علی معصوم‌بیگی، طراح مشهدی که از سال‌های جوانی برای عرضه گرافیک بومی و برخاسته از فرهنگ ایرانی کوششی مستمر داشته، اکنون در نگاه جهانیان طراحی دارای سبک مطرح است.
منطقه ۹
پاتوق اهل علم و فرهنگ
منطقه ۹ بعد از منطقه ۷ از سبزترین مناطق شهری مشهد است. مساحت کلی فضای سبز در این منطقه با برخورداری از بوستان بزرگ وکیل‌آباد، کوه‌پارک، بوستان خورشید و... ۷۰۰ هکتار می‌شود. آب‌وهوای مناسب این منطقه به‌دلیل قرارگرفتن در دامنه رشته‌کوه‌های بینالود، برای بسیاری از شهروندان انگیزه سکونت است. بوستان خورشید و کوه‌پارک در این منطقه هر روز مقصد ورزشکارانی است که وجود این مناظر طبیعی را در بافت شهری مشهد غنیمت می‌دانند. منطقه ۹ را از یک نظر می‌توان کانون فرهنگ و هنر در مشهد معرفی کرد؛ وجود ۲ مرکز مهم فرهنگی و هنری در این منطقه، یعنی کتابخانه مرکزی امام‌خمینی (ره) و حوزه هنری خراسان‌رضوی، این منطقه را به پاتوق هنردوستان و اهالی فرهنگ تبدیل کرده است. همچنین وجود تعداد زیادی دانشگاه و مرکز علمی‌پژوهشی مانند دانشگاه فردوسی مشهد، کارخانه نوآوری، دانشگاه فنی شهید منتظری و... این منطقه را به‌عنوان قطب علمی شرق کشور معرفی کرده است. شهرداری منطقه ۹ مشهد سال ۱۳۷۰ شکل گرفته و در مساحت ۴۴۷۳ هکتاری آن بیش از ۳۲۷ هزار نفر دزندگی می‌کنند.
در مدت ۱۲ ساعت، محسن نوکاریزی زیر لب ذکر ائمه‌اطهار (ع) را می‌گفته و چند بار هم از فرمانده تیپ آب خواسته، اما به دلیل خونریزی شدید، آن‌ها نمی‌توانستند به او آب بدهند.
دسته ویژه خط‌شکن جبهه، گروهی هستند که هرگز برنمی‌گردند. محسن با علم به این موضوع به عضویت دسته ویژه درآمده بود. او ۵ اردیبهشت۱۳۶۶ در عملیات کربلای۱۰ به شهادت رسید.
قدیمی‌ترین خبر درباره وکیل‌آباد از مشاعره‌ای بین ایرج‌میرزا و صاحب باغ وکیل‌آباد به دست آمده است. در این مشاعره ایرج‌میرزا از صاحب باغ می‌خواهد بوقلمونی را که وعده داده بوده است، به وی بدهد.
اگر باغ وحشی نباشد پدر باید فرزند را برای دیدن ببر ببرد تایلند و برای دیدن شیر ببرد آفریقا. باغ وحش‌ها علاوه بر نمایش، کارکرد آموزشی و علمی هم دارند.
در برنامه کوهپیمایی همگانی که قرار است در چهارده‌هفته به میزبانی شهرداری منطقه۹ برگزار شود، هر پنجشنبه، خانواده‌ها در مسیری به طول تقریبی سه‌کیلومتر در فضایی زیبا و سرسبز پیاده‌روی می‌کنند.
احمد تشدیدی تعریف می‌کند: حدود سال۷۶ بود که بعد‌از دوندگی‌های بسیار بالاخره اولین اتوبوس به محله‌مان آمد. مردم خیلی خوشحال بودند؛ چون دیگر قرار نبود مسیر طولانی را در خیابان خاکی پیاده بروند.