حاج علی‌اکبر غلامی، معتمد و واقف هشتادویک‌‌ساله مسجد الرسول(ص)، درست در روز‌هایی که به آن دوران بازنشستگی و ایام استراحت اطلاق می‌شود، آرامش و آسایش خود را فراموش می‌کند و تصمیم به وقف می‌گیرد.
کوچکی مسجد موجب شده بود میان مردم به مسجد خردو معروف شود؛ البته مردم نام دیگری هم بر مسجد گذاشته بودند؛ «حسن یک‌دست.» در همین محل، «حسن» نامی زندگی می‌کرد که یک دستش معیوب بود.
بیش‌از شصت‌سال پیش، دو فرد سرشناس به نام‌های نورمحمدی و ناجی با ساخت مسجد و آسیاب گندم برای هم‌نسلان خود، یادگاری ماندگاری در انتهای کوچه شهدای فاطمیون۲۰ به جا گذاشتند،
همه اهل محل، غلامحسن پورملائکه را به مردم‌داری و برخورد خوبش می‌شناسند. از هیچ کمکی دریغ نمی‌کند. بار‌ها در و پنجره خانه اهل محل را بی‌چشمداشت تعمیر کرده است.
«مهدی کارکن» یکی از ساکنان محله امیریه است که خانه اش را در اختیار اهالی نمازخوان و همسایه‌ها قرار داده تا نبود مسجد در محله شان به چشم نیاید.
بیشترین قسمت مسجد حضرت ابوالفضل (ع) در‌اختیار خواهران است تا آن‌ها بتوانند با خیالی آسوده برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی را برگزار کنند.
حاج رضا شادمان، متولد ۱۳۰۵ است، زندگی‌اش گره‌خورده با کشاورزی است، او زمینی را وقف مسجد کرده است و حالا مسجد ی خوش قامت با امکانات مختلف میزبان همشهریان در این نقطه است.