نوشته های نجمه موسوی کاهانی در سایت مشهد چهره

معصومه ترابی مقدم هستم متولد سال53 که از بدو تولد ناشنوا بوده‌ام. من چهارمین فرزند خانواده‌ای هستم که غیر از برادرم که اولین فرزند بود هر سه دختر ناشنوا به دنیا آمدیم. پدرم پس از تولد اولین خواهر وقتی متوجه شد که فرزندانی ناشنوا به دنیا خواهد آورد تقدیر خود را پذیرفت و با علم بر اینکه باید بتواند آموزش‌های لازم را به کودکان ناشنوایش بدهد دو فرزند بعدی نیز به دنیا آمدند.

در این خانه کتاب که نبش خیابان خاقانی 17 واقع شده است کتاب‌هایی با طبقه‌بندی‌های متفاوت وجود دارد تا کارگران بتوانند برای خود و خانواده‌هایشان از آن‌ها استفاده کنند. جالب اینجاست که برخلاف دیگر کتابخانه‌ها که از اعضا برای امانت کتاب ودیعه گرفته می‌شود، در این کتابخانه هیچ هزینه‌ای دریافت نمی‌شود. زیرا هدف ارتقای فرهنگ است.

با اینکه پدرخانمم شرط کرد که اگر دخترم را می‌خواهی نباید به عملیات پرخطر بروی اما من قبول نکردم. حتی بعد از اولین جلسه خواستگاری که از شنیدن جواب رد خیلی ناراحت بودم، یک عملیات آموزشی در فریمان داشتم که در آنجا به دلیل درگیری فکری زیاد و سهل‌انگاری یکی از سربازان دوره آموزشی، نارنجکی روی هوا و در نزدیکی من ترکید و مچ دستم مجروح شد. باز با همان دست ترکش خورده به خواستگاری رفتم. مادرخانمم دلش برای من سوخت و به همسرش گفت: تا کار دست خودش نداده پاسخ مثبت بده!

طبق وصیت و وقف‌نامه حاج حسین آقای ملک در حال حاضر قنات باغ متعلق به شهرداری مشهد است تا در اختیار عموم قرار گیرد. قنات چهارمظهر دارد که در حال حاضر سه‌مظهر آن فعال است. حدود 6 تا 6.5کیلومتر طول گالری قنات است که در زبان مشهدی به آن سو می‌گویند یعنی مسیری که آب را هدایت می‌کند. خود حاج حسین این مسیر را کار کرده است. آب قنات به روایتی آب شرب نیست زیرا براساس آزمایش‌های انجام شده مورد تأیید نبوده و بیشتر برای آبیاری درختان مناسب است.

از اسفند سال گذشته که شرایط بحرانی در بیمارستان‌ها به وجود آمد به مادرم می‌گفتم که خود را بازنشسته کند و از فضای خطر دور بماند. اما هر بار او در پاسخ به این خواسته من می‌گفت: «اگر ما مریض شویم و کسی نباشد که از ما مراقبت کند چه اتفاقی می‌افتد؟ پس از من نخواه که بیمارانم را در این حال رها کنم و به فکر سلامتی خودم باشم.» او عاشق کارش بود. عاشق کمک کردن به مردم و از اینکه بیمارانش با مراقبت‌های او حالشان خوب می‌شود انرژِی می‌گرفت.

رسول عبدی، نوجوان هفده‌ساله‌ می‌گوید: حفظ قرآن غیر از استعداد و علاقه، نیاز به تلاش هم دارد. من سال اول با 5جزء حفظ را شروع کردم، سال دوم با سرعت بیشتری پیش رفتم و 10جزء را حفظ کردم و در سال سوم بیش از 25جزء قرآن را از بر شدم. اکنون در سال چهارم، هدفم این است بتوانم تمام قرآن را حفظ کنم تا برکات آن بیشتر به زندگی‌ام روشنایی ببخشد.

از میان کافی‌شاپ‌ها و قهوه‌خانه‌های فراوان و درجه یکی که در منطقه ما هستند به یک قهوه‌فروشی تخصصی در محله رضاشهر می‌روم که دو خواهر جوان از یک خانواده قهوه‌دوست آن را اداره می‌کنند. پگاه و مرجان کاشانی از 13سال قبل با ورود برادرشان به کار قهوه با این صنعت آشنا شدند و با حمایت پدر خانواده همگی در همین حرفه مشغول هستند.

23سال است که به طور تخصصی ساز می‌زنم، ساز می‌سازم و تدریس می‌کنم. در این سال‌ها ابداعات زیادی برای سه‌تار داشته‌ام. البته دیگر هنرمندان هم ابداعاتی داشته‌اند اما من در درجه اول به این موضوع توجه می‌کنم که ابداعی کاربردی در راستای سهولت استفاده از ساز داشته باشم و نه صرفا برای زیبایی. زمانی که در کارگاه فرامرز کار می‌کردم به فکر افتادم تغییراتی در قسمت پنجه ساز داشته باشم تا راحت‌تر در دست بنشیند.

نگار یاسمنی نوجوان هجده‌ساله، هنرمند باانگیزه‌ای است که سال گذشته توانسته مقام اول تک‌نوازی کمانچه را در کشور در جشنواره دانش‌آموزی فرهنگی و هنری «فردا» به دست آورد. او که موسیقی را از هفت‌سالگی با ساز ویولون شروع کرده، در سیزده‌سالگی با کمانچه آشنا شده است و 5سالی است این ساز کهن را می‌نوازد.

اگر به دامنه ارتفاعات جنوبی سری زده باشید حتما دیده‌اید که در میان سنگ‌ها چشمه‌های کوچکی در حال جوشش است. خوب است بدانیم بسیاری از این چشمه‌ها پس از درخت‌کاری در این ارتفاعات احیا شده‌اند؛ درست از زمانی که تصمیم گرفته شد کمربند جنوبی جای خود را به کوه پارک بدهد. اکنون این ارتفاعات بیش از 17چشمه دارد که کوهنوردان در مسیر خود دقایقی را در کنار آن‌ها توقف کرده و با نوشیدن آب گوارا خستگی در می‌کنند.