با یک آگهی تبلیغاتی حافظ کل قرآن شدم 
مهربانی رسم هیئت روضهالحسن(ع) است 
خیمه‌الحسین(ع) موکب ۱۵ ساله فوتبالیست‌ها
پانزده‌سال از شروع فعالیت هیئت خیمه‌الحسین(ع) می‌گذرد. رضا ربانی می‌گوید: بسیجی‌های قدیم مسجد امام‌حسین (ع) درکنار تیم فوتبال یک خیمه برپا کردیم و این راه را ادامه دادیم.
هنر می‌خواهد که بچه‌ها را هم ورزشکار بار بیاوری و هم هیئتی. این کاری است که سال‌ها پیش رضا ربانی انجام داد. او مدرسه فوتبالی را در چهارده‌سال گذشته تأسیس کرد و از همان سال هم تکیه‌ای را در ماه محرم و صفر در تقاطع بولوار ادیب و حجاب راه انداخت.
از آن موقع، برخی از نوجوانان فوتبالیست قاسم‌آباد، ماه محرم که می‌رسد، صبح را به ورزش می‌پردازند و عصر‌ها از عزاداران اباعبدالله (ع) پذیرایی می‌کنند. مثل همین الان که تیمشان درگیر مسابقات لیگ دسته اول فوتبال مشهد است و بچه‌ها در دو جبهه فعالیت دارند.
هیئت ۱۵ ساله
هیئت خیمه‌الحسین (ع) سال‌هاست برای خودش در محله حجاب اسمی دست‌و‌پا کرده است. در بین خدمتگزاران هیئت، بچه‌هایی هستند که بین دوازده تا شانزده‌سال سن دارند و از تیم فوتبال محله‌شان به این هیئت راه پیدا کرده‌اند.
رضا ربانی که قدیمی این هیئت و مربی تیم فوتبال است، به ما می‌گوید: ما بسیجی‌های قدیم مسجد امام‌حسین (ع) بودیم که با هم یک تیم فوتبال تشکیل دادیم. معتقد بودیم درکنار ورزش و سلامتی جسم، باید روح و جانمان را هم تلطیف کنیم؛ همین شد که درکنار تیم فوتبال یک خیمه برپا کردیم و این راه را ادامه دادیم.
پانزده‌سال از شروع فعالیت این خیمه می‌گذرد و هرسال به لطف امام‌حسین (ع) دو ماه محرم و صفر را از عزاداران اباعبدالله (ع) پذیرایی می‌کنیم.
خیمه‌ای با همدلی خیران
امیر کدخدایی یکی دیگر از اعضای هیئت است. خودش حالا پدر شده است و آرایشگری می‌کند. او می‌گوید: همان سال‌های اول با کمک خیران، تجهیزات هیئت را خریداری کردیم؛ مثلا پدر یکی از بچه‌ها داربست می‌فروخت و لوله‌های داربست خیمه را تأمین کرد، یکی سماور بزرگ و دیگری سیستم صوت را هدیه کرد.
امیر به رضا نگاه می‌کند و ادامه می‌دهد: تا سه‌چهار‌سال پیش، همه اسباب و وسایل هیئت در انباری خانه رضا بود، اما حالا تصمیم گرفته‌ایم که همه بچه‌ها را درگیر کنیم؛ به عنوان مثال محمدماهان پارچه‌ها را به خانه می‌برد و روح‌الله سماور را. همه‌شان هم موظف هستند محرم سال بعد، اسباب خیمه را درست و سالم تحویل دهند.
قند هرسال هیئت با من
محمدماهان کیال جلو می‌آید و خودش سر صحبت را باز می‌کند. او همان‌طور‌که چای به مهمانان تعارف می‌کند، توضیح می‌دهد: این خیمه را خود امام‌حسین (ع) می‌گرداند. هرسال که داربست می‌بندیم، اهالی یکی‌یکی می‌آیند و هرکدام بخشی از مخارج را تقبل می‌کنند.
محمدماهان خاطره‌ای تعریف می‌کند از یک آقای دکتر که یک‌بار با خانواده‌اش آمد و در خیمه چای خورد؛ «ایشان به قدری از حال و هوای هیئت ما لذت برد که همان‌جا به همسرش گفت: قند هیئت، هرسال با من.»
همان سال‌های اول با کمک خیران، تجهیزات هیئت را خریداری کردیم
روح‌الله رام و علی بهرامی و سجاد کفاش از دیگر بچه‌های موکب خیمه‌الحسین (ع) هستند. روح‌الله که پانزده‌سال دارد و فوتبالیست باشگاه هم هست، رو به ما می‌کند و ادامه می‌دهد: هرسال هم‌زمان با شهادت حضرت رقیه (س)، شله داریم. چندسالی است که خیّری، گوسفند نذری دیگ شله ما را برعهده گرفته است، او هم مانند آقای دکتر یک‌بار به اینجا آمد و بخشی از هزینه نذر هیئت را قبول کرد.
بچه‌های هیئت خیمه‌الحسین (ع) از اهالی محله حجاب می‌خواهند در این شصت‌روز مهمان آنها باشند و درکنار هم برای امام‌حسین (ع) عزاداری کنند.
* این گزارش چهارشنبه ۱۰ تیرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۳ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
