کتابخانه امید شهید باهنر در بوستان ملت هر هفته میزبان بانوان علاقه‌مند به کتاب خوانی و کتاب است. بانوانی که از سه‌راه فردوسی، بولوار شاهنامه، محدوده الهیه تا بولوار اندیشه و بولوار وکیل‌آباد و سرافرازان دراین مکان فرهنگی دور هم جمع می‌شوند.
هر روز از حدود ۱۰صبح تا ۱۰شب، علاقه‌مندان به شطرنج به پارک ملت می‌آیند و بعد از مدتی بازی، برخی می‌روند و باز افراد دیگری جای آن‌ها را می‌گیرند؛ به‌طوری‌که هیچ وقت این مکان را خالی نمی‌بینید.
هم زمان با غروب روز سه شنبه بود که آفتاب عمر استاد سیدمیرحسن ارژنگ نژاد (به اختصار حسن ارژنگ خوانده می شد) هم غروب کرد؛ یکی از چهره های بنام هنر مجسمه سازی ایران که آشنایان، او را به عنوان یکی از پیشگامان هنر مجسمه سازی ایران و از پیشکسوتان «هنر‌شهری» می شناسند.
مردی که یک قرن و یک سال در این جهان باقی بود تا فرصت هنرنمایی بیشتری داشته باشد برای خلق یادگارهایی که این روزها حکم نوستالژی و نمادهای خاطره ساز را برای بسیاری از ایرانیان دارد.
در فاصله هفتاد کیلومتری مشهد دریاچه‌ها و آب بند‌هایی داریم که در فصل‌های مهاجرت، یعنی آبان تا اردیبهشت، میزبان تعداد زیادی پرنده هستند. برای نمونه، سال گذشته ۱۶۷ تا فلامینگو دیدیم.
سندی وجود دارد که نشان می‌دهد باغ ملی پیشکشی مظفرالدین‌شاه به حاج‌کاظم ملک‌التجار، پدر حاج‌حسین ملک است که به این خاندان واگذار شده است. به گفته سیدمهدی سیدی، پژوهشگر و مشهدشناس، چگونگی واگذاری باغ ملی به بلدیه، این گونه است که شهرداری در سال۱۳۰۹خورشیدی (که ثبت املاک دایر شد) تقاضای ثبت باغ‌ملی به نام خود را کرد و در سال۱۳۱۱ سند مزبور صادر شد. در ظاهر سال‌ها بعد، شهرداری معارضانی یافته است؛ در‌نتیجه از حاج‌حسین ملک تقاضا کرده اسناد مربوط‌به مالکیت آن را در‌اختیار شهرداری قرار دهد. حاج‌حسین ملک نیز چنین کرده و فرمان مظفرالدین شاه را توسط پیشکار خود به شهرداری فرستاده، متقابلا تقاضا کرده است در محلی از باغ، نوشته‌ای مبنی بر بخشش وی نصب شود.
بچه‌ها با چرخ و فلک‌های امروزی آسمان چندمتری بالای سرشان را فتح کردند و به شکوه این فتح، صدای خنده‌هایشان تا کجا که پرواز نکرد. این تفریحات در ادامه با ایجاد نخستین شهر بازی مشهد در سال 1351خورشیدی در پارک ملت مشهد صفایی دیگرگونه پیدا کرد. البته درست است که فانفار هشتادمتری پارک ملت با داشتن عنوان بلندترین چرخ‌وفلک خاورمیانه، هنوز هم از حافظه شهر و بچه‌های دهه60 و 70مشهد پاک نمی‌شود. مگر می‌شود یادمان برود که توی کابین‌های رنگی‌اش نشسته بودیم و مشهد را زیر پایمان تماشا می‌کردیم و از این تجربه خاص، کیفور بودیم. در اوج بودیم که کابین با‌شتاب می‌آمد پایین و دلمان زیرو‌رو می‌شد و ناخودآگاه خنده امانمان را می‌برید.
در این باغ گل‌ها سالانه از حدود 160گونه گیاهی مراقبت می‌شود که بعضی از آن‌ها جزو نمونه‌های کمیاب مشهد هستند. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به آجوکا، پالم، بلوط، افرای ابلق و رز مهندسی اشاره کرد که با آب و هوای شهرمان سازگاری چندانی ندارند اما در این باغ با مراقبت‌های ویژه‌ای که از آن‌ها می‌شود، قد برافراشته‌اند و خودنمایی می‌کنند.باغ شبیه گل بنفشه طراحی شده است و دارای شش قسمت اصلی گیاهان پوششی، گل‌های فصلی، گل‌های پیازی، باغ صخره‌ای، باغ رز و گیاهان پرچینی است. مابین این پوشش‌ها، فرش‌های گل و المان‌هایی که در جاهای مختلف نصب شده‌اند، خودنمایی می‌کنند. آمفی تئاتر روباز هم از دیگر قسمت‌های این مجموعه است که مناسب جلسات و نشست‌ها در یک هوای مطبوع است.