
خیابان ابوطالب۵۷ (حسینیتبار) درجریان توسعه و مسکونیشدن زمینهای کشاورزی، سیسال قبل و بعداز الحاق این محدوده به شهر کشیده شده است. این محدوده تقریبا پنجاهسال پیش، جزوی از روستا یا مزرعه نخودک بوده است.
مهدی سیدی در کتاب «جغرافیای تاریخی شهر مشهد»، محل قرارگرفتن «قلعه نخودک» را داخل «ابوطالب۵۷» در محله ایثارگران میداند. در مزارع قدیم، قلعه، مکان زندگی کشاورزان و رعایای مشغولبهکار در مزرعه بوده و آنها با زن و فرزند خود در این مکان ساکن میشدند.
مسجد ابوالفضلی که قدمتی صدساله دارد، سال۱۳۹۰ به همت اهالی و خیران بازسازی کامل شد. شیخحسنعلی نخودکی از مشهورترین امامان جماعت این مسجد در هشتادسال قبل بوده است.
وسط خیابان، درخت توت تناوری قراردارد. عدهای بهدنبال قطع درخت و بازکردن خیابان بودند. اما چون این درخت تنها نماد هویتی باقیمانده از قدیم بوده، تا امروز حفظ شده است.
کنار مسجد، درِ فلزی و کوچک قدیمیای قرار دارد. این در، ورودی خانهای بوده که مرحوم شیخحسنعلی نخودکی سالهای پایانی عمر خود را در آن زندگی کرده است.
در خیابان شهیدموسوی تبار۱۶ زمین رهاشده بزرگی قرار دارد که به پاتوق معتادان و مکان رهاکردن آشغال و نخالههای ساختمانی تبدیل شده است.
علی ظهوریان که سال۱۳۴۵ در همین خیابان به دنیا آمده، از دستاندرکاران ساخت مسجد محل در سال۱۳۹۰ است و میگوید: درست زمانیکه پول بازسازی تمام شد و مجبور شدیم کارگرها را مرخص کنیم، یک خیّر، ۵میلیونتومان را وقف ساخت مسجد کرد.
* این گزارش شنبه ۳۰ فروردینماه ۱۴۰۴ در شماره ۵۹۹ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.