مادرش از خادمان و فعالان فرهنگی حرم مطهر رضوی است. او نیز از همان کودکی توانسته است ارتباط معنوی خوبی با امامرضا(ع) برقرار کند. این ارتباط سبب خلق دلنوشتههای زیبا و پرشوروحالی شده است. مهدیه ظهوریان متولد سال1389 ساکن محله ابوطالب است.
جهانپهلوان تختی نمیدانست که این وصیت کوتاه، در سال1368 وقتی بابک بیستوسهسالگی را پشت سر میگذارد، توسط او اجرا میشود تا جرقه شکلگیری یکی از گنجینههای ارزشمند موزه آستان قدس، زده شود. ایجاد گنجینه مدالها حاصل همین چند خط وصیت قهرمان مردم است.
در آخرین سرشماری مشهد در سال 1395، محله شهیدقربانی با داشتن جمعیت بیشاز 71هزارو502نفر بر صدر نشست؛ محلهای پرتراکم که خانههای نقلی کوچک آن در معابر فرسوده و قدیمی کنار هم نشستهاند. بیشتر خانههای این محدوده، قولنامهای است و کمتر از هفتادمتر مساحت دارد.
در آستانه نوزدهمین سالگرد درگذشت شیخمحمدرضا مهدویدامغانی به دیدار فرزندش دکتر حسین مهدویدامغانی در خانه پدریاش رفتهایم. خانهای که سالها نوا و نجوای ملکوتی قرآن در آن جاری بود و جلسات جمعهشبهای تفسیر قرآنش، جوانان زیادی را مجذوب آیات نورانی کرد. او در آخرین جمعهشب زندگی پربرکتش درحالیکه بالای منبر تفسیر قرآن میگفت، ابراز کرد «حالم مساعد نیست!» و دقایقی بعد در مسیر انتقال به بیمارستان به دیار باقی شتافت.
«پنجشش جوان همسنوسالیم که یکسال پیش تصمیم گرفتیم خیمهای بهنام امام حسنمجتبی(ع) بزنیم. هر شب جمعه سر کوچه شهدای حج3 از اذان مغرب تا ساعت23 به زائران امامرضا(ع) چای میدهیم.»
این روایت دوخطی، داستان گزارش ماست که از زبان یکی از جوانهای هیئتی میشنویم.
درخت تناور دانشگاه «علوم اسلامی رضوی» که در دل حرم سقف و ستون خورده، در واقع از ریشههای در خاک مانده دو مدرسه قدیمی آب میخورد که قدمتشان به عهد صفوی در مشهد میرسد. دو مدرسه تخریب شده که این روزها تنها بخشی از معماریشان در دل دانشگاه علوم اسلامی رضوی به یادگار مانده و اندک کاشیهای معرق هفترنگ بقا یافتهشان بر دیوارهای فرسوده، تنها شاهدانِ شکوه گذشته آنها هستند.
حاجرمضان حدادقرقی را با همین دو ویژگی، قفلساز سنتی و پهلوان قدیم، سال1396 در یک مغازه قدیمی آهنگری درست در میانههای خیابان نوغان پیدا کردم. کسی که آهنگری را از پدر به ارث برده بود و افتخارش این بود که قفلهای دستساز او امروز در دکور خانهها جا دارد.