رضا قربانی که دامداری هم دارد و در واقع کارش از تولید به مصرف است با اشاره به افزایش حداقل 50درصدی مواد لبنی در دوران کرونا می‌گوید: این ویروس به‌طور مستقیم تأثیر زیادی بر فروش یا کاهش فروش مواد لبنی نداشت. این تأثیر بسیار اندک و بین 10 تا 15درصد بود. اما خشک‌سالی 2سال اخیر و به‌دنبال آن گران‌شدن نهاده‌های دامی مثل: جو، کنستانتره و علوفه افزایش قیمت 50 تا 100درصدی مواد لبنی را به دنبال داشت. یک کیلوکنستانتره از قیمت 4هزار تومان به 8هزار تومان و یک کیلو علوفه از 2تومان به 5هزار تومان رسید.
آرایشگرها در معرض انواع ویروس و بیماری قرار دارند و یک غفلت در خراش دست یا پوست سر و صورت خطرات بسیاری برای آن‌ها به بار خواهد آورد. آقا امیر می‌گوید: ما با امراض پوستی و بیماری‌هایی مانند ایدز و... روبه‌رو هستیم. کرونا نیز کار ما را حساس‌تر کرده است. برخی از مردم فکر می‌کنند آرایشگری کار راحتی است اما این‌گونه نیست و سختی‌های خودش را دارد.
مسعود جلالی درباره علل کاهش فروش طلا می‌گوید: جامعه ما شرایط اقتصادی خوبی ندارد و این یک موضوع عادی است که خانواده‌ها در زمان بروز مشکل مالی اقدام به فروش کالای سرمایه‌ای خود می‌کنند و طلا یکی از همین کالاهاست. بسیاری از مشتریان ما هم که در این 2سال برای فروش اقدام کرده‌اند به همین دلیل مشکلات مالی و نیازهای زندگی بوده است. نتیجه‌ای که می‌توانیم بگیریم این است که وقتی اکثریت جامعه شرایط اقتصادی نامطلوبی دارند پس احتمال اینکه بتوانند طلا بخرند هم کاهش می‌یابد و در نتیجه فروش ما کم می‌شود.
کفش‌های مشکی و عسلی و قهوه‌ای با مدل‌های مختلف که در گوشه‌ای از مغازه روی قفسه آهنی گذاشته شده است، نخستین چیزی است که در کفاشی نقلی و جمع و جور حسین آقا جلب توجه می‌کند. کنج دیگر همین مغازه کوچک روی طبقه‌های فلزی انواع چرم رنگارنگ طبیعی را می‌توان دید. داخل تک و توک جعبه‌های ردیف‌شده روی زمین هم سفارش‌های مشتری‌هایی است که هنوز طالب کفش دست‌دوز با چرم طبیعی و باکیفیت هستند که به‌دلیل سادگی مدل و طبیعی‌بودن مواد اولیه هرگز از مد نمی‌افتند. حسین جنتی همیشه پشت میز کارش نشسته و بادقت و مهارتی که در 30سال گذشته کسب کرده، مشغول کار است.
اول بوی چوب است که آدم را به داخل مغازه می‌کشاند و بعد میز عسلی شکلاتی‌رنگ خوش‌تراش دم در مغازه. اما وقتی قدم به داخل مغازه بگذاری سکوتی که از در و دیوار آن می‌ریزد بیشتر از هر چیزی به چشم می‌آید. دستگاه‌های برش چوب که یک گوشه خوابیده‌اند و میز‌های بدون مشتری که حالا یک لایه گرد و غبار رویشان را پوشانده است. اینجا کارگاه صنایع دستی و چوبی حمید عدالتی گندمی است که حالا حدود 10 سال است آن را با همکارش دانیال بهلوریان می‌گرداند.
حسن علیجانی صاحب یکی از مغازه‌های مانتوفروشی است که قبل از کرونا نیز در یک کارگاه تولیدی مانتو فعالیت داشته است. او که از شرایط حاضر بسیار گله دارد بیان می‌کند: به‌دلیل شیوع کرونا بسیاری از مغازه‌های صنف ما با ضرر بسیار از ادامه کار دست کشیدند.
اعمال محدودیت‌های چندباره شامل شغل ما هم شده و تمام پاساژ‌ها و مراکز تجاری تعطیل شدند اما اجاره مغازه و حتی هزینه شارژ آن از ما دریافت شد. از طرف دیگر چک‌هایمان برگشت خورد و بسیاری از شاگردان مغازه‌ها که هر یک روی درآمد خود حساب باز کرده بودند بیکار شدند.
علی غلام‌نژاد می‌گوید: بعضی از مردم فکر می‌کنند حرفه ما کار آسانی است و همین که لباس را داخل لباس‌شویی بیندازی و کلیدش را روشن کنی کافی است. اما در واقع این‌طور نیست و این شغل ریزه‌کاری‌ها و فوت‌وفن زیادی دارد و تا زمانی که آن را نیاموخته‌ای نباید به آن ورود کنی. درمجموع حداقل 2سال شاگردی برای آشنایی با فوت‌وفن شغل لباس‌شویی لازم است. به مرور زمان و هنگام کار با ریزه‌کاری‌های آن نیز آشنا خواهید شد.