نوشته های فرزانه شهامت در سایت مشهد چهره

مهدیار حسینی می‌گوید: بابای من قبلا در طبرسی شمالی‌۳۰ خادم مسجد حسین بن‌علی (ع) بود. از همان بچگی به من خیمه‌داری را یاد داد؛ چه‌جوری چای‌ریختن و این‌جورچیز‌ها را.

سیدحسین عبدی می‌گوید خاطرات جنگ، رهایش نمی‌کند و نمی‌گذارد در رفتار، گفتار، قضاوت‌ها و ارتباطش با خانواده، مشتری‌ها و هم‌محله‌ای‌ها، بی چارچوب و بدون قید‌و‌بند باشد.

حاج‌آقا پوراسلامی تعریف می‌کند: روزی همراه پدرم به‌سمت مدرسه علمیه گلشن در شهر نیشابور حرکت می‌کردم؛ یکی از همسایه‌ها به پدرم نهیب زد که بگذار این پسر در کشاورزی بازویت باشد. او جواب داد: من این پسر را وقف امام‌زمان (عج) کرده‌ام.

«شهید‌چمران»، «صاحب‌الزمان (عج)» و «بشارت» در‌کنار «حجت» و «شهید سادات‌فریزنی» نام‌های قبلی این معبر بوده است. برخی اهالی به‌ویژه ساکنان قدیمی ترجیح می‌دهند به‌جای این نام‌های متغیر، همچنان از نام «مال‌آباد» برای دادن نشانی استفاده کنند.

این نوجوان برتر می‌گوید: به هم‌سن‌وسالانم توصیه می‌کنم در‌کنار درس‌خواندن‌ و سایر فعالیت‌هایشان، به قرآن هم بپردازند. خودم نیز به اجرای نکات قرآنی در زندگی‌ام مصمم هستم. می‌خواهم نشریه‌ای الکترونیکی با مضامین قرآنی تهیه کنم.

این مربی حاشیه شهر برای پسربچه‌هایی که در رعایت چارچوب‌هایش، تخلفاتی جزئی دارند، اغماض‌ها و ترفند‌هایی درنظر می‌گیرد، حتی شده از آنان شهریه‌ای کمتر بگیرد فقط برای اینکه پایشان از این دوره‌ها قطع نشود و در این فضای سالم، رشد کنند.

در کوچه مجلسی شرقی‌۲۶ با ۲۱۰‌متر طول، چهارده‌کوچه یک‌متری طویل وجود دارد که میراث معماری قدیم این محدوده است. در انتهای هر کدام از این کوچه‌باریکه‌های طویل، درِ یک خانه به چشم می‌خورد.

این هنرمند می‌گوید: کارم در دوبی گرفته بود اما یک شب قبل از اینکه بروم روی صحنه، برادر بزرگ‌ترم زنگ زد و ورق زندگی‌ام برگشت. وقتی شنیدم پدر و مادرم از دوری من گریه می‌کنند، برنامه‌هایم را در دوبی لغو کردم.

قدیمی‌های محله می‌گویند همه زمین‌های این کوچه در دوران پیش‌از انقلاب، جزو اراضی کشاورزی روستایی به نام «عطار» بوده که در آن صیفی‌جات کشت می‌شد.

ناهید پور‌عباس می‌گوید: با امکانات موجود، هر توان‌یاب حداکثر ماهی یک بار نوبتش می‌شود. برخی از زائرانمان ماه‌ها و حتی برخی دو سال است که رنگ حرم را ندیده‌اند و به‌شدت دلتنگ هستند.