علی‌اکبر شکیبا؛ جانباز اعصاب و روان و شیمیایی محله طبرسی شمالی می‌گوید: ورزش روز به روز حال خودم و خانواده‌ام را بهتر می‌کرد. قند خونم که بیش از ۲۰۰ بود مهار شد. از آن زمان به بعد تا می‌توانم ورزش می‌کنم.
محله طبرسی شمالی که در انتهای همین بولوار قرار دارد؛ از حدود دهه۸۰ به حوزه شهری مشهد پیوست. هنوز هم نیمی از اراضی محله کاربری کشاورزی دارد. در روزگاری که هنوز این محله جزو محدوده شهری نبود، بین مردم به کوی امام‌رضا (ع) معروف بود. دلیل این نام‌گذاری دیده‌شدن گنبد حرم مطهر امام‌رضا(ع) از کوچه‌های محله بود که مردم از همین‌جا به امام‌رضا (ع) سلام می‌دادند.
طبرسی ۳۸ یکی از کوچه‌های منطقه ۳ است که بازار خطی دارد و بین اهالی به «ده‌متری امینی» معروف است. این کوچه به نام شهیدطباطبایی مزین شده است و انتهایش به طبرسی شمالی ۵۶ وصل می‌شود. قدیمی‌ها درباره وجه تسمیه این خیابان دو روایت دارند.
اینجا کلاس ریاضی است، اما برخلاف روال معمول، دانش‌آموزان برای ورود به رشته ریاضی و حضور در این کلاس سر‌و‌دست می‌شکنند. چرایش هم برمی‌گردد به معلم متفاوت آن که بچه‌ها را عاشق ریاضی کرده است.
حسن سرور‌عظیمی می‌گوید: گاهی برخی افراد خیلی شروع به‌اصطلاح طوفانی و خوبی دارند و در روز چندین‌ساعت تمرین می‌کنند. اینها در میانه راه کم می‌آورند. باید آرام و کم‌کم و پیوسته پیش رفت تا به فرجام رسید.
علی برزگر سوم دبیرستان بود که حفظ جزء ۳۰ را شروع کرد. سه ماه هر شب خواند تا حفظ شد. آن‌قدر مشتاق بود که برای ادامه تحصیل هم وارد حوزه شد.
امیر آن‌قدر صبور بود که هیچ‌وقت از سختی‌های خدمتش برایمان تعریف نمی‌کرد؛ هیچ‌وقت به‌جز آخرین مرخصی که از وضعیت جیره آب و غذایش گفته بود، از کویر و تنهایی خسته‌کننده آنجا.
در روزگاری که هنوز این محله جزو محدوده شهری نبود، بین مردم به کوی امام‌رضا (ع) معروف بود. دلیل این نام‌گذاری دیده‌شدن گنبد حرم مطهر امام‌رضا (ع) از کوچه‌های محله بود.