وقتی بقرآباد هنوز جزئی از شهر نشده بود، گردشگاه سنتی طلبه‌ها بود. وعده غذایی خود را به آنجا می‌بردند، روی سبزه‌ها می‌نشستند و از طبیعت لذت می‌بردند.
کوچه پژمان ۱۴ و محدوده‌های اطراف آن، قبل‌از انقلاب به «کوی راه‌آهن» معروف بوده است. قدیمی‌های محله می‌گویند درختان مملو از انگور، آن اطراف را تبدیل به تاکستانی تماشایی کرده بود.
ساختمان ایستگاه راه‌آهن مشهد سال ۱۳۴۵ به‌عنوان یکی از بیست شاهکار معماری بعد از جنگ جهانی دوم در آسیا و زیباترین و مجهزترین ایستگاه راه‌آهن ایران افتتاح شد.
بین همکاران خیلی‌ها هستند که نذر می‌کنند در برخی مناسبت‌ها مانند ولادت و شهادت امام رضا (ع)، روز عاشورا و... بار زائران را رایگان جابه جا کنند.
یکی از آن ماجرا‌هایی که در طول سال‌های پس از دفاع مقدس گم شده، نقش راه‌آهن و کارمندان آن در پشتیبانی از جنگ تحمیلی بوده است.
داستان سه دوست لوکوموتیو ران قطار که وقتی به اقتضای کارشان سفر می‌روند، کوله کوهنوردی جزو ضروریات فراموش‌نشدنی مسافرتشان است.
درست در نخستین کوچه بعد از چهارراه مقدم که تابلو وحدت‌یک را دارد، هنوز هم می‌توان بوی قدیم را استشمام کرد.