بانوی نگارگر داستانهای رومی 
ماست کاسب خوش نام محله چهنو ترش نیست! 
نذر خدمت به همسایه‌ها در محله انصار
اهالی کوچه شهید‌بخشی۱۱، اغلب ساکنانی قدیمی هستند که به هر طریقی سعی در تقویت روابطشان دارند. آنها دست‌به‌دست هم داده‌اند تا در فعالیت‌های گروهی محله شرکت و و این رابطه خوب را حفظ کنند.
اهالی محله انصار، اغلب ساکنانی قدیمی هستند. عمر همسایگی در اینجا طولانی است و حداقل به پانزده‌سال قبل برمی‌گردد. آنها به هر طریقی سعی در تقویت روابطشان دارند، درست مثل اهالی کوچه شهید‌بخشی۱۱.
همسایه‌های این معبر همه دست‌به‌دست هم داده‌اند تا در فعالیت‌های گروهی محله شرکت و و این رابطه خوب را حفظ کنند؛ از شرکت در جلسات قرآن گرفته تا دورهمی‌های زنانه.
نذر خدمت به همسایه‌ها
به گفته همسایه‌ها طاهره اسماعیلی در صف اول برگزاری فعالیت‌های محله ایستاده‌است و در همه برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی مشارکت دارد.
او که پانزده‌سال پیش، همراه همسرش به این محله کوچ کرده‌است، در اوایل سکونت، رابطه‌اش با اهالی در حد سلام‌وعلیک بوده، اما یک اتفاق تلخ همه‌چیز را تغییر می‌دهد؛ «چند‌سال بعد درگیر سرطان شدم. دکتر‌ها جوابم کردند و من دست به دامن امام‌رضا (ع) شدم. عهد بستم که اگر شفا پیدا کنم، تمام وقتم را صرف امور خیر و کار عام‌المنفعه کنم.»
طاهره‌خانم از بیماری رها می‌شود و بعد از آن عضو کانون فرهنگی محله می‌شود و پای ثابت فعالیت‌های مسجدی. او رابط خیران در محله است، نیازمندان را شناسایی می‌کند و برای دارو و درمانشان هزینه جمع می‌کند. در پشت صحنه برنامه‌های کانون فرهنگی کوثر حضور دارد و کار‌ها را راست‌وریس می‌کند. علاوه‌بر‌این هرسال در دهه محرم چندشب روضه خانگی می‌گیرد تا نذر شفا پیدا کردنش را ادا کند.
طاهره‌خانم از روضه‌های خانگی عزت نیازی هم تعریف می‌کند. او هم هرسال محرم ده شب در خانه‌اش مراسم عزاداری دارد.
شاد کردن دل همسایه‌ها
عزت نیازی سیزده‌سال پیش به این محله آمده است. از همان سال اول سکونتش همسایه‌ها را برای روضه به خانه‌اش دعوت کرده و از این طریق ارتباط قوی‌تری با آنها گرفته است.
عزت‌خانم در محله به دستپخت خوب و مهارت در آشپزی نیز معروف است. همین هم هست که حالا آشپز مسجد جوادالرضا (ع) در محله شده‌است و در هر مناسبتی بدون هیچ چشمداشتی در آشپزخانه مسجد، دیگ غذا را برپا می‌کند؛ «آن اوایل ماه رمضان‌ها برای افطار سوپ درست می‌کردم. ماه محرم هم چند‌باری شله و آش درست کرده‌ام.»
ما همسایه‌ها حالا از خواهر به هم نزدیک‌تر‌یم. هر‌روز یکدیگر را می‌بینیم و احوال هم را می‌پرسیم و دست هم را گرفته‌ایم
عزت‌خانم دلیل این فعالیت‌ها را حال خوبی می‌داند که کنار همسایه‌هایش دارد. اینکه دل همسایه‌ها و هم‌محله‌ای‌هایش را شاد کند، برایش ارزشمند است. لیلا صادقیان، یکی از دوستان هم‌محله‌ای عزت خانم است که کنار او در همه این فعالیت‌ها شرکت دارد.
به گفته عزت خانم، لیلا صادقیان پای ثابت جلسات قرآن هفتگی محله هم هست.
خاطرات مشترک همسایه‌داری
لیلا صادقیان دوره تجوید و روخوانی را گذرانده و حالا قاری قرآن جلسات است و به همسایه‌ها شیوه درست قرائت قرآن را یاد می‌دهد. همسایه‌ها تعریف می‌کنند که او بدون هیچ چشمداشتی با دل و جان هر نکته‌ای که می‌داند، در‌اختیارشان می‌گذارد.
لیلا‌خانم کم‌حرف و ساکت است، اما همسایه‌ها صمیمیت و مهربانی‌اش را طی این سال‌ها درک کرده‌اند؛ اینکه همیشه در کار خیر پیش‌قدم شده‌است، بانی شده تا برای نوعروسان محله جهیزیه جمع کنند و....
خودش دلیل این فعالیت‌ها را این‌طور توضیح می‌دهد: «ما همسایه‌ها حالا از خواهر به هم نزدیک‌تر‌یم. هر‌روز یکدیگر را می‌بینیم و احوال هم را می‌پرسیم. در روز‌های خوشی و ناخوشی کنار هم بوده‌ایم و دست هم را گرفته‌ایم. حالا کلی خاطره مشترک با هم داریم و اگر کاری از دستمان بربیاید، برای یکدیگر انجام می‌دهیم.»
* این گزارش دوشنبه ۶ مردادماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۳ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
