را در اختیار دارد و تاکنون توانسته است بیش از 45 نمایشگاه کشوری و 2نمایشگاه بینالمللی برگزار کند.
این مجموعهدار خراسانی صاحب گنجینهای با 60 موضوع تاریخی در قالب مردم شناسی و سیر تکامل اشیا از انواع اسکناس و سکه دوران اشکانیان تا جمهوری اسلامی ایران، سیر دخانیات، سیر فرهنگ چای، سیر پوشش، لوازم زندگی، چراغ روشنایی، لوازم بافندگی، وسایل ارتباطی نظیر رادیو و دوربین است که قدمت آنها از عصر صفویه تا عصر حاضر بر میگردد.
آقای موسوی میگوید: برای حفظ هویت و تاریخ کشور باید یک الگو باقی بماند تا نسل آینده دنبالروی آن باشند، آثاری که از گذشته به جای مانده دیگر ساخته نمیشوند زیرا این آثار هنر دل، دست و دیده است اگر هم کاری مشابه این آثار امروز ساخته شود کپی است و هنر کپی، روح ندارد، هنرمندان ما یکی پس از دیگری زیر خاک میروند و هنرشان را نیز با خود میبرند متأسفانه جوانان ما به دنبال مشاغل کاذب رفتهاند زیرا به هنر و هنرمند در جامعه بها داده نشده است.
او با تأکید به اینکه شناسنامه هر کشور آثار بر جای مانده از تاریخ آن کشور است، میافزاید: اگر آرامگاه فردوسی طی سالیان حفظ نمیشد ما امروز نشانی از فردوسی به عنوان اسطوره نداشتیم، ما جزو 5کشور تاریخی جهان و شاید نخستین کشور تمدنساز جهان هستیم، اما متأسفانه در تهاجمات مختلف این تاریخ و تمدن به تاراج رفته است و اگر امروز آن را حفظ نکنیم نسلهای بعد شناسنامهای نخواهیم داشت.
این مجموعهدار با بیان این مطلب که در هر خانهای باید یک موزه داشته باشیم، بیان میکند: متأسفانه زندگی امروز ما مملو از فرهنگ و تمدن غرب شده، حتی این فرهنگ در لوازم منزل نیز گسترش یافته است به طوری که دیگر خبری از ظروف مس، سفال، نقش و نگارهای هنر اسلامی و ایرانی نیست.
او درباره جمعآوری اشیای عتیقه یادآور میشود: پس از سالها عشق و علاقهای که برای این حرفه صرف کردهام با داشتن گنجینه و بزرگترین میراث ایران زمین، این گنجینه را سالهاست که نگهداری میکنم. مجموعه داری انگیزهای برای جلوگیری از نابودی صنایع دستی و هنری کشور و ایجاد خودباوری در جوانان و حفظ سیر تکامل زندگی و نشان دادن پیشرفت کشور ایران به جهانیان است.
به گفته موسوی، اشیای قدیمی جمعآوری شده باید تحت نگهداری خاص با بستهبندیهای استاندارد حفظ شود که متأسفانه از سوی میراث فرهنگی حمایت نشده و این اشیا درون مخزنی با شرایطی غیراستاندارد نگهداری میشود و رو به تخریب است.
او معتقد است، وقتی جامعه ما به سوی ناهنجاری میرود که هویت اصیل و شرف ایرانی و اسلامی را نتوانیم بدرستی حفظ کنیم و به نسلهای آینده انتقال دهیم و در این صورت است که فرد در جامعه احساس حقارت میکند و در پی بزه میرود.
به پاس گرامیداشت تلاشهای او در حفظ میراث کهن و هویت ملی-تاریخی، هشتم آبان ماه سال جاری نهمین کاشی مفاخر ماندگار خراسان رضوی به نام سید حسن موسوی، پیشکسوت مجموعه داری این استان طی مراسمی در باغ شاهنامه مشهد نصب شد.
در مراسم نصب این کاشی ماندگار که با حضور مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی برگزار شد، از زحمات این پیشکسوت عرصه مجموعه داری تقدیر شد و مجوز راهاندازی موزه خصوصی وی نیز اعطا شد.
البته ناگفته نماند سید حسن موسوی، مجموعه دار اشیای عتیقه در خراسان رضوی است که از سال ۱۳۹۰ تاکنون با راه اندازی مجموعه فرهنگی «باغ شاهنامه»، میزبان اهالی شعر و فرهنگ خراسان رضوی بوده است.