بعضی‌ها تصورشان از مسجد فقط به نماز خواندن ختم می‌شود! گمان می‌کنند فقط و فقط باید موقع اذان وارد مسجد شد و چند رکعت نماز اقامه کرد و بعد هم در مسجد را بست تا اذان بعدی! بچه های مسجد الرضا در خیابان طبرسی شمالی7 این تصور غلط را زیرپا گذاشته‌اند و فراتر از آن می اندیشند. آن‌ها ثابت کرده اند مسجد به عنوان یک پایگاه اجتماعی می تواند برای آبادانی محله و برای رفع مشکلات محله گام بردارد. فعالیت بچه‌های مسجد الرضا در سرود، هیئت، جهادی و... زبان زد محله و منطقه4 است.
« مسجد نه فقط جای نماز خواندن و انجام پاره‌ای مراسم مذهبی است که این مکان معنوی باید پایگاهی باشد برای رشد و تعالی فرهنگ و اندیشه جامعه. مسجد ی که خروجی آن انسان‌های فرهیخته و اندیشمند نباشد، درواقع کارکرد اصلی خود را از دست داده است.» این‌ها را مسئول فرهنگی مسجد قائمیه محله پنجتن می‌گوید. مسجد ی که کتابخانه آن تا قبل از احداث فرهنگ‌سرای انقلاب، تنها مکان فرهنگی محله بود و اکنون با حدود 2500 عضو، بزرگ‌ترین کتابخانه فعال منطقه به شمار می‌رود.
عباسعلی کمالی که 77بهار از زندگی‌اش می‌گذرد از ابتدای انقلاب در محله بهشتی ساکن است و هر روز صبح برای ورزش به بوستان کوهسنگی می‌آید. او بانشاط‌تر از بسیاری از جوانانی است که در اطرافم می‌بینم و می‌شناسم. آن‌قدر او را در بوستان دیده وبا یکدیگر سلام و علیک کرده ایم که اکنون با یکدیگر دوست شده‌ایم.
ماجرا به سال‌های 49 و 50 بازمی‌گردد. شرکتی خصوصی بعد از ساخت شهرک دانش، زمینی را برای احداث مسجد شهرک اختصاص داد و اهالی بدون هیچ چشم‌داشتی از مسئولان، به‌صورت «خودیاری» شروع به ساخت آن کردند. جمعیت کم بود و مسجد کوچکی هم بنا شد که جواب‌گوی نیاز مردم بود. وضعیت مسجد به همین شکل ماند تا اینکه با ساخت شهرک جانبازان و افزایش جمعیت، فضای مسجد دیگر پاسخ‌گوی اهالی نبود.
اولین‌های بسیاری از محلات منطقه ما به همین چند سال پیش برمی‌گردد؛ اولین هیئت مذهبی، اولین جلسه دوره قرآن، اولین گروه همسایگان محله و... . محمد حسین‌پناه یک جوان دهه شصتی و مبتکر برخی از این اولین‌های خیابان تقویه است. او در تشویق و جذب جوانان کم‌سن و سال به پایگاه‌های بسیج مساجد منطقه12 نقش بسزایی را ایفا کرده است.
اگر بخواهیم از خیابان‌های شلوغ منطقه6 نام ببریم بی‌شک نام پورسینا در ابتدای فهرست قرار می‌گیرد. خیابانی طویل که در ابتدای بولوار حر قراردارد. به گفته اهالی، پیش از اینکه شهر توسعه پیدا کند و به این محدوده برسد اینجا روستایی بوده به نام هدایت‌آباد اما بعدتر که توسعه پیدا می‌کند به «*بازه شیخ» معروف می‌شود.
اگر گذرتان به محله مهرآباد بخورد خواهید دید از خیلی خانه‌های آن صدای قرآن و دعا به گوش می‌رسد و تابلو هیئت‌ها و جلسات تقریبا در هر کوچه‌ای نصب است.