کوچه پروین اعتصامی۱۵ یکی از کوچه‌های قدیمی محله مقدم است که به گفته ساکنان فعلی، تعداد کمی از آدم‌های قدیم در آن زندگی می‌کنند؛ با‌وجوداین اهالی کوچه همدل و همراه هستند و در برگزاری مراسم مختلف به هم کمک می‌کنند. بیشتر خانه‌های این کوچه ویلایی و ساخت قدیم است.
تا چند دهه قبل، بیشتر املاک مسکونی این محله، قطعات سیصدمتری و متعلق‌به طلبه‌ها بود. این خیابان جزو معدود معابر محله طلاب است که بافت مسکونی خود را حفظ کرده است.
در کوچه شهید‌رستمی۵ محله کارمندان اول، زندگی سنتی و نوستالژی سال‌های قبل هنوز جریان دارد. در‌میان همهمه و شلوغی ترافیک شهر، ساکنان این کوچه به سبک و سیاق گذشته، از حال و احوال زندگی هم باخبر و دلسوز محله‌اند.
در دوطرف کوچه شهید حنایی ۱۴، بازار‌های مختلف لباس به چشم می‌خورد که سبک و سیاق قدیمی دارند.
هیچ اثر و نشانی از گذشته خود ندارد، اما جالب است که بین اهالی هنوز هم به «پل انجیر» معروف است. صحبت‌ها درباره این پل و نام آن بسیار است؛ برخی می‌گویند در این مکان درخت انجیر پرباری در‌کنار پلی وجود داشته و برخی دیگر ریشه این نام‌گذاری را مربوط‌به قهوه‌خانه‌ای در این مکان می‌دانند.
ابتدا تا انتهای کوچه عباس‌آباد به یک کیلومتر هم نمی‌رسد؛ گذری کوچک و کم‌عرض که از هر دو طرف آن خودروها به زحمت می‌گذرند. انتهای این کوچه، در محاصره زمین‌های رهاست و در میان آن، مسجدی چسبیده به منازل مسکونی قرار دارد که کانونی‌ترین نقطه کوچه بوده و برنامه‌های فرهنگی و معنوی‌اش، مایه همدلی اهالی است. تا دلتان بخواهد در همین کوچه، فرعی‌های تنگ و باریک آشتی‌کنان قرار دارد که برای ساکنانش بی‌دردسر نیست و آمد‌وشد در آن، سخت است.
محمود ناظران‌پور از علاقه‌مندان به تاریخ وپیشکسوت صنعت چاپ خراسان است. هشتاد و دو سال دارد اما ذهنش شبیه یک میدان مین عمل می‌کند؛ مین‌هایی که خرماچین‌شده کنار هم دفن شده‌اند. یک وزش باد و یک نشانه کوچک کافی است تا مین‌ها عمل کنند و او خاطراتش را دقیق و مو‌به‌‌مو پشت سر هم تعریف کند. آن‌قدر ظریف و نرم و تصویرگونه تاریخ قلعه خیابان را از زمان آمدن اولین ساکنانش روایت می‌کند که انگار چند‌صد‌سال عمر کرده است و همه را به چشم دیده. او روزگار کودکی‌اش را در همان قلعه گذرانده و از بزرگ‌زادگان آن زمان بوده است. چند‌هکتار باغ در خیابان محمدآباد داشتند و یک خانه هم در کوچه سلام!