تربت حیدریه برای اردشیر ریاحی همان مدینه فاضله‌ای است که همه ایده‌های شهرسازی خود را آنجا اجرا می‌کند.
جهاد سازندگی زنجیره‌ای بود که حلقه‌های اصلی آن روستاییان بودند. کار به این صورت بود که در روستا مردم انتخابات برگزار می‌کردند و «تعاونی» شکل می‌گرفت.
پروژه‌های کشت‌پارک و رودپارک که قرار بود سال ۱۴۰۰ به پایان برسند، همچنان نیمه‌کاره مانده‌اند.
کیسه‌ها را پر از شن می‌کند و به داخل حیاط می‌کشد. آقای زارع می‌گوید: نگاه به جثه درشت ابوالفضل نکنید. از همه بچه‌ها فرزتر و کاری‌تر است.
گروه جهادی «شهدای قرقی» برای کمک به دیگران گام برداشته‌اند و از ساخت و بازسازی منازل همسایه‌های کم‌بضاعت خود در سال ۱۳۹۲ شروع کرده‌اند.
بااینکه بنای مسجد نیمه‌ساز حضرت ابوالفضل(ع) در خیابان شهیدهریری هنوز کامل نشده است، فعالیت‌های بسیاری در آن انجام می‌شود؛ برگزاری مراسم مذهبی در مناسبت‌های مختلف و اجرای فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی، بخشی از این برنامه‌هاست. البته روحانی و هیئت‌امنای این مسجد برای جوانان، نوجوانان و بانوان محله، فعالیت‌های اقتصادی هم درنظر گرفته‌اند و با برگزاری کلاس‌های کارآفرینی و راه‌اندازی بازارچه محلی درصدد هستند آن‌ها را در این شرایط اقتصادی توانمند کنند.
تنها راهنمای من برای پیدا‌کردن این مسجد معروف، یک در سبز‌رنگ است در انتهای کوچه مؤمن10، دری که آدم به زحمت از آن رد می‌شود. بعد پله‌ها را تا زیرزمین پایین می‌روم تا برسم به بخش اصلی. همه مسجد جوادالائمه(ع) در همین زیرزمین خلاصه می‌شود. همین‌جا نماز ظهر و عصر می‌خوانند، کلاس‌های مشاوره برگزار می‌کنند، مهد قرآن دارند، ورزش صبحگاهی انجام می‌دهند و... خلاصه همه فعالیت‌های محله‌شان را در همین چهاردیواری جا داده‌اند.