نام ابوالحسن خان صدیقی که ایتالیایی‌ها به او لقب میکل‌آنژ ثانی شرق را داده‌اند، در ذهن مشهدی‌ها با مجسمه فردوسی در آرامگاه فردوسی و مجسمه نادرشاه در باغ نادری گره خورده است.
هنر دوستان فرهاد هوشیار را با آهنگ «آفرینِ فردوسی » می‌شناسند؛ خواننده و نوازنده جوانی که تلاش می‌کند تا در دنیای علاقه‌اش یعنی موسیقی به آنچه می‌خواسته و می‌خواهد برسد.
«گزارش مکتب شاهپور» به سیمای تاریخی، فرهنگی و اجتماعی مشهد در ابتدای قرن چهاردهم خورشیدی می‌پردازد و بنا بود هم‌زمان با جشن هزاره فردوسی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی انتشار یابد.
علی باقرزاده تعریف می‌کرد: وقتی داستان زندگی بخشدار هویزه را شنیدم، بسیار تحت‌تأثیر قرار گرفتم و همان‌جا در مدتی کوتاه، شعری سرودم که بعد‌ها هرکار کردم، نه توانستم بیتی به آن اضافه و نه بیتی از آن کم کنم.
قرار‌گرفتن توس در‌زمره مراکز قالی‌بافی ایران، حاصل تلاش بی‌بی‌ربابه تقوی‌شاندیزی معروف به بی‌بی شاه حسینی و همسرش بوده است.
از‌آنجا‌که به‌جز شاهنامه، سند دیگری برای اطلاع از روزگار فردوسی وجود ندارد، شاهنامه‌خوان‌ها برای ارضای تشنگی شنوندگان، ناچار خبر‌های مبهمی را که از گوشه‌و‌کنار شنیده بودند، با آب‌و‌تاب روایت می‌کردند.
سیدحسن موسوی مجموعه‌دار نام‌آشنای کشور و بانی مجموعه فرهنگی‌موزه‌ای «باغ شاهنامه»، شنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۲ چهره در نقاب خاک کشید.