برادر بزرگش که به کلاس کاراته میرفت، او هم علاقهمند شده بود. کلاس سوم دبستان که بود، برای کلاسهای اوقات فراغت تابستان همراه برادرش راهی سالن کاراته شد. حالا هشتسال از آن موقع میگذرد و محمدحسین حامدی هنوز پایبند به سالن و کلاسهایش است.
او آنقدر به این رشته علاقهمند شده که در این مدت، پنجمقام استانی و دومقام کشوری در سبک کیوکوشین به دست آورده است.
- از مسابقات کشوری بگو!
اولین مسابقه کشوریام آبان ۱۴۰۰ بود که توانستم مقام دوم را به دست آورم. دومین مسابقه هم دیماه سال گذشته بود که در تهران برگزار شد و آنجا هم دوم شدم.
- حال و هوای مسابقات کشوری چگونه بود؟
اولین مسابقه استانی را که شرکت کردم، آنقدر استرس داشتم که صداهای سالن در سرم میپیچید. البته آن موقع کلاس پنجم دبستان بودم. بعدش سعی کردم به استرسم غلبه کنم و توانستم.
- چقدر باخت داشتی؟
زیاد. نمیدانم. تا نبازی، برنده نمیشوی.
- وقتی میبازی چه میکنی؟
چه ببرم، چه ببازم، بعدش مینشینم مجدد فیلم مبارزهام را نگاه و نقطه ضعفهایم را پیدا میکنم. گمانم همین هم باعث شد که از شکست به پیروزی برسم.
- با برادرت که دعوایت میشود، از فنون کاراته استفاده میکنی؟
نه. اتفاقا کاراته و مبارزه ما مربوطبه وقتی است که با هم خوب هستیم. تفریح و سرگرمیمان کاراته است.
- درست است که میگویند رزمیکارها روحیه خشنی دارند؟
برعکس، ورزشکاران رزمی در عین قدرت، روحیههای آرامتری نسبتبه دیگران دارند.
- تا حالا به رشته دیگری هم فکر کردهای؟
گاهی دوست دارم بروم و رشتههای رزمی دیگر را تجربه کنم، اما راستش نمیتوانم از رشته فعلی و مربیها و باشگاهم دل بکنم. سالهاست برایش زحمت کشیدهام و حالا وقت بهرهبردن از آن است.
- ورزش چه کمکی به تو کرده است؟
مربی ما خیلی به نظم و ادب اهمیت میدهد و اینها به واسطه ورزش و مربیام در من درونی شده است. حالا در خانه و مدرسه هم اینها را رعایت میکنم. مهمتر از همه، سلامت خودم را مدیون ورزش میدانم. بعضی از دوستان همسنوسال من سر از بیراهه درآورده و سراغ سیگار و... رفتهاند.
اما یک ورزشکار نهتنها سمت این چیزها نمیرود، بلکه برای افزایش قدرت بدنیاش دنبال تغذیه سالم است. نوجوانان سیگاری را که میبینم، دلم برایشان میسوزد که چطور جوانیشان را دود
میکنند.
* این گزارش پنجشنبه ۳۱ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۵۳ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.