کفاشی، هنری‌است که میرزاحسین ۹۰ ساله با خودش از کاشمر به مشهد آورده است. از وقتی به خاطر دارد، همدم کفش‌های کهنه و نخ و سریش بوده است. مغازه‌اش در خیابان فداییان اسلام است و حالا پیرمرد‌ها خوب می‌شناسند.
هرجا نام استاد پورعطایی می‌آید، آوای دوتار هم تداعی می‌شود. مقام‌هایی مثل «نوایی»، «الله مدد» و روایت‌های پرمغز تربت جامی محور کارش می‌شوند. عاشقانه‌ها و عارفانه‌هایش طرف‌داران زیادی دارد.
سروش فرهادی‌نیا امسال با ساخت مستند و کسب ستاره، نامش در فهرست برگزیدگان کشوری در رقابت دانش‌آموزی ساخت فیلم بلند قرار گرفت و به افتخاراتش افزود. او ساخت تیزر‌های تبلیغی و تدوین فیلم کوتاه را در کارنامه هنری خود دارد.
حسن‌آقا در هفتاد وشش‌سالگی با وجود سختی‌های کار و کم‌رونق‌شدن بازار صادرات فرش، هنوز نخ‌های مرغوب را با دست‌های خودش رنگ می‌زند. می‌گوید: همه‌چیز را با تجربه و شاگردی یاد گرفته‌ام. نه درس خوانده‌ام و نه کلاس رنگ‌شناسی رفته‌ام.
مسعودی یا همان علی مشهدی، چهره هنری شناخته شده‌ای برای مشهدی هاست. در بین کار‌هایی که کارگردانی کرده است بیش ازهمه به سریال «نوروز رنگی» علاقه دارد و می‌گوید: «نوروز رنگی» را خیلی دوست دارم. همه چیز در آن درست بود.
ماکت هواپیمایی که ساخت آن تاکنون در کشور بی‌سابقه بوده است ظرف مدت ۲۸ ماه ساخته شد. ماکتی که در نقشه اولیه آن ۲۰ متر بود و بعدا به غول ۶۱ متری تبدیل شد.
علی سلمانی معتقد است روایتگری باید به بهبود جهان منجر شود. همین نگاه باعث شده هم در انتخاب سوژه‌ها جسارت به خرج دهد و هم در انتخاب زیستگاه هنری‌اش، مشهد را برگزیده است.