نمی‌شود از شیخ‌بهایی نوشت و از پنجره فولاد نگفت؛ پنجره فولادی که دلیل ساختش از گذشته تا هنوز با یک افسانه زیبا پیوند خورده است.
منطقه ثامن
قلب شهر مشهد
فلسفه وجودی شکل‌گیری منطقه ثامن، بارگاه منور رضوی است. شوق زیارت حضرت رضا (ع) است که در طول سال چندین میلیون زائران ایرانی و خارجی را به منطقه ثامن می‌کشاند. کسب‌وکارهایی، چون واحد‌های اقامتی، رستوران‌ها، فروشگاه‌های سوغات و... در پاسخ به نیاز‌های زائران در این منطقه شکل گرفته است. ۷۰ درصد خانه‌های تاریخی مشهد همچون: خانه داروغه، توکلی، کوزه‌کنانی، پریشانی، اکبرزاده و... در این منطقه قرار دارد و برخی از آن‌ها در گذر زمان و با طرح‌های نوسازی از بین رفته‌اند و برخی دیگر مرمت شده یا در دست احیا هستند. بسیاری از ساکنان این منطقه در گذر سال‌ها و به‌دلیل تغییرات به‌وجودآمده، به مناطق شهری دیگر کوچ کرد‌ه‌اند؛ به همین دلیل این روز‌ها بخش تجاری بسیاری از پلاک‌های این منطقه را به خود اختصاص داده است. یکی از مسائلی که در منطقه ثامن مشهود است، ترافیک سنگین خودرو‌ها در بیشتر ساعت روز بوده که به مشکلی بزرگ برای ساکنان تبدیل شده است. شهرداری منطقه ثامن سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۳۶۶ هکتاری آن (با احتساب حرم مطهر رضوی) ۱۴ هزار نفر زندگی می‌کنند.
حاج آقاجان، ملاک بزرگ نوغان قدیم بود که در اواخر دوره قاجار به واسطه هنر و اعتبار فامیلی‌اش با دربار و همچنین مهربانی و دست خیرش در نزد مردم بسیار محبوب بود.
حاج‌آقای رحیمیان که دفتر کار و تجارتش در کاروان‌سرا‌های پایین‌خیابان بود، حسینیه فعلی رحیمیان را از داروغه مشهد خرید.
کوچه آیت‌الله شیرازی ۹ که قدیمی‌ها آن را با نام «آب‌میرزا» می‌شناسند به‌دلیل سکونت افرادی برجسته در طول زمان، دارای اهمیتی ویژه در تاریخ شهر و حتی کشور است.
تیمچه حکاک‌ها یا فیروزه‌تراش‌ها تا قبل از سال۱۳۱۰ بین سردرِ ساعت، صحن امام و صحن نو تا تالار موزه فرش قرار داشت.
مرحوم کوزه‌کنانی که یکی از تاجران بزرگ مشهدی در اواخر قاجاریه به‌شمار می‌رفته، این خانه را در سال۱۲۷۰ هجری‌شمسی بنا کرده است.
ورودی خیابان آیت‌الله بهجت ۲۱ هنوز ویترین شیشه‌ای از دهه شصت به یادبود شهدا را به یادگار دارد.