کشف استعداد در مستطیل سبز حاشیه شهر

در سال های نه چندان دور در طول سال به ویژه فصل تابستان، نوجوانان و جوانان حاشیه شهر مانند طبرسی شمالی، خواجه ربیع، بهمن، پنجتن، مهر مادر، رسالت، قرقی، طلاب، بلال و ... دست به دست هم می دادند و در زمین های رهاشده محلات خود تیر و دروازه می گذاشتند و زمین فوتبال خاکی درست می کردند.

زمین هایی که از آن ها ده ها بازیکن به سطح یک فوتبال کشور و حتی تیم ملی راه پیدا کردند اما حالا با تخلیه انواع نخاله های ساختمانی و خطراتی که بازی در این زمین ها می تواند برای سلامت بازیکنان ها داشته باشد و هم چنین بالا رفتن انتظارات نسل جدید، کمتر شاهد توپ زدن نوجوانان و جوانان در زمین ها هستیم.

با علم به این موضوع برخی از بازیکنان و ستاره های سابق فوتبال مشهد که از همان زمین های خاکی ورزش خود را شروع کرده اند پای کار آمده اند و برای ورزش نوجوانان آستین بالازده اند، افرادی مانند تراب منصوری، شهروند محله مهرمادر که به کشف و دادن فرصت به افراد با استعداد شهرت دارد و با تمرکز برروی محلات حاشیه شهر می کوشد ضمن رفع کمبود آکادمی های آموزشی فوتبال در این منطقه، نوجوانان با استعداد را با کمک دوستان و همراهانش آموزش دهد و به سطح فوتبال کشور برساند. 

او اکنون مربی باشگاه میثم آفاق است، باشگاهی که فوتبالیست هایش به علت محدودیت نداشتن زمین چمن، باید مسافتی طولانی را در روزهای تمرین طی کنند.

آموزش و تمرین با حداقل ها

منصوری که خودش فوتبال را از زمین های خاکی محله طبرسی شمالی آغاز کرده و با مصدومیت در آن به پایان رسانده است می گوید: «بازی فوتبال برای من در دهه 70 شروع شد و مانند بسیاری دیگر از فوتبالیست های این نسل، در زمین های خاکی بازی می کردم. آن زمان با جمع کردن سنگ و نخاله، ساعت ها وقتمان را صرف آماده سازی زمین می کردیم تا اینکه فکر خرید یک تیم به ذهنم رسید. من با دوستانم در محله طبرسی شمالی یک تیم را در لیگ دو مشهد خریدیم و از آن به بعد علاوه بر بازی در زمین خاکی، روی زمین های چمن یک و 2 ورزشگاه تختی هم تمرین و بازی می کردیم.»

این بازیکن فوتبالی ادامه می دهد: «متأسفانه رباط صلیبی من وقت بازی کردن در زمین پاره شد. تا مدت ها قادر به بازی نبودم تا اینکه به خدمت سربازی رفتم. سال 83 از خدمت برگشتم اما دیگر از تیمی که با عشق و علاقه تشکیل داده بودیم خبری نبود. چند سال گذشت. 

من که می دانستم این محلات استعدادهای باارزشی دارند که خیلی هایشان شناخته شده نیستند حاضر به کنار کشیدن نبودم. دلم نمی خواست استعداد های بچه های این منطقه به خاطر نبود آموزش و شرایط مناسب از بین برود. برای همین، با همان درآمد کمی که از شغل گچ کاری به دستم می آمد تصمیم گرفتم چیزهایی را که در حوزه این رشته می دانم به سنین پایه آموزش دهم. سال ها گذشت و من چند امتیاز تیم خریداری کردم و شاگردانم نتایج خوبی به دست آوردند.»

استعدادیابی برای ورود به تیم های برتر

نبود درآمد کافی باعث شد منصوری امتیاز تیم های فوتبال خود را بفروشد اما پس از مدتی کوتاه این بار با همراهی مربیان دیگر حاشیه شهر آموزش فوتبال را از سرگرفت تا بتواند بازیکنان بااستعداد را به تیم های بزرگ لیگ برتر معرفی کند. او می گوید: «با کمک محمد و حسین بازوکی که مانند من مدرک C مربیگری آسیا را دارند و هم چنین دکتر حمید سالاری، مربی بدن سازی تیم فوتسال فرش آرای مشهد، باشگاه میثم آفاق را تشکیل دادیم، باشگاهی که مربیان آن به بچه های حاشیه شهر آموزش می دهند و علاوه بر این، برای آن ها فرصت پیشرفت و دیده شدن را فراهم می کنند.

با توجه به این هدف، برای ما فصل تابستان یک فرصت طلایی است تا سنین پایه را آموزش دهیم. به همین منظور کلاس ها و برنامه های آموزشی خاصی را از خرداد ماه برای شش تا 25 سال برگزار کردیم. پس از پایان این دوره نیز سطح و کیفیت بازیکنان سنجیده می شود و بازیکنانی را که توانایی عضویت در تیم های بزرگ را دارند، برای شرکت در آزمون های ورودی تیم های پایتخت به تهران می بریم.»

استعداد زیاد است؛ امکانات نیست

تراب منصوری می داند خیلی از نوجوان ها و جوان ها عاشق توپ زدن و ورزش هستند. به همین علت، از مدیران شهری و ورزشی می خواهد به فکر درست کردن زیرساخت ها باشند. او می گوید: «ورزش بهترین راه برای آموزش و تربیت نسل آینده است اما بدون فراهم بودن زیرساخت این کار ممکن نیست. ما برای ساختن آینده زندگی بچه ها و آموزش آن ها مشکلات زیادی داریم که مهم ترین آن ها زمین تمرین است. با توجه به بودجه محدودی که داریم، برای هر بار تمرین، باید نگران کرایه یک زمین چمن باشیم.

در صورتی که در منطقه3 صدها هکتار اراضی بایر وجود دارد. مثلا در محله مهرمادر که من زندگی می کنم ده ها هکتار زمین بایر هست. با وجود این، بچه ها فضایی برای ورزش کردن ندارند. من با وجود گرفتاری هایی که دارم، حاضرم وقت آزاد و فراغتم را صرف بچه های این محله کنم. حتی به آن ها توپ و لباس می دهم تا فوتبال بازی کنند اما فضا و مکانی برای بازی کردن نیست.

با وجود سختی ها ورزش را انتخاب کرده ایم

دانیال نوروزی هفده ساله است و یکی از بازیکنان با استعداد و باتجربه تیم. او سابقه دو سال فوتسال و پنج سال فوتبال را در کارنامه ورزشی خود دارد. زمانی که فوتسال بازی می کرد آموزش هم می داد اما اما بعد از آن، سالن را به مقصد مستطیل سبز ترک کرد. او درباره وضعیت تمرین در زمین چمن می گوید: «من ساکن محله مهرمادر هستم و در روزهایی که تمرین داریم مجبورم به هر زمین چمنی که کادر فنی زمین پیدا کند بروم. بیشتر بچه های دیگر هم مانند من از محلات حاشیه منطقه3و4 می آیند که آن ها هم شرایط من را دارند و رفت و آمد برایشان سخت است به ویژه خردسالانی که از محدوده جاده سیمان خود را به زمین های چمن مختلف سطح شهر می رسانند. خودم بارها شاهد بوده ام آن ها درطول سال تحصیلی به دلیل دیر رسیدن اتوبوس از برنامه درسی مدرسه عقب افتاده اند.»

دانیال ادامه می دهد: «همه بچه هایی که در این باشگاه آموزش می بینند با یک هدف به اینجا می آیند. آن ها هم می توانند مانند برخی از هم سن و سالان خود اوقات فراغتشان را طور دیگری سپری کنند اما برای رسیدن به هدفشان تلاش می کنند تا یک روز در یک باشگاه بزرگ بازی کنند.»

سازمان های مختلف باید مساعدت کنند

رئیس هیئت فوتبال استان می گوید: «استعداد فوتبالی در حاشیه شهر بسیار زیاد است و با این علم، هیئت فوتبال استان چندین دوره در منطقه حاشیه شهر مشهد استعدادیابی ورزشی کرده است، استعدادهای که می توانند به موفقیت های بزرگی دست یابند به شرط اینکه شرایط لازم را برای آن ها فراهم کنیم.»حسین بادامکی ادامه‌می دهد: «برای این کار بخش خصوصی با کمک و همراهی نهادهایی مانند شهرداری و آستان قدس می توانند نقش بسزایی داشته باشند.»

او می گوید: «روزبه روز به باشگاه های فوتبال ما اضافه می شود در صورتی که به همان نسبت زمین چمن کافی نداریم. برای حل این کمبود، بخش خصوصی می تواند با مساعدت و همراهی شهرداری یا آستان قدس برای بلندمدت زمین های خاکی را اجاره یا خریداری و آن ها را به زمین چمن فوتبال تبدیل کند. حتی خود این نهادها می توانند به این کار اقدام کنند و از محل کرایه زمین درآمد داشته باشند.»