یک روز که خانه برادرش مهمان بودند، معصومه به مرغ عشق‌ها نگاه می‌کند و صمیمانه و خودمانی به همسرش می‌گوید که برای روز مادر یک جفت مرغ عشق برایش بخرد. همان یک جفت مرغ عشق کار خودش را می‌کند و او درگیر دنیای پرنده‌ها می‌شود.
منطقه ۶
رنگین‌کمان قومیت‌ها
حضور قومیت‌های بلوچ، کرد، ترک، فارس، عرب و... رنگین‌کمانی از قومیت‌های مختلف را در منطقه ۶ به وجود آورده است. مجتمع شهید بهشتی که محل سکونت خوزستانی‌های مشهد است در چند سال اخیر یکی از مناطق گردشگری مشهد شده است. سکونت بلوچ‌ها، سیستانی‌ها و افغانستانی‌ها در شهرک‌های شهید رجایی و باهنر ترکیب قومیتی این منطقه را کامل کرده است. بنای تاریخی مصلی در خیابان مصلی که روزگاری محل برگزاری نماز‌های جمعه مردم مشهد بوده و ثبت‌ملی نیز شده از ظرفیت‌های منطقه ۶ است که اکنون پاتوق و کارگاه هنرمندان صنایع‌دستی است. بخشی از خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است، در منطقه ۶ قرار دارد. بزرگ‌ترین مشکلات منطقه۶، زمین‌های بلاتکلیف، نداشتن اگو، وجود افراد بدون هویت و شناسنامه و بیکاری جوانان است. شهرداری منطقه ۶ مشهد سال ۱۳۷۰ شکل گرفته و در مساحت ۱۸۶۹ هکتاری آن ۲۳۲ هزار نفر زندگی می‌کنند.
اولین مدال زندگی‌اش را که سال۱۳۹۷ کسب می‌کند، مدال نقره هاپکیدو در سطح استان است. بعداز آن مقام سوم استان را نیز در همین رشته به دست می‌آورد، اما در همان مرحله متوقف می‌شود و چندسال بعد به مدال طلا می‌رسد.
این همه فرش بافته، اما فرش محبوبش یک قالیچه است که سال‌ها پیش بافته و آن را در کمد خانه نگه داشته است؛ «ما تربتی‌ها رسم داریم که تا چهلم سر خاک مرده قالیچه پهن می‌کنیم. من قالیچه سر خاکم را هم بافته‌ام.»
کوچه «شهید دارایی۵» از کوچه‌های نام‌آشنای شهرک شیرین است که پیش از این با نام «پانیذ» شناخته می‌شد. ابتدای آن، پیاده‌رو خاکی و درختانی است که در همان خاک‌ها جان گرفته و قد کشیده‌اند.
بیشتر شبیه پایگاهی مردمی شده است که فقط مراسم نماز و عبادت در آن برگزار نمی‌شود. اینجا پایگاهی است که همسایه‌ها به آن روح بخشیده‌اند. جلسات هفتگی قرآن در آن برگزار می‌کنند، برای بانوان کلاس‌های خیاطی دارند و... .
کلی بچه قد و‌نیم قد داشتم، دست همه‌شان را می‌گرفتم و با محمود در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کردم. صبح تا ظهر برنامه ما همین بود. ظهر به خانه می‌آمدیم. ناهار را خورده و نخورده از خانه بیرون می‌زد و در دکان را برای حضور اهالی و تشکیل جلسه‌هایشان باز می‌کرد. آن زمان مسجدی هم در همان چهارراه خسروی بود به نام مسجد بنا‌ها که هنوز هم هست. آنجا هم پاتوق محمود و رفقای انقلابی‌اش بود.
این کتابخانه اینجا ۵هزار جلد کتاب دارد و ۱۵۰۰عضو فعال که روز‌به‌روز بر تعدادشان افزوده می‌شود؛ اعضایی که بیشتر از محله‌های اطراف مثل شهید‌معقول، شهید فولادی، شهید‌غلامی و... به اینجا می‌آیند. نرجس عابدزاده یکی از دلایل این استقبال خوب را نبود مکان‌های فرهنگی و تفریحی برای بچه‌های این منطقه می‌داند، درنتیجه بچه‌ها با تمام وجود قدر این بستر را می‌دانند.