حسین یزدان پناه می‌گوید: آخرین بار که به تیم ملی دعوت شدم، شهریور ۱۴۰۲ برای بازی استرالیا بود که باز هم مربی قبلی مانع شد، اما با حضور مربی جدید بالاخره بعد از پانزده سال، یک نفر از تیم ما به عضویت تیم ملی درآمد.

آن‌طور‌که حسینعلی متمدن‌مارشک توضیح می‌دهد، از وقتی قیمت سماور دو قِران بود تا حالا که چند‌میلیونی شده، پای سماور است، اما ۱۰‌سالی هست که دیگر تولید نمی‌کند و صرفا مشغول تعمیرات است.

اینجا کلاس ریاضی است، اما برخلاف روال معمول، دانش‌آموزان برای ورود به رشته ریاضی و حضور در این کلاس سر‌و‌دست می‌شکنند. چرایش هم برمی‌گردد به معلم متفاوت آن که بچه‌ها را عاشق ریاضی کرده است.

سیدحسن اولیایی می‌توانست به‌عنوان معلول بنشیند تا بزرگ‌تر‌ها خرجی‌اش را بدهند، اما او حالا علاوه‌بر تولید و کارآفرینی در مکانی کم‌برخوردار، در لیست صادرکنندگان هم قرار گرفته است.

علی برزگر سوم دبیرستان بود که حفظ جزء ۳۰ را شروع کرد. سه ماه هر شب خواند تا حفظ شد. آن‌قدر مشتاق بود که برای ادامه تحصیل هم وارد حوزه شد.

پژوهش سرای علامه طباطبایی پلی بین مدرسه و دانشگاه است که در آن دانش آموزان فراتر از مباحث تئوری که در مدرسه آموخته اند، به صورت عملی و کابردی نیز با فناوری‌های جدید آشنا می‌شوند.

ساجده خان‌بوداغی تعریف می‌کند: یادم است وقتی اولین مدالم را که نقره بود، گرفتم خیلی ناراحت شدم. فکر می‌کردم نمی‌شود، اما وقتی هدفم را جدی گرفتم دیدم فقط باید بها و هزینه‌اش را داد.

مهربان ساسانی، بانوی موفق محله ردّه با هنرش شریک شادی و غم بچه‌هاست. او می‌گوید: سعی کردم برخلاف سنت مرسوم که چهره عروسک‌ها انیمیشنی طراحی می‌شود، ثنا و سینا شبیه انسان واقعی باشند.

امیرحسین روحانی با اینکه چند مدال کشوری و سابقه دو سال حضور در تیم ملی جودوی نوجوانان و جوانان را دارد، به این‌ها بسنده نکرده است و با جدیت و پشتکار، خود را برای تحقق آرزویش آماده می‌کند.

زینب می‌گوید: وقتی دیدم دوستم از لحاظ روحی خیلی به هم ریخته، فوری نسخه راهیان نور را برایش پیچیدم. او هم پذیرفت، اما، چون می‌دانستم نمی‌تواند همه مبلغش را بپردازد، هزینه سفر را با کمک خیران جور کردم.