روبات آتش‌نشان پارسا

مقام دوم کشوری دارد و موفقیت اکنونش را نتیجه آن دو‌سه‌سال سخت کرونایی می‌داند، زمانی‌که به‌خاطر تعطیلات مدارس با آموزش مجازی آشنا شد و از آن زمان به بعد، به‌جای اینکه وقتش را صرف بازی‌ها و مطالب بیهوده مجازی کند، سایت‌های روباتیک را مرور می‌کرد و از همین طریق، برنامه‌نویسی یاد گرفت. پارسا پهلوان با این مهارت، روباتی ساخت که سال گذشته، مقام دوم کشوری را برایش به ارمغان آورد.

شوخی‌شوخی جدی شد

پارسا امسال کلاس ششم ابتدایی را به پایان رسانده، اما رشته روباتیک را از کلاس اول دبستان شروع کرده است. به گفته خودش اولش، چون ساکن محله دانشجو بودند و منزلشان نزدیک پژوهش‌سرای روباتیک قرار داشت، فقط برای پر‌کردن اوقات فراغت، در کلاس‌های آنجا ثبت‌نام کرد، اما خیلی زود استعدادش را نشان داد و علاقه‌اش به این عرصه دو‌چندان شد.

او می‌گوید: کلاس پنجم که بودم برای اولین بار در مسابقات روباتیک شرکت کردم. آن موقع سه‌روبات جنگجو، فوتبالیست و تعقیب خط را ساخته بودم و با آن‌ها در مسابقات علمی‌پژوهشی پژوهش‌سرا‌ها مقام اول مشهد را به دست آوردم.

با شیوع کرونا، دیگر پارسا نمی‌توانسته در کلاس‌های حضوری آموزش روبات شرکت کند، ولی از این محدودیت برای خودش فرصتی می‌سازد و شروع به کسب اطلاعات اینترنتی درباره برنامه‌نویسی روبات می‌کند.
او می‌گوید: بیشتر مطالبی که اکنون درباره‌شان می‌دانم، آن زمان از فضای مجازی یاد گرفتم.

پارسا سال‌۱۴۰۱ در مسابقات علمی‌پژوهشی پژوهش‌سرا‌ها مقام اول ناحیه ۶ در رشته برنامه‌نویسی با ویندوز (شاخه نجوم) را کسب کرد و پس از آن تصمیم گرفت روبات آتش‌نشانش را ارتقا دهد تا با آن در مسابقات استانی و کشوری شرکت کند.

خراب‌کاری‌های قبل از موفقیت

پارسا آن روزهایش را این‌طور تعریف می‌کند: باید روباتی می‌ساختم که در مسیر مشخص، آتش‌های سر راهش را در کمترین زمان ممکن خاموش کند، اما، چون تجربه چندانی نداشتم، زیاد دچار اشتباه و خراب‌کاری می‌شدم.

او در این تکاپو‌ها گاهی جای سنسور‌ها را به‌درستی نمی‎دانسته و دچار اشتباه می‌شده است؛ گاهی از پیچیدگی‌های سخت‌افزاری روباتش سر در نمی‌آورده، گاهی بست‌های مثبت و منفی را اشتباه می‌کرده و در‌نهایت به قول خودش یک جای آن را که درست می‌کرده، جای دیگرش خراب می‌شده است.

پارسا در این مسیر بار‌ها خسته و ناامید شده و کارش را رها کرده است، اما هربار مادرش او را تشویق می‌کرده که به تلاشش ادامه دهد. درنهایت او با این دلگرمی‌ها، روباتش را می‌سازد و سال ۱۴۰۱ با آن در مسابقات علمی‌پژوهشی پژوهش‌سرا‌ها مقام دوم کشوری را به دست می‌آورد.

حالا پارسا دیگر ناامید نمی‌شود و می‌داند اگر تلاش کند، ثمره‌اش را می‌بیند؛ به‌همین‌دلیل با انگیزه بیشتری مشغول ساخت روباتی است که می‌تواند از دیوار بالا برود و روی سقف هم حرکت کند. او همچنین ایده ساخت روبات خدمتکار را در سرش دارد تا بتواند از این طریق به مادرش کمک کند.