ابوالقاسم بزرگ‌نیا، نوه آیت‌الله نجفی قوچانی که در ۹۰ سالگی هنوز اشتیاق به مطالعه و تحقیق و سیاحت در کتاب‌های شرق و غرب داشت، با تلاش و مطالعه مداوم در علم آمار آثار متعددی از خود به یادگار گذاشت.
مرضیه میررضایی می‌گوید: اولین ساختمان در مجاورت قبرستان گلشور بود اما هر بار قسمتی از آن نشست می‌کرد، از این‌رو مأمور به پیداکردن مکانی دیگر شدیم تا دوساختمان با کاربری آموزشی در انتهای سیدرضی معرفی به ما شد.
دکتر سیدمهدی صانعی چهره‌ای خستگی‌ناپذیر بود که حتی وقتی در سال۱۳۸۲ از خدمت در دانشگاه بازنشسته شد، به حکم ریاست دانشگاه با توافقی قراردادی به همکاری ادامه داد، اما فروردین ۱۳۸۴ در نهایت ناباوری تسلیم مرگ شد!
دکتر فاطمی پایتخت را به مقصد مشهد ترک می‌کرد و انگار دیگر هیچ کار دیگری در این دنیا نداشت جز همسایگی با سلطان خراسان. آن‌چنان که هرجا می‌نشست می‌گفت: خدمت به امام رضا (ع) از افتخارات من است.
دکتر محمدفرهاد رحیمی بنیان‌گذار مشهدی فیزیک‌سرا‌ها در ایران و بانی بخش نجوم موزه آستان قدس رضوی بود. سال۱۳۴۲ نامش در فهرست ورودی‌های دانشکده علوم دانشگاه فردوسی قرار گرفت و از همان زمان به دنیای بی‌نهایت فیزیک وارد شد.
پروفسور فریدون شاملو کسی است که علاوه‌بر راه‌اندازی درمانگاه‌های خصوصی خودش، اولین رئیس بیمارستان قائم (عج) بوده، مدتی ریاست بیمارستان شاه‌رضا را بر‌عهده داشته و با کمک خیران، بیمارستان امید را راه‌اندازی کرده است.
دکتر علی‌اکبر ترابیان، نویسنده و مدرس داستان‌نویسی برجسته مشهدی، لیسانس ادبیات را از دانشگاه فردوسی گرفته و بعد‌ها به دلیل علاقه‌مند شدن به عرفان، تحصیلات خود را تا مقطع دکتری این رشته ادامه می‌دهد.