بیشتر از شلۀ نذری خانوادۀ ناصریان، تنور نان‌پزی‌شان معروف است که زن‌های محله برای چسباندن یک‌نان به دیوارۀ آن صف می‌کشند.

فاطمه علی‌پور، کارش را از پرورش قارچ شروع کرد، پستی و بلندی‌های کار را به جان خرید و اکنون یک کارآفرین موفق در تولید عرقیجات گیاهی شده است.

خیابان ابوذر، یعنی از ابتدای سیلو تا مسلم شمالی که به نام ابوذر غربی شناخته می‌شود، قدمتی در حدود ۴۰ سال دارد.

بیشتر به مناره شبیه هستند تا دودکش. شاید اگر توریستی گذرش به مشهد بیفتد و برایش توضیح بدهیم که این‌ها دودکش کوره‌های آجرپزی هستند، فکر کند او را دست انداخته‌ایم.

سال ۱۳۰۳ خورشیدی با خرید زمینی ۱۳۰ هزارمترمربعی به دست کمیسیونری آمریکایی در انتهای کوچۀ پاچنار، بیمارستان آمریکایی شهر مشهد احداث شد.

گروهی از دانشجویان دانشگاه فردوسی و امام رضا (ع) درقالب طرحی جهادی برای بچه‌های حاشیۀ شهر در محلۀ سیس‌آباد کلاس‌های اوقات فراغت برگزار کردند.

خاطرۀ شیخ احمد کافی برای بیشتر آن‌هایی که او را درک کرده‌اند و می‌شناسند، خلاصه‌شده در نوارکاست سخنرانی‌هایش که آن روز‌ها حسابی طرف‌دار داشت و دست به دست بین مردم می‌چرخید.

داستان سه دوست لوکوموتیو ران قطار که وقتی به اقتضای کارشان سفر می‌روند، کوله کوهنوردی جزو ضروریات فراموش‌نشدنی مسافرتشان است.

وقتی که استخوان خرد کرده باستانی پایش را از در باشگاه داخل می‌گذارد، زنگ به‌ صدا در می‌آید تا همه بفهمند که فلان ورزشکار باسابقه وارد زورخانه شده است.

خیابان خسروی برای خیلی از مردم مشهد، یادآور خاطره‌های خوب است؛ خاطره‌های خوبی از جنس ازدواج؛ چون خیلی‌ها از موقعی که یادشان می‌آید، این خیابان جایی بوده است برای خرید لباس عروس و داماد.