محله شهید هنرور

عزت‌خانم در دوران کودکی، به‌جای مدرسه به مکتب رفته و قرآن را از مُلای محله‌اش یاد گرفته است. ملای محله‌شان پیرزنی بوده که در خانه‌اش به دختر‌های محله قرآن آموزش می‌داده است.

خیابان عبدالمطلب‌ ۱۵ تا دهه‌۶۰ خاکی بود. این خیابان در گذشته، کوچه کم‌عرضی بود و به بولوار عبدالمطلب هم دسترسی نداشت. با احداث مجتمع‌های مسکونی یاس؛نام این مجتمع در‌کنار نام عبدالمطلب‌۱۵ نشست.

تقاطع خیابان مطهری شمالی و بولوار عبدالمطلب در میان مردم به «چهارراه نانوایی» معروف است. به جز این نیز نانوایی‌های این محله نزد مردم مشهد معروف است.

مسجد امام حسین (ع) حدود سال ۱۳۱۰، خانه‌ای کاهگلی با عرض هفت متر بوده و به‌مرور زمان به کمک اهالی و خیران محل بازسازی شده است.

حسین سعیدی جانباز ساکن خیابان هنرور، زندگی‌اش را وقف نگهداری از فرزند معلول و همسر بیمارش کرده است.

دایی شهید در حالی‌که نگاهش به تصویر خواهرزاده‌اش خیره مانده است، می‌گوید:‌‌ اگر می‌خواهید از دانیال بدانید بروید سراغ ‌آن‌هایی که با او در برنامه‌های جهادی بوده‌اند، دوستانش در پایگاه بسیج که از نوجوانی با هم بزرگ شده‌اند. چهارم آذر ‌‌سالگرد عقدشان است. تازه شش ماهی بود که برای خودش در شرکتی کاری دست و پا کرده بود و داشت برای برگزاری مراسم عروسی‌ آماده می‌شد. با رفتن دانیال چراغ این خانه خاموش شد.

بنت الرقیه(س) در بولوار شهید کریمی15به مدت 10شب حال و هوای دیگری داشت. رفت و آمد از طرف‌های عصر آغاز می‌شد و تا 10شب ادامه داشت. درست از شب شام غریبان امام حسین(ع)بنت الرقیه میزبان بانوان روشندلی بود که از سراسر شهر آمده بودند تا در روضه‌های اباعبدالله(ع) شرکت کنند.این خانه وقف برگزاری مراسم‌های مذهبی برای بانوان است. واقف آن هم مرحوم حاج علی اشکذری است که از اهالی همین کوچه است. خانه از آنچه از بیرون به نظر می‌رسد دلبازتر و زیباتر است و حیاط پر از درخت و گل و گیاه آن همان ابتدای ورود چشم را می‌نوازد.