«زرگران» به تنهایی یک لشکر خیر است

مسجد کوچک است و از همان بیرون در می‌توان انتهایش را دید که بسته‌های معیشتی روی هم چیده شده است. بسته‌های آماده‌ای که تا چند روز آینده در بین افراد نیازمند توزیع خواهد شد. زرگران منتظرمان است و به داخل دعوتمان می‌کند. میز کوچکی در کنار مسجد است و در دور تا دور آن شماره زرگران نوشته شده که افراد برای کمک در هر زمان از شبانه‌روز می‌توانند با او تماس بگیرند. محمد زرگران 62سال دارد و بازنشسته تأمین اجتماعی و مدتی هم کارمند بهداری بوده است. از سال 56همراه خانواده‌اش ساکن محله امام خمینی شده و بعد از ازدواج هم این محله را ترک نکرده است.

از همان ابتدا دستش به کار خیر بوده او درباره شروع فعالیت‌هایش می‌گوید: «در زمان انقلاب مسجد «هنرمند»، پایگاه فعالیت‌های جوانان انقلابی بود. در آن زمان مسجد کمیته‌های مختلفی را از جمله «کمیته ارزاق» تشکیل داده بود. عضو این کمیته بودم و کمک‌های مردمی را جمع‌آوری می‌کردیم و در بین نیازمندان توزیع می‌کردیم.» 

در آن‌ سال‌های ابتدای جنگ داوطلبانه می‌خواسته به جبهه برود، اما مسئولان گفته‌اند چون دو برادر دیگرت هم‌زمان در جبهه حضور دارند تو نمی‌توانی بروی. او درباره این خاطره‌اش می‌گوید: «منتظر بودم که تقسیمم کنند و به جبهه بروم. اما گفتند بهتر است با تخصصی (بهدار)که داری به بیمارستان امداد بروی و در آنجا به زخمی‌ها کمک کنی.» 

محمد زرگران در بیمارستان مسئول پیگیری کارهای زخمی‌ها می‌شود. به گفته خودش هم این نوعی کمک به دیگران بوده و راه‌انداختن امور زخمی‌ها و گاه افرادی که آنجا از شدت جراحت‌ها شهید می‌شدند، اما بعد از این کارهای خیر، در سال 85 تصمیم می‌گیرد جدی‌تر از پیش به فکر کمک به نیازمندان اطرافش باشد، راهی که تا به امروز داده است.

اوایل خانه‌، پایگاه کارهای خیرانه‌مان بود

در این سال‌ها او وظیفه کمک کردن به مردم را از یاد نبرده و در کنار همه کارهای زیاد بیمارستان این خدمت را هم انجام داده است. زرگران درباره آغاز فعالیتش می‌گوید: «سال85 که حساب سالم را کردم و به نماینده مرجع تقلیدم دادم با او و فعالیت‌هایی که می‌کرد آشنا شدم. خودبه‌خود به سمت کمک‌های منسجم به دیگران کشیده شدم. 

همیشه در طول زندگی‌ام دغدغه معیشت مردم را داشتم و هنگامی که صحبت‌ها آن نماینده را شنیدم تشویق شدم که در این زمینه فعالیت کنم. ابتدا 20خانوار را شناسایی و زیرپوشش قرار دادم. برای آن‌ها آذوقه، هزینه درمانی، اجاره خانه و... را تأمین می‌کردم. در سال‌های بعد تعداد خانوارها افزایش پیدا کرد.» پایگاه فعالیت‌هایش خانه شخصی‌اش بوده و همه کارها را از همان‌جا سروسامان می‌داده است: «همسرم و فرزندانم در شناسایی افراد نیازمند و بازدیدها کمکم می‌کردند. خیرانم هم خانواده‌ام بودند و با کمک‌های نقدی و غیرنقدی‌شان کار را پیش می‌بردم.» 

این دریا پایان ندارد

فعالیتش فقط به محدوده‌ای که زندگی می‌کند منحصر نمی‌شود؛ بلکه به حاشیه شهر و روستاهای اطراف هم خدمت‌رسانی می‌کند. در چند روستا به همت سایر خیران خانه ساخته است. او به برخی خانوارهای زیرپوشش‌ خود ماهی یکبار و برخی را تا ماهی سه بار بسته معیشتی می‌دهد. 

این خیّر محله امام خمینی در این زمینه توضیح می‌دهد: «برطبق وضعیت اقتصادی خانوارها به آن‌ها بسته معیشتی در ماه داده می‌شود. این بسته شامل برنج، روغن، حبوبات، ماکارونی، سویا، گوشت قرمز و مرغ، خرما، قند، چای و....است. گاهی بسته تا 17قلم کالا را شامل می‌شود.» 

فعالیتش فقط به محدوده‌ای که زندگی می‌کند منحصر نمی‌شود؛ بلکه به حاشیه شهر و روستاهای اطراف هم خدمت‌رسانی می‌کند

او در زمانی که گوشت مرغ و روغن در بازار کمیاب بود به همه خانوارهای زیرپوشش این دو قلم کالا را داده است. چم‌وخم تهیه بسته معیشتی در این سال‌ها به خوبی دست زرگران آمده و می‌داند چه کالایی را از کجا و به چه قیمتی بخرد. از این‌رو آن‌هایی که می‌خواهند بسته معیشتی تهیه کنند به سراغش می‌آیند. او هم از راهنمایی و کمک کردن به آن‌ها دریغ نمی‌کند. 

با جان و دل به دنبال کارشان می‌رود. او می‌گوید: «بسیاری از مدارس و مساجد حتی از سایر محله‌ها به سراغم می‌آیند و گاهی برای توزیع بسته یا کوپن نان هم همراهشان می‌شوم.» او از اینکه به دیگران کمک کند خسته نمی‌شود و می‌گوید: «کارهای خیر و کمک‌رسانی به مردم دریایی است که پایان ندارد.»
زرگران از 6سال قبل فعالیت‌هایش را از خانه به مسجد محله آورده است. او می‌گوید: «امام جماعتمان پای کار است. با آمدن او فعالیت‌ها را به مسجد منتقل کردم، حالا نمازگزاران هم در کارهای خیر کمک می‌کند.»
نمازگزاران اگر نذری دارند یا می‌خواهند برای امواتشان خیراتی کنند و حتی اگر می‌خواهند مراسمی برای فوت عزیزشان بگیرند هزینه‌اش را به زرگران می‌دهند تا آن را در راه خیر خرج کند. او می‌گوید:« این هم از برکات مسجد است. حالا کمک‌ها جهت‌دار شده است و این فرهنگ را می‌خواهیم در بین مردم جا بیندازیم که به جای مراسم گرفتن می‌توانند هزینه را در چنین راهی خرج کنند.»از کمک‌های مردم نمازگزار مسجد هنرمند همین بس که در یک ماه 44کیسه برنج اهدا کرده‌اند.

پوشش حاشیه شهر

حالا که کرونا آمده و کسب‌وکارهای زیادی تحت تأثیر این بیماری تعطیل یا نیمه تعطیل شده، کمک‌های زرگران و دیگر خیران بیشتر از قبل شده است. او معتقد است در حال حاضر کمک کردن به معیشت مردم کم‌اهمیت‌تر از زمان جنگ نیست. معیشت مردم در این چند سال به‌ویژه از زمان کرونا به شدت مشکل‌دار شده است. 

تا قبل کرونا 50بسته معیشتی را در ماه توزیع می‌کردند اما حالا تا ماهی 100بسته هم کمک‌هایشان می‌رسد. البته او در همین ماه رمضانی که گذشت 2هزار و 500پرس غذای گرم را بین نمازگزاران و خانواده‌های زیرپوشش و حاشیه‌شهر توزیع کرده است. همچنین750قرص نان را در بین نیازمندان توزیع کرده که با کمک بازنشسته‌های استانداری بوده است. در عید قربان و غدیر هم 19گوسفند را قربانی کرده‌اند. توزیع کفش، تهیه سیسمونی برای خانوارهای زیرپوشش، توزیع ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده، هزینه‌های درمانی و بیمارستانی و....

تا قبل کرونا 50بسته معیشتی را در ماه توزیع می‌کردند اما حالا تا ماهی 100بسته هم کمک‌هایشان می‌رسد

زرگران یک لشکر است

حجت‌الاسلام سید محمد حسینی 12سالی است که امام جماعت مسجد هنرمند شده است. مسجد باب آشنایی‌ او و زرگران بوده و این دوستی سبب شده تا فعالیت‌های خیرانه زرگران به مسجد کشیده شود. حسینی می‌گوید: «گاهی که به کارهای او نگاه می‌کنم می‌بینم چطور به همه امور خیرش می‌رسد، نقش همسر و پدر را به خوبی ایفا کند.البته خادم مسجد، نیروهای بسیجی و نمازگزاران هم در کارهایش شریک می‌شوند. اما بیشتر کار به عهده خودش است. در یک کلام او خودش یک تنه یک لشکر است.» این امام جماعت می‌گوید یکی از دلایلی که سبب شده تا مردم به زرگران اعتماد می‌کنند این است که کارهای مالی‌اش بسیار دقیق است و به قول معروف مو لای درزش نمی‌رود. حجت‌السلام حسینی می‌گوید: «ما در این مسجد توانسته‌ایم 11مورد از زندانیان جرایم نقدی را از زندان آزاد کنیم. در کنار این فعالیت‌ها اول مهر به دانش‌آموزان نیازمند هم نوشت‌افزار و کیف داده می‌شود. البته دانش‌آموزان سرانه‌ ماهی 100هزار تومان هم دارند که به حسابشان واریز می‌شود.»