حسین عبدالله‌نژاد، در خانواده‌ای قرآنی بزرگ شده است. او قرائت قرآن را از پنج سالگی آغاز کرده و در سال ۸۴ قاری نمونه کشوری شده است.
منطقه ۱۱
منطقه ورزشکاران و هنرمندان
با اینکه قسمت عمده منطقه ۱۱ در اوایل دهه۶۰ شکل گرفته، این منطقه اکنون جزو مناطق برخوردار مشهد است. بوستان ملت و زندان وکیل‌آباد قدیمی‌ترین فضا‌های شهری این منطقه‌اند. بوستان ملت و شهربازی آن، بوستان چهل‌بازه و پارک گل‌ها ازجمله نقاط تفریحی و گردشگری منطقه ۱۱ است که در فصل‌های مختلف سال پذیرای جمع زیادی از شهروندان و مسافران می‌شود. ورزش و هنر بین شهروندان منطقه ۱۱ جایگاه ویژه‌ای دارد. این موضوع باعث شده است باشگاه‌های ورزشی و مؤسسات هنری بسیاری در این محدوده شهری شکل بگیرد. بازنشدن گره ترافیک از معابر اصلی این منطقه با وجود احداث چندین خیابان از معضلات منطقه ۱۱ است. قرارگرفتن زندان مرکزی مشهد در دل منطقه مسکونی، دیگر معضل جدی شهروندان این منطقه به‌شمار می‌آید که مسئولان شهری و استانی را نیز واداشته است برای جابه‌جایی این مکان به فکر چاره باشند. منطقه ۱۱ شهرداری مشهد سال ۱۳۷۸ شکل گرفته و در مساحت ۱۵۳۴ هکتاری آن ۲۰۰ هزار نفر زندگی می‌کنند.
حسین نوری‌زاده، قدیمی‌ترین عطار محله دانش‌آموز مشهد است. او که حدود ۶۰سال از عمر ۷۶ساله خود را در این حرفه سپری کرده است، این روز‌ها از قدیمی‌های فن و علم عطاری در مشهد به شمار می‌رود.
کوچه دانش‌آموز۲۹ که از بولوار دانش‌آموز تا سیدرضی کشیده شده است، هیچ شباهتی به گذشته‌اش در دهه ۵۰ و ۶۰ ندارد. در آن، نه خبری از خانه‌های پانصد‌متری ویلایی هست و نه کوچه‌های خاکی که در پاییز غرق در گل‌و‌لای بود.
این جوان کم‌شنوا هیچ‌وقت به مشکل شنوایی‌اش به چشم ضعف نگاه نکرده است و از وقتی معلم ورزش مدرسه او را به‌سوی کشتی سوق داد، تا الان توانسته شش‌مدال طلا در رده‌های استانی و کشوری و مدال نقره جهانی را کسب کند.
حاج‌احمد چشمه‌نور از نخستین ساکنان محله زیباشهر می‌گوید: آن‌زمان آستان‌قدس قطعات ۲۵۰ متری زمین را در این محله به کارمندان واگذار می‌کرد؛ زمین‌هایی در بیابانی پر از تپه و پستی و بلندی که تنها دلیل سرمایه‌گذاری در آن، وعده ساخته‌شدن بزرگ‌ترین پارک شهر بود.
حسین راشدی ازجمله افرادی است که با عشق، شغل آرایشگری را انتخاب کرده و معلولیت، مانع او برای ادامه این حرفه نشده و جزء آرایشگران با سابقه شهر و منطقه ما محسوب می‌شود.
هنر عکاسی در خانواده صفر گلرخ موروثی است. برادر بزرگتر، پسر‌ها و نو‌ه‌هایش همه عکاسی می‌کردند. صفر گلسرخ مدت‌ها دم حرم می‌ایستاد و می‌گفت: بفرمایید عکس باحرم.