نوشته های فاطمه شوشتری در سایت مشهد چهره

ماجرای مدرسه مهر1396 با اقدام علی عدالتیان و مرحوم پدرش آغاز شد. مدرسه‌ای که رویکردی متفاوت نسبت به مدارس معمولی دارد. متفاوت نه فقط به این دلیل که بچه‌های بی‌بضاعت و باهوش در آن حق تحصیل دارند، بلکه از این نظر که غیرانتفاعی است، اما حتی ریالی از کسی گرفته نمی‌شود. متفاوت‌تر از این نظر که همه‌چیز در مدرسه حتی پول سرویس، پول درمان، پول کتاب و فرم مدرسه و حتی رهن خانه دانش‌آموزان داده می‌شود و عجیب‌تر از همه موارد اینکه با پول خمس اداره می‌شود؛ خمس دارایی علی عدالتیان و پدرش که اجازه شرعی‌اش برای خرج در راه تربیت توسط آیت‌ا...سیستانی صادر شد.

ماهان قربانزاده، نوجوان یازده‌ساله محله پنج‌تن برای خودش کتابخانه‌ای 200جلدی فراهم کرده که هر کتابش را چندین‌بار خوانده است.ماهان از زمانی که هنوز پا به مدرسه نگذاشته بود، به‌جای اسباب‌بازی، کتاب می‌خرید و از میان کتاب‌ها بیش از همه عاشق نقش رستم و جنگ‌آوری‌هایش بود. برای همین است که حالا انتخاب اولش برای سرگرمی شاهنامه‌خوانی و نقالی است.

جودو و کشتی باچوخه 2رشته‌ای است که 10سالی است امیرحسین وارد میدانش شده و برایش مهم نیست که با گذراندن ده‌ها مسابقه ملی و بین‌المللی توانسته است مالی جمع کند یا نه. همین‌که مزه قهرمان‌شدن را چشیده، برایش کافی است.

در مدتی که ویروس کرونا خودش را به زندگی‌هایمان قالب کرده و سختی‌های زیادی را به بار آورده است، علاوه بر کادر پزشکی افراد زیادی هستند که پای کار آمده‌اند. افرادی که نه پزشک‌اند و نه پرستار، اما برای مقابله اقتصادی با این ویروس درحال تلاش و مبارزه‌اند. خیراندیشانی که در این روزها جمع‌کردن کمک برای خانواده‌های بی‌بضاعت و بیکارشده به دست کرونا را اولویت قرار داده و یار مردم شده‌اند. نمونه آن هم قدم‌های خیرخواهانه حسین جهانی، از ساکنان شهرک گلدیس (سیاسک)، است که برای خانواده‌های نیازمند برداشته می‌شود.

اینکه طرح دوام ثامن با 5سال عمر چقدر توانسته است ایمنی و مهارت را وارد خانه مردم کند، هنوز هم محل بحث بسیاری از صاحب‌نظران حوزه شهری و ایمنی است.

«گرما ببافیم» هم تمام شد. پویشی که زمستان امسال توانست کلاه و شال‌گردن به دست نیازمندان برساند و حکایتش هم به دست‌های مهربان زنان برمی‌گردد.