امیرحسین بخشی از والیبال و بسکتبال که ورزشهای تیمی هستند به تکواند و روی آورد. او متولد سال1385در محله راهنمایی است. امیرحسین از نوجوانانی است که در سه رشته ورزشی بسکتبال، والیبال و تکواندو فعال بوده و در هر سه رشته عملکرد موفق و خوبی داشته است.
امیرحسین در ابتدا ورزش را با دو رشته بسکتبال و والیبال شروع میکند؛ «در دوران ابتدایی چون ظرفیت تیم فوتبال مدرسه تکمیل شده بود، در تیم والیبال ثبتنام کردم. بعد از چند هفته که در تمرینات شرکت کردم بهدلیل مهارتی که در استفاده از دستها و پریدنهای بلند بر روی پاهایم داشتم، مورد تشویق مربی والیبال مدرسه قرار گرفتم.
در اولین مسابقات دورهای والیبال ناحیه، تیم والیبال مدرسه ما برنده شد و مقام اول ناحیه را در رده دانشآموزی به دست آورد.»او ادامه میدهد: تحتتأثیر همین تشویقها و علاقهای که داشتم، در رشته بسکتبال مدرسه ثبتنام کردم. بسکتبال هم ورزشی شبیه والیبال بود، به همین دلیل خیلی زود توانستم مهارت لازم را کسب کنم. برای پیشرفت در این دو رشته ورزشی هر روز بعد از مدرسه چند ساعت با همتیمیهایم تمرین میکردم. تیم مدرسه ما در مسابقات والیبال و بسکتبال شهر و استان موفق ظاهر شد و جوایز متعددی را کسب کرد.
امیرحسین علاوهبر فعالیت در دو رشته والیبال و بسکتبال، بعد از مدتی با تکواندو آشنا و فعالیت در این ورزش رزمی را شروع میکند. آنطور که امیرحسین میگوید برای خیلی از دوستان و اطرافیانش پرداختن به سه رشته ورزشی آن هم بهطور حرفهای کار سختی بود اما او توانسته با استفاده از استعداد و پشتکارش به این راه ادامه دهد.
سال1398 برای او پرخاطره بود چون هم تیم مدرسهشان در والیبال و بسکتبال در مدارس شهر مقام آورده و هم خودش در باشگاههای مشهد در تکواندو مقام اول را کسب کرده است؛ «سال99 به اصرار مربیام، استاد رحیم حامد رحمت، برای پیشرفت بهتر در ورزش تکواندو تمام تمرکزم را روی این رشته گذاشتم و از همان زمان فعالیتم روی دو رشته دیگر کمتر شد. البته این توصیه استادم بسیار مفید بود و کسب قهرمانی شرق استان و رتبه دوم تکواندو استان از دستاوردهای این توصیه بود. درحال حاضر نیز خودم را برای شرکت در مسابقات تیم انتخابی استان آماده میکنم.»
امیرحسین بخشی نیز مثل بسیاری از ورزشکاران اهداف بزرگی را دنبال میکند. آرزوی او حضور در المپیک و قهرمانی در این مسابقات است. او میگوید: کسب بالاترین درجه افتخار برای هر ورزشکار حضور و قهرمانی در مسابقات المپیک و جهانی است. برای رسیدن به این آرزو نهایت تلاشم را خواهم کرد.
آنطور که امیرحسین میگوید هر روز بعد از تمرینات باشگاهی، ساعاتی را به انجام تمرینات تخصصی میپردازد و خودش را برای مسابقات کشوری و تیم ملی آماده میکند؛ «آرزوی دیگرم این است که بتوانم با گرفتن مدرک مربیگری و آموزش نوجوانهای بااستعداد محله و شهرم، دینم را به ورزش تکواندو ادا کنم.»