امیر کامرانی سه‌سال قهرمان تکواندو استان شد

جواد شکوری| حتما هفته گذشته گفتگوی ما را با علی قدوسی از کاراته‌کاران نوجوان و موفق محله بهارستان مشهد، در همین صفحه خواندید. ما در باشگاهی که علی تمرین‌های ورزشی‌اش را در آن انجام می‌دهد، یعنی باشگاه ذوالفقار با چند نوجوان ورزشکار دیگر نیز آشنا شدیم. 

امیر کامرانی مشهدی یکی از همان‌هاست و البته دوست و هم‌محله‌ای علی. در ادامه گفتگوی ساده، اما ورزشی ما را با امیر بخوانید.

مثل همیشه، اول درس، بعد ورزش

امیر کامرانی می‌گوید فقط سه‌سال تمرین و فعالیت برای او کافی بود تا برای سه‌سال متوالی در رشته تکواندو قهرمان استان شود. ورزشکار ۱۳ ساله‌ای که فراتر از سنش و با اراده‌ای محکم درباره آینده سخن می‌گوید و رسیدن به آن را مستلزم امید و تلاش می‌داند؛ آینده‌ای که بتواند برای کشورش افتخارآفرینی کند.

این گوشه‌ای از زندگی ورزشی امیر کامرانی‌مشهدی، نوجوان تکواندوکار محله بهارستان است که در خانواده‌ای ورزشی رشد کرده و از ۹ سالگی با تشویق آنها وارد رشته تکواندو شده است.

نوجوان نمونه منطقه ما حرف‌های شنیدنی زیادی از عناوین افتخارآمیز ورزشی‌اش در کنار موفقیت‌های درسی دارد. او دانش‌آموز سال دوم راهنمایی است و با معدل ۱۸ و نیم جزو شاگردان ممتاز مدرسه.  

«روز‌های جمعه زمان مناسبی است تا همه درس‌هایم را مرور کنم.» این جمله را می‌گوید و بعد اضافه می‌کند: شرط داشتن مربی‌ای مثل استاد هریوندی همین است؛ موفقیت در تحصیل.

او بیان می‌کند: با اینکه سه جلسه در هفته تمرین دارم و به رشته‌های ورزشی دیگر هم می‌پردازم، اما افت تحصیلی نداشته‌ام.

او به دیگر رشته‌های ورزشی نیز که در طول هفته به آنها می‌پردازد، اشاره می‌کند: روز‌های شنبه مخصوص فوتبال یا فوتسال است، اما روز‌های زوج فقط به درس‌خواندن اختصاص دارد، البته اگر تکالیفم را انجام داده باشم با بچه‌های محله، والیبال بازی می‌کنیم.

ریاضی، ورزشِ مغز!  

درس و مدرسه در کنار زندگی ورزشی امیر کامرانی، بخش زیادی از اوقات روزانه او را به خود اختصاص داده است.

همان‌طور که ورزش برای سلامتی بدن لازم است، ریاضی هم برای مغز مفید است؛ اصلا ریاضی، ورزشِ مغز است

ریاضی هم از جمله دروسی است که این نوجوان اهمیت ویژه‌ای به آن می‌دهد و به آن علاقه دارد. او می‌گوید: همان‌طور که ورزش برای سلامتی بدن لازم است، ریاضی هم برای مغز مفید است؛ اصلا ریاضی، ورزشِ مغز است.  

خانواده ورزشکار

نوجوان هم‌محله‌ای ما پدرش هم کاراته‌کار است؛ پدری که همیشه او را برای ورود به ورزش تشویق کرده‌است.

به همین دلیل رزمی‌کار نوجوان محله بهارستان از سه‌سال پیش، یعنی زمانی‌که نخستین‌بار وارد رشته تکواندو شده است، خاطره‌ای دارد: با اینکه پدرم رزمی‌کار هست، اما توصیه می‌کرد رشته‌ای را انتخاب کنم که احتمال آسیب‌دیدگی در آن کمتر باشد.

سرانجام آشنایی با یکی از دوستانم که تکواندو کار می‌کرد، باعث شد که با فعالیتم در این رشته موافقت کند. امیر به ما می‌گوید: فکر می‌کنم تشویق‌ها و دعا‌های خانواده‌ام است که به آرزوهایم در تکواندو رسیده‌ام.

ورزشکار ماندن بهتر است

دارنده دو دوره قهرمانی رده نونهالان استان در سال‌های ۹۰ و ۹۱ در مشهد، با وجود سن‌و‌سال کم، بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش را حضور در اردوی تیم ملی و المپیک بیان می‌کند و می‌افزاید: می‌خواهم همیشه ورزشکار بمانم و مربیگری را دوست ندارم.

او ادامه می‌دهد: مربیگری یعنی خداحافظی از دنیای مسابقات و این یعنی محدودیت که اصلا دوست ندارم بلکه می‌خواهم همیشه بر روی تاتامی در حال مبارزه باشم!

شکست تا پیروزی 

تلخ‌ترین خاطره ورزشی قهرمانِ صاحب کمربند مشکی محله ما برمی‌گردد به همین کمربند مشکی! می‌گوید: ابتدای سال ۹۱ در آزمون «پوم یک» که در خانه تکواندو مشهد برگزار شد، مردود شدم.  

این را می‌گوید و ادامه می‌دهد:، اما این اول راه بود برای افزایش سعی و تلاشم. طوری‌که دو ماه، حتی روز‌هایی که در باشگاه تمرین نداشتم به‌طور ویژه تمرین کردم تا اینکه موفق شدم در آزمون بعدی، پوم یک را با موفقیت به‌دست آورم.

درآینده حتی به فینال هم می‌رسم!

همین خاطره است که شیطنتش او را یاد چیزی می‌اندازد، شیرین‌ترین شکست! «در رقابت‌های استانی سال گذشته که در مشهد برگزار شد، موفق شدم مدال قهرمانی را به گردن بیندازم و پس از راهیابی به مسابقات کشوری توانستم بر هشت‌نفر از حریفانم پیروز شوم.

اما در مرحله قبل از نیمه‌نهایی نتیجه را به حریفم واگذار کردم و نتوانستم به مرحله بعد صعود کنم. با این حال این نتیجه به عنوان شیرین‌ترین شکست زندگی ورزشی‌ام تاکنون محسوب می‌شود، چون این اتفاق در رقابت‌های کشوری رخ داد.

حالا خوب می‌دانم با تجربه‌ای که از این مسابقات به دست آوردم، می‌توانم در آینده حتی به فینال هم راه یابم.»  

مطلب مرتبط آموزش تکواندو به شرط معدل

موفقیت یعنی...

در باشگاه ذوالفقار تعداد زیادی از هم‌سن‌وسال‌های امیر مشغول تمرین تکواندو هستند. او تجربه‌های زیادی از چند سال فعالیت در این رشته به‌دست آورده است که می‌خواهد به هم‌محله‌ای‌های خود منتقل کند.

امیر در این‌باره می‌گوید: یک تکواندوکار باید برای زندگی ورزشی خود هدف داشته باشد یعنی بداند برای چه چیزی ورزش می‌کند.

او ادامه می‌دهد: پشتکار در تمرینات و مهم‌تر از همه رعایت نکات فنی و استفاده از لباس‌های محافظ برای در امان ماندن از آسیب‌دیدگی‌هایی که منجر به دوری از ورزش می‌شود از جمله مواردی است که باید همه به آن توجه کنند.

ورزشکارِ مسجدیِ فعال

باشگاه ذوالفقار در طبقه پایین مسجد سیدالشهدا (ع) واقع شده و از محیط‌های ورزشی است که به دلیل مجاورت با مسجد در زمان‌هایی که  ورزشکاران در آن مشغول تمرین نیستند برای اقامه نماز و کار‌های فرهنگی به آنجا می‌روند.  

امیر کامرانی هم به اتفاق دیگر هم‌باشگاهی‌های خود حضوری مستمر در مسجد و کانون فرهنگی آن دارد و از اعضای فعالی است که به عنوان یک الگوی ورزشی موفق زبانزد بچه‌های کانون است.  

* این گزارش سه شنبه، ۲۴ اردیبهشت ۹۲ در شماره ۵۳ شهرآرامحله منطقه ۷ چاپ شده است.