مصلی پایین خیابان بجز برگزاری نماز عید چه کاربری داشت؟ 
بهترین خاطره ورزشی پهلوان‌حسن قادرآبادی 
رسم دیرینه توت‌خوری در حاجی آباد
اردیبهشت که می‌شود، در حاجی‌آباد، زیبایی را می‌بینیم و خنده را می‌شنویم. درختان، سرسبز و پرتوت است و اهالی با نشاط به توت جمع‌کردن مشغول هستند.
اردیبهشت که می‌شود، در حاجی‌آباد، زیبایی را می‌بینیم و خنده را می‌شنویم. درختان، سرسبز و پرتوت است و اهالی با نشاط به توت جمع‌کردن مشغول هستند. بیش از بیست‌درخت قدیمی، توت‌های شیرین و سفیدشان را در این زمان از سال بر سر مردم و به‌ویژه بچه‌ها می‌ریزند. اینجا هوایی خنک دارد، با محصولی سفید و شیرین.
علیرضا بهرام‌پور، از بچه‌های همین محله، آمده است توت دست‌چین به خانه ببرد.
شیرینی توت، لبخند را بر لبانش نشانده است و می‌گوید: از توت‌های شیرین اینجا نمی‌توان گذشت.
سایه، اولین برکت این درختان توت قدیمی است که نصیب همسایه، کاسب و رهگذر می‌شود و وسعتی چندبرابر درختان دارد.
منیر قربانی و داماد بزرگش، محمد‌هاشم حسن‌زاده، از اهالی قدیم حاجی‌آباد هستند. آن‌ها به رسم هر‌ساله با همراهی بچه‌های محله توت جمع می‌کنند.
امیر‌محمد غلامی‌اسلام و نوید آخوندی، دوستانی صمیمی هستند که هر سال در فصل توت، بالای درختان محله می‌روند و با تکاندن شاخه‌ها، برکت و دورهمی را برای اهالی به ارمغان می‌آورند.
صدای خنده‌های کودکان و نوجوانان حاجی‌آباد کوچه را پر کرده است. هر‌یک با دستان کوچک تلاش می‌کند زودتر از دیگری به توت شیرین برسد.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
