حاج‌اکبر نعیمی‌پور تعریف می‌کند: وقتی کفش ملی سال ۱۳۴۵ آمد، در کمتر از دوسال بیشتر کارگاه‌ها تعطیل شدند. کفش ملی ده‌بیست شعبه اطراف حرم زد. مجبور شدم دور کفاش ی را خط بکشم.
مجید هادی‌زاده می‌گوید: پدرم نقل می‌کرد روزگاری در مغازه پدربزرگم ۱۰ نفر کارگری می‌کردند و این رونق مغازه‌ها هم به‌دلیل این بود که خبری از کارخانجات کفش نبود و مردم معتقد به پوشیدن کفش‌های دست‌دوز بودند.
سعید میرزایی با واکس‌زدن کفش‌ها با آدم‌ها رفیق می‌شود. او می‌گوید: اینجا هم که آمدم، شهرداری باز آمد سراغم. چند‌باری هم البته بساطم را کامل جمع کردند، ولی من باز هم ماندگار شدم.
اهالی محله خاتم‌الانبیاء محمود حاج بابایی فلاح را «حاج‌بابا» صدا می‌کنند. او ۲۰ سالی می‌شود که با خانواده‌اش اینجا زندگی می‌کند و نیم قرن است که کار تعمیرات کفش را انجام می‌دهد.
حاج عباس مرادی علیزاده یکی از قدیمی‌ترین فعالان صنعت کفش‌دوزی و کیف‌سازی چرم در مشهد است. او چندین‌سال در بازار رضا (ع) مشغول به‌کار بودن و با وجود فراز و فرود‌های بسیار، بیماری سرطان و شیمی‌درمانی که البته بهبود پیدا کردند، همچنان مشغول به فعالیت هستند. علاوه‌بر این، حاج آقا، یکی از قدیمی‌ترین خادمان حرم امام رضا (ع) است که حالا دیگر عمر خدمت‌شان از ۵۰ سال گذشته است.
«علی‌اکبر صنوبری» هویت محله کوی کارگران است. کوک و درفشش، ۴۰ سال در این محله قدمت دارد. پیرمرد دیگر توان ندارد درفش در دست بگیرد، اما تمام محله، او را با دکه کوچک دومتری‌اش می‌شناسند.
مغازه رضا قاسمی ابتدای یکی از کوچه‌های کفش‌فروشی عامل قرار دارد و نخستین مغازه‌ای بوده است که با عرضه کفش‌های دست‌دوز چرم، پایه‌گذار بازار کفش عامل شد.