یکی از بازماندگان بنام نقاشی قهوه‌خانه‌ای کشور، استاد منصور وفایی، معتقد است تنها کسی که در حال حاضر می‌تواند نقاشی قهوه‌خانه‌ای را به نسل بعد انتقال دهد، محمدرضا حمیدی است؛ برادر مرحوم استاد محمد حمیدی، نقاش معروف این سبک.
حاج عباس قوی‌پیکر ۴۰سالی می‌شود که توی کوچه شهید قوی‌پیکر جارو می‌بافد، همان کوچه‌ای که به نام برادر شهیدش نام گذاشته‌اند و روزگاری قطب جاروبافی مشهد بود و امروز باقی‌مانده نسل قدیم هنوز چراغش را روشن نگه داشته‌اند.
علیرضا پوریانژاد، با تمرکز بر تولید صنایع چرمی با استفاده از ایده‌های جدید تلاش دارد، هنر و محصولات مشهد را به دیگر شهرها معرفی کند.
رمضان معمّر و مجید سلطانی دو استاد سنگتراشی هستند که درمیان همکارانشان به «دوقلوهای سنگی» شناخته می‌شوند. معمٌر در کارنامه‌اش، ثبت جهانی دیزی سنگی را دارد و سلطانی هم سابقه صنعتگر نمونه استان‌شدن را.
این بانوی هنرمند می‌گوید: یک‌سال‌ونیم فکر می‌کردم که این هنر را چطور به مشتری‌های شهرنشین عرضه کنم تا اینکه ایده ساخت کیف‌های ترکیبی، متشکل از هنر چرم‌دوزی و حصیربافی به ذهنم رسید.
برادران پایکار تنها پرچم‌دوزان خیابان میثم هستند که زیبایی هنرشان با آمدن محرم، رنگ و رونقی دوچندان می‌گیرد. این حرفه در اوایل شکل‌گیری تناسب عجیبی با گلابتون‌دوزی داشته است.
سیدمحمدرضا قاسمی می‌گوید: خوش‌نویسی در خانواده مادری‌ام، ارثی است و استاد سیدغلامرضا موسوی‌خطاط، از پیش‌کسوتان خوش‌نویسی ایران و از بنیان‌گذاران انجمن خوش‌نویسی خراسان، دایی مادرم است.