مسعود کیوانی متولد سال ۱۳۴۳ در مشهد است و در محله الهیه سکونت دارد. او که از دوران سربازی به عنوان معلم سرباز خدمت معلمی در مناطق محروم را شروع کرده به این خدمت تا به امروز ادامه داده است. او درطول این سالهای طولانی با عناوین مختلف معلم، مدیر مدرسه و دبیرستان، مدیر هنرستان، مدیر مرکز پیشدانشگاهی، مدیر مرکز پژوهشی و مدیریت مجتمع شبانهروزی خدمت کرده و تقریبا تمام این ۳۶ سال را در مناطق محروم و ۳۲ سال آن را نیز در منطقه آموزش و پرورش تبادکان سپری کردهاست. او نقش موثری در راهاندازی چندین پژوهشسرا در منطقه تبادکان داشته و دانشآموزهای مستعد فراوانی را به نظام آموزشی کشور معرفی کردهاست.
مسعود کیوانی درگفتگو با شهرآرامحله میگوید: در ۱۸ سالگی به عنوان معلم سرباز، کار معلمی را شروع کردم و از سال ۱۳۶۷ تا به امروز در منطقه آموزش و پرورش تبادکان مشغول انجام وظیفه هستم. ۶ سال قبل بازنشست شدم، اما به تقاضای مسئولان و علاقه خودم برای خدمت به دانشآموزان مناطق محروم، کارم را به عنوان معلم ادامه دادم و درحال حاضر به عنوان مسئول پژوهش سرای خوارزمی درخدمت دانشآموزان منطقه تبادکان هستم.
درطول این سالهای طولانی با عناوین مختلف معلم، مدیر مدرسه و دبیرستان، مدیر هنرستان، مدیر مرکز پیشدانشگاهی، مدیر مرکز پژوهشی و مدیریت مجتمع شبانهروزی خدمت کردهام و تقریبا تمام این ۳۶ سال را در مناطق محروم و ۳۲ سال آن را نیز در منطقه آموزش و پرورش تبادکان سپری کردهام.
در طول این سالها به این باور رسیدهام که دانشآموزان مناطق حاشیه شهر و محروم، استعدادهای بالقوه بسیاری دارند. استعدادهایی که هر زمان مورد حمایت قرارگرفته و به بروز و ظهور رسیدهاند توانستهاند رتبههای برتر جشنوارههای علمی و دانشآموزی کشور را فتح کنند.
همین منطقه آموزش و پرورش تبادکان در جشنواره امسال موفق به کسب ۱۰ رتبه برتر کشور شده است، این درحالی است که دانشآموزان برخی استانها (۵ استان کشور) حتی یک رتبه کشوری هم کسب نکردند.
ما در منطقه آموزش و پرورش تبادکان بهترین و باسابقهترین معلمها را در اختیار داریم. مشکل ما نداشتن ابزار و وسایل آموزشی و علمی است. ما در همین پژوهشسرای خوارزمی، با کمبود وسایل آزمایشگاهی مثل تلسکوپ، رایانه و دیگر وسایل نرمافزاری روبهرو هستیم و گاهی اوقات برای انجام یک آزمایش باید به دیگر پژوهشسرای واقع در نواحی مختلف آموزش و پرورش مشهد برویم. پژوهشسرایی واقع در منطقه بالاشهر و ثروتمند مشهد که به پیشرفتهترین وسایل آزمایشگاهی مجهز است، اما به دلیل نبود استقبال دانشآموزان حتیگاهی اوقات سالی یک مرتبه هم از این وسایل استفاده نمیشود.
من از خیران مدرسهساز میخواهم همانطور که حامی امر مدرسهسازی هستند، در ایجاد پژوهشسراها و تهیه وسایل پژوهشی و علمی نیز فعال شوند، چون بیشتر دانشآموزان نخبه و ممتاز از طریق همین پژوهشسراها کشف و آماده حضور در مسابقات علمی کشور و حتی بینالمللی شدهاند.
مدیر پژوهشسرای خوارزمی منطقه آموزشی تبادکان که در سابقه خدمتی خود، مدیر هنرستان نیز بوده است، عنوان یکی از دستاندرکاران اجرای طرح آموزشهای دوگانه برای اولینبار درکشور را در پرونده کاری خود دارد.
کیوانی میگوید: در سالهایی که مدیر دبیرستان کارودانش انصاری بودم، به دلیل نبود کارگاههای آموزشی و عملی مناسب در دبیرستان، دانشآموزان در بخش کلاسهای عملی با مشکلات زیادی روبه رو بودند.
برای برطرف کردن این مشکل، با الگوبرداری از طرح دو آل (کار مدرسه وخانه) که در کشور آلمان اجرا شده بود و با بومیسازی این طرح، برای اولین بار در کشور طرح آموزشهای دوگانه در دبیرستان انصاری بهطور پایلوت و آزمایشی به مرحله اجرا درآمد و دانشآموزان کلاسهای عملی خود را درکارگاههای صنعتی خارج از فضای دبیرستان برگزار میکردند.
اجرای این طرح نتایج خوبی به دنبال داشت و در سالهای بعد این طرح بهطور گسترده در دیگر استانهای کشور به مرحله اجرا درآمد. در راستای اجرای این طرح، تعدادی از دانشآموزان هنرستانی ما که از لحاظ اقتصادی در وضعیت ضعیفی قرار داشتند، حتی توانستند با کارکردن درکارگاههای شخصی و شهرکهای صنعتی، مبالغی را به عنوان دستمزد دریافتکرده و این پول را صرف هزینههای مدرسه و خانواده کنند.
تعدادی از همین شاگردان هنرستانی نیز به دلیل داشتن استعداد و تلاش مورد قبول در کارگاه صنعتی بعد از فارغالتحصیلی در همان کارگاه استخدام شده و به کار خود ادامه دادند. به عنوان معلم و در قالب تشکلهای مردمی که در زیر مجموعه آموزش و پرورش منطقه تبادکان قراردارد، همواره درکنار دانشآموزان محروم و ضعیف قرار داشتم و از طریق کمکهای نقدی وغیرنقدی دانشآموزان را حمایت و یاری کردهایم.